«Τρέμουν τα κόκαλα του Μακαρίου»

Γράφει ο

Ειδικός σε θέματα Ισλάμ και Μέσης Ανατολής

h επέτειος του Αττίλα Β’ συμπίπτει με μια κρίσιμη περίοδο για την Μέση Ανατολή και την ΝΑ Μεσόγειο λόγω του ενδεκάμηνου πολέμου στην Λωρίδα της Γάζας. Λόγω της στρατηγικής της θέση η Κύπρος βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων εν τω μέσω γεωπολιτικών κινδύνων. Όπως μαρτυρά η προειδοποίηση του Σέγιεντ Χάσαν Νασράλλα προς την Λευκωσία, η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη ακολουθεί μονομερή φιλοϊσραηλινή πολιτική σε βάρος των Παλαιστινίων, του αραβικού κι εν γένει του ισλαμικού κόσμου.

Η εν λόγω φιλο-ισραηλινή και φιλοαμερικανική πολιτική της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την διαχρονική πολιτική κληρονομιά και το γεωπολιτικό δόγμα της Αδέσμευτης Κύπρου του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Με την μικροσκοπική Κύπρο να μην διαθέτει αποτρεπτική ικανότητα, ο Μακάριος ισορρόπησε για 14 χρόνια ως Πρόεδρος της Κύπρου μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, Παλαιστινίων κι Ισραηλινών, ελληνικής Χούντας και δημοκρατίας καθώς και του οράματος μεταξύ Ένωσης κι Ανεξαρτησίας. Η εν λόγω στάση του Μακαρίου αποτυπώθηκε στην ένταξη της Κύπρου στο Κίνημα των Αδεσμεύτων.

Η πολιτική του Μακαρίου ήταν ρεαλιστική κι επιτυχημένη φέρνοντας σε αδιέξοδο τους Αμερικανούς που επεδίωκαν την διχοτόμηση σε βάρος της Ένωσης και της ακεραιότητας της Κύπρου για να μην αποκτήσει η Ελλάδα γεωπολιτικό εκτόπισμα έναντι του Ισραήλ. Η Κύπρος κι ο Μακάριος προδόθηκαν από την μητέρα πατρίδα με το χουντικό πραξικόπημα των Ιωαννίδη-Σαμψών και λαβώθηκαν από τις δημοκρατικές κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή με την προώθηση της ανεξαρτησίας της Κύπρου σε βάρος του οράματος της Ένωσης.

Σήμερα η φιλοαμερικανική και φιλοϊσραηλινή πολιτική της Λευκωσίας είναι αντι-μακαριακή καθώς η Κύπρος απεμπολεί τον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου για την προοπτική μιας επιπόλαιης συμμαχίας με τους Αμερικανούς, τους ηθικούς αυτουργούς δηλαδή της κυπριακής τραγωδίας.

Ποιο είναι, λοιπόν, το σκεπτικό της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη; Ξεχνάει ο Κύπριος πρόεδρος ότι το θύμα δεν μπορεί ποτέ να εμπιστευθεί τον θύτη; Ξεχνάει ότι η γεωγραφική θέση της Κύπρου και τα συμφέροντα της δεν αλλάζουν αλλά είναι απόλυτα ταυτισμένα με αυτά του ελληνισμού; Ακόμη κι αν η μητέρα πατρίδα ακολουθεί κηδεμονευόμενη φιλοαμερικανική πολιτική, η Κύπρος πρέπει να μένει ουδέτερη κι αδέσμευτη. Αυτό αποδεικνύει η κληρονομιά του Μακαρίου κι αυτή πρέπει να ακολουθήσει o Πρόεδρος Χριστοδουλίδης αίροντας την εδώ και δεκατέσσερα χρόνια μονομερή απροκάλυπτη πολιτική της Λευκωσίας. Η συνεργασία μεταξύ θύματος και θύτη είναι ανεδαφική κι ανίερη με ολέθρια εκ νέου αποτελέσματα για την Κύπρο.