” ΤΕΛΟΣ ”
Πως να εξηγήσουν οι πολλοί,
του πλήθους την κατάντια?
Ο θάνατος σέρνει χορό
και η σαπίλα γλέντι.
Αλαφιασμένοι, τρέχουνε,
εφιάλτες τους προσμένουν …..
Μαρτυρικό μα και αργό,
το τέλος καταφθάνει.
“Φιλήσυχοι και δολεροί”,
ντυμένοι δολοφόνοι.
Τα πλήθη… αλαλάζοντα,
πηγαίνουν στην αγχόνη.
Καθολική ηλιθιότητα,
καθοδηγεί τις πράξεις.
Τα πάθη ξεβράζει ο καυμός,
στου φεγγαριού τα δάση.
Βραδιάζοντας η πίκρα μας,
απέραντη μετριέται.
Γιορτές τραγούδια και χορούς,
οι πλούσιοι μόνο έχουν.
Κλαρίνα ζουρνάδες και βιολιά,
”χωνιάζουνε και κλαίνε”…
Οι Μοίρες κλωθοπλέκουνε
λυγίζουν τα πεπρωμένα.
Κατάμαυρα τα έργα μας,
μπαίνουν στις κάμαρες μας.
Ντανιάζουν και αυξάνονται,
τα ύστερα τα αίσχη.
Αχυρανθρώπων οι βουλές,
μας έχουν κατακλύσει.
Βρικόλακας και αφεντικό,
προβάλλει η προιστορία
Η πτωμαΐνη απλώνεται.
Η σύφιλη ανθίζει.
Σκούζει από φόβο προκαλεί….
Καταστρέφει.
Αποχαυνώνει.
Ερνέστο Τσέ…. δεν σου μοιάζουμε! Τρέμουμε από φόβο, δειλία και ατιμία…
Όχι από αγανάκτηση, μίσος και θυμό..
που έστω και μια αδικία…
Διαπράττεται στον κόσμο.
Οίκτο και κατανόηση διαθέτουμε ακόμη,
στα αίσχη των τεράτων.
Πόση βλακεία άνθρωπε.
Πόση δουλικότητα αδελφέ μου.
Πόση πονηριά πολίτες μου.
Περάσαμε τα όρια…
Φραγμούς… και τις θυσίες
Χωρίς αιδώ, περίσκεψη καμία!!
Τον Λένιν τον ταυτίσαμε….
με Ρότσιλντ και Ροκφέλερ.
Τον Στάλιν “τον βρωμίσαμε”,
με τον Αδόλφο Χίτλερ!!!!!
Τον Άρη που θυσιάστηκε….
με τον εγγλέζο… Ζέρβα.
“Του τρίτου δρόμου” τα αδιέξοδα ,
με τον Σοσιαλισμό!!!
Του Μπερλιγκούερ …… “τα ανώμαλα”,
με Νίκο Ζαχαριάδη!
Την προδοσία και κατοχή,
του νησιού της Αφροδίτης,
με “την διαστροφική ελληνοτουρκική φιλία”. Την σβάστικα του ολοκληρωτισμού…
Με το σφυροδρέπανο της Διαλεκτικής…. ”Το φωτιά και τσεκούρι” στους προσκυνημένους.
Με τις εκλογές της ενσωμάτωσης και της υποταγής. Την Φιλική Εταιρεία και το Ε.Α.Μ.
με το ανεπανάληπτο χάλι μας. ”Τους κλεπτοκράτες” ….. με την πρόοδο. Την πρέζα…. με την ελευθερία…. Τους ”Λύκους”… να μας φυλάνε. ”Τις ύαινες” να μας καθοδηγούν. Ξεχάσαμε την Μικρασιατική τραγωδία Αλησμόνητη, Αλύτρωτη Γή της Ιωνίας. Τον Αττίλα…. με “το χρυσοπράσινο φύλλο”….
Την φιλοπατρία…. με το φυλετικό μίσος.
Την πειθαρχία … με τον καταναγκασμό.
Πέρασαν χρόνια απο την δόλια πλάνη του 1989!! Η φιλία των Λαών δεν σημαίνει δειλία των Λαών. Για να μονιάσουμε που λες,
πρώτα να δούμε πρέπει.
Τι μας χωρίζει, ”σύντροφοι”,
με την συμμορία του πλούτου…..
“Ο Κόμπα” το είπε άνθρωποι, αυτό μη το ξεχνάμε
Και μας χωρίζει το σύμπαν,
με “τους καλοζωισμένους ελάχιστους”! Τυχαία δεν φεύγει ο παλιός κόσμος. Τα μυστήρια στα έγκατα της νέας συνείδησης. Τα μέρη που ”πάτησαν” οι πρωτοπόροι. Οι ρωγμές που δείχνουν την λάβα. Σήμερα κιόλας , πράξη να γίνουν…
Οι κτύποι της καρδιάς των ηφαιστείων μας. Λιώμα παλάτια και θρόνοι μισεροί. Κτίζουν οι κάστορες στα ποτάμια της οικουμένης. Διαρκής η παρουσία μας, εκεί που η καρδιά…. Δεν χωράει τον πόνο της απληστίας, και της βίας. Αμόνια καίνε τα καρφιά,
και τα σφυριά βαράνε.
Μολύβια ιδέες και οργές…
μας γράφουν και πονάνε. Η Ανάγκη μας καθοδηγεί
και απόφαση “μας δένει”. ”Το Μάγμα” που δημιουργούν,
πλένει την οικουμένη.
Σαρώνει όλες τις βρωμιές, ”το κόκκινο ποτάμι”…
Τα δηλητήρια, τις ντροπές και ότι μας ρημάζει. ”Κατάδικοι και χαλαστές” της Προιστορίας…
ΤΕΛΟΣ!!!
Πολίτης Οπλίτης και Ποιητής
Νίκος Φωτίου Σταθάκος
25η Ιούλη 21ου Αιώνα.