Έχετε πάει ποτέ στις Βρυξέλλες; Έχετε δει πως ζουν οι Ευρωβουλευτές, οι παρατρεχάμενοί τους και οι αναρίθμητοι υπάλληλοι, το αίμα και το σώμα της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας; Έχετε δει τα πολυώροφα μεγαθήρια που φιλοξενούν τις υπηρεσίες της; Ξέρετε, για να μπει μέσα κάποιος εκτός της κλίκας, του φοράν ειδικό καρτελάκι, που σε λίγες ώρες κοκκινίζει και γράφει «EXPIRE» ώστε να μην μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί… Εκεί υπάρχουν εσωτερικές αυλές, αίθρια και κήποι, δεκάδες μέτρα πάνω από τη γη, καθώς και εστιατόρια που σερβίρουν σολωμό αλά κρεμ, μοσχαρίσιο φιλέτο και άλλες λιχουδιές, στο ένα τέταρτο της κανονικής τους τιμής…
Έχετε πάλι πάει σε χώρο που δουλεύουν κατά κύριο λόγο γυναίκες; Μη πάει ο νους σας στον ΑΝΤ1 και τις τσαούσες του ή στην πασαρέλα των μοντέλων κάτω από τους προβολείς. Αντίθετα, σκεφθείτε ημιυπόγεια γεμάτα ραπτομηχανές και ψιλό χνούδι ή βιοτεχνίες με δάπεδα γλιστερά από το λίπος. Σκεφθείτε παγωμένους, υγρούς θαλάμους μες την ψαρίλα και το αίμα ή κουζίνες καυτές σαν την κόλαση, πνιγμένες στην τσίκνα και τον ατμό. Φανταστείτε ξενοδοχεία με δωδεκάωρες – και βάλε – βάρδιες ή τουριστικά εστιατόρια με τους τσεκαδόρους και τους ρουφιάνους να ψάχνουν το λάθος. Φανταστείτε ταμπέλες σε καφετέριες και μπαρ να αναζητούν κοπέλες – πάντοτε «εμφανίσιμες»…
Η Ειρήνη – ας την πούμε έτσι – δούλευε σε ένα εργοστάσιο, πάνε κοντά είκοσι χρόνια. Το προσωπικό, γυναίκες, έξω από δυο-τρεις τεχνικούς. Οι περισσότερες παντρεμένες ή χωρισμένες, συνήθως με παιδιά. Ελάχιστες είχαν τελειώσει το Λύκειο κι από τις μεγαλύτερες, αρκετές είχαν μονάχα το απολυτήριο του Δημοτικού. Όλες τους ζορισμένες, χωρίς επιλογή άλλη από την υγρασία, την ορθοστασία και τις στοίβες με τα βαριά καφάσια. Είχαν κι έναν «διευθυντή παραγωγής», έναν αγριάνθρωπο κοντά στα εξήντα, με φάτσα άσχημη όσο και οι τρόποι του. Δεδομένου πως όλοι στο εργοστάσιο φορούσαν μπότες, μόνο το καουμπόικο καπέλο και το μαστίγιο του έλειπαν για να είναι ίδιος με επόπτη φυτείας ζαχαροκάλαμου… Η Ειρήνη ωστόσο έλεγε πως, κάθε δυο βδομάδες, ο εν λόγω κύριος «τα έφτιαχνε» και με άλλη εργάτρια. Άλλες τις στρίμωχνε με το ζόρι, με απειλές. Άλλες «του κάθονταν» από μόνες τους, με την ελπίδα ευνοϊκής μεταχείρισης. Δεν ήμουν μπροστά, αλλά εγώ την Ειρήνη την πιστεύω, γιατί είναι αδερφή μου…
Περίπου τον ίδιο καιρό, έτρωγα συχνά-πυκνά σε ένα φαστφουντάδικο. Εκεί δούλευε η Μάσσα – ας την πούμε έτσι… Μιλάγαμε λίγο – είχε αφήσει τον τρίχρονο γιο της πίσω στην Ουκρανία, μόλις φάνηκαν οι προκοπές του πρώτου «Μαϊντάν». Με τα πολλά, βρέθηκε στην Ελλάδα… Μου είχε δείξει φωτογραφίες με το σπίτι της και τον πιτσιρίκο – θα είναι τώρα πάνω από είκοσι, η Παναγία να τον φυλάει από τη φωτιά! Η κοπέλα είχε και βραδινή δουλειά: το αφεντικό – ο ίδιος ντε, με το φαστφουντάδικο – την έβαζε να «σερβίρει ποτά», στο κωλόμπαρο που διατηρούσε λίγο παραέξω. Η Μάσσα βέβαια δεν μιλούσε για αυτό, όμως στα χωριά όλα μαθαίνονται… Μια μέρα έβαλε στο σάντουιτς μια σαλάτα που την είχε φτιάξει μόνη της, αντί για την έτοιμη. «–Είναι όπως την κάνουν στη Ρωσσία…», μου είχε πει, «…ολόιδια!» Δεν ξέρω πως γίνεται η σαλάτα στη Ρωσσία, αλλά εγώ την Μάσσα την πιστεύω, γιατί είναι αδερφή μου…
Η Όλγα – ας την πούμε έτσι – δουλεύει σε ένα ξενοδοχείο. Πριν δυο χρόνια το αφεντικό το έθεσε ξεκάθαρα: όποιος δεν εμβολιαστεί, απολύεται. Η φίρμα χρειαζόταν το ταμπελάκι της υγειονομικής συμμόρφωσης στη τζαμαρία και την ιστοσελίδα της. Η Όλγα δεν ήθελε, όμως πήγε αναγκαστικά. Μήνες μετά, μας είπε πως βγαίνοντας από το εμβολιαστικό κέντρο έκλαιγε, από την ταπείνωση και την ανήμπορη οργή. Μας είπε ακόμη πως ένιωθε σαν να τη βίασαν. Ίσως κάποιοι να το θεωρούν υπερβολικό – μπορεί και να κοροϊδεύουν κιόλας, αλλά εγώ την Όλγα την πιστεύω, γιατί είναι αδερφή μου…
Ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ, μου ήταν πάντοτε απεχθής – κι όχι για την μετριότατη τέχνη του. Μου είναι απεχθές το κόμμα του, της κωλοτούμπας και της υποταγής. Θυμάμαι τη σιωπή του όταν οι συνάδελφοί του παρακαλούσαν για τα πεντακόσια ευρώ, με τα θέατρα κλειστά στο λοκντάουν, την ώρα που αυτός τσέπωνε τον παχυλό μισθό του. Περισσότερο από αυτό το ύφος του της αυτάρεσκης καβάτζας, με εξοργίζει η συνενοχή του στη λεηλασία της χώρας μας και στον εξανδραποδισμό του λαού της.
Ούτε ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ούτε οι προκάτοχοί του έκαναν κάτι για να δώσουν επιλογές στην Ειρήνη. Δεν έκαναν τίποτε για την ανεργία, ούτε για τις βάρδιες στο κρύο και την υγρασία, ούτε για τους χαμηλούς μισθούς. Αντιθέτως, το Ευρωκοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και το ίδιο το σιχαμένο το κόμμα του, κάνουν ότι μπορούν για αυξήσουν τη δύναμη των σεξουαλικών αρπακτικών που λυμαίνονται τους χώρους δουλειάς. #MeToo και τα ρέστα, άλλα όταν είσαι φτωχιά, το βουλώνεις… Ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ, βεβαίως, κράτησε κάτι γελοία ταμπελάκια κι είπε και μερικά συγκινητικά. Λόγια…
Ούτε ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ούτε οι προκάτοχοί του έκαναν κάτι για να σώσουν τη Μάσσα από την προσφυγιά και τη σεξουαλική εκμετάλλευση. Αντιθέτως, το Ευρωκοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και το ίδιο το σιχαμένο το κόμμα του, μετέτρεψαν τους γιους της Ουκρανίας σε κόκκινο κρέας για τα κανόνια και τις κόρες της σε λευκή σάρκα προς πώληση. Εδώ δεν υπήρξαν καν ταμπελάκια – ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ είχε φωνή, όμως προτίμησε να παραμείνει σιωπηλός…
Ούτε ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ούτε οι συνάδελφοί του έκαναν κάτι για να αποτρέψουν τα δάκρυα της Όλγας. Αντιθέτως, το Ευρωκοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και το ίδιο το σιχαμένο το κόμμα του, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να υψώσουν το πανδημικό υγειονομικό απαρτχάιντ και είναι εξίσου συνένοχοι με τον ξενοδόχο στον βιασμό της – γιατί κάθε παραβίαση του ανθρώπινου σώματος, βιασμός είναι… Ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ βεβαίως, από όσο είδα, ποζάριζε με μάσκα…
Μέχρι προχτές, η ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ της νομικής υπηρεσίας μου ήταν άγνωστη. Την πρωτοείδα όταν διέρρευσε στον τύπο η επαγγελματική, άψογη φωτογραφία της, όπου αντικρίζει με αποφασιστικότητα ταυτόχρονα την κάμερα και τον – σχετικά μεγαλύτερο στα χρόνια – συνομιλητή της. Τώρα μαθαίνουμε για τις πρωτοβουλίες και τις τοποθετήσεις της σε μια σειρά από ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα. Λόγια, θα μου πείτε, παρόμοια με του ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ – και δεν θα έχετε άδικο. Απρόσκοπτα η υπηρεσία της μετέτρεπε σε νόμους τα όσα αποφάσιζε το Ευρωκοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μαζί και το σιχαμένο το κόμμα της. Δεν υπήρξε καμιά διαμαρτυρία, ούτε και κανένα σαμποτάζ στις πολιτικές που εξευτελίζουν καθημερινά τις Ειρήνες, τις Μάσσες και τις Όλγες του κόσμου αυτού. Δεν είχαμε ακουστά την ΥΠΑΛΛΗΛΟ μέχρι τώρα, ακριβώς επειδή αποτελεί ένα ακόμη – απόλυτα προσαρμοσμένο και λειτουργικό – μέρος του απρόσωπου συστήματος που στραγγαλίζει τις ζωές μας. Κάποιοι βέβαια θα πουν πως είναι υπάλληλος – και οι υπάλληλοι, εκτελούν εντολές. Τα ίδια, περίπου, που έλεγε κι ο Άιχμαν…
Ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ, ως πολιτικό πρόσωπο και ως άνθρωπος, ζυγίστηκε και βρέθηκε οριστικά και αμετάκλητα ελλιπής, πολύ πριν βγει στο φως όλη αυτή η ιστορία. Η ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, ομοίως. Τα συμπεράσματά μου τα έχω βγάλει και θεωρώ πως το θέμα ουδόλως μας αγγίζει. Αν κάποιοι προσπαθούν να μας μετατρέψουν σε όχλο για πάρτη τους, δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να τους κάνουμε το χατίρι.
Μην έχετε αυταπάτες ισότητας και μεγαλείου: ο κόσμος του ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ και της ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ είναι τόσο δικός μας, όσο ήταν το ανάκτορο της Συγκλήτου για τους δούλους. Απολύτως ταιριαστά, για το τι συνέβη μεταξύ τους θα αποφανθεί η Βασιλική Δικαιοσύνη. Έναν αιώνα πριν, ο Βασιλιάς Λεοπόλδος συνήθιζε να ακρωτηριάζει τους δυστυχείς Κογκολέζους, όταν δεν του έφερναν αρκετό καουτσούκ. Ποιος ξέρει, ίσως με το ένα χέρι δούλευαν περισσότερο, κατά τον ίδιο τρόπο που τα νοσοκομεία του ΕΣΥ θα αποδίδουν καλύτερα με το μισό προσωπικό, όπως πρεσβεύει το έτερο το σιχαμένο το κόμμα – αυτό που μας κυβερνά. Κάποτε από τους συκοφάντες έκοβαν τη γλώσσα και από τους βιαστές… ό,τι είχαν και δεν είχαν. Ωστόσο αμφότεροι οι διάδικοι δεν έχουν λόγους να ανησυχούν: ο νυν εστεμμένος του Βελγίου θα είναι οπωσδήποτε περισσότερο αβρός από τους προκατόχους του…
Αν παρόλα αυτά επιμένετε να μάθετε τη γνώμη μου για τα όσα λέγονται, καταγγέλλονται και καταμαρτυρούνται τις τελευταίες ημέρες, θα σας απαντήσω ξεκάθαρα: δεν ξέρω και δεν δίνω δεκάρα. Τις αδερφές μου τις πιστεύω – τους ξένους, ποτέ.
ΥΓ: Αν πετύχετε πουθενά τον ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ή την ΥΠΑΛΛΗΛΟ, φανείτε κόσμιοι και διακριτικοί. Ρωτήστε τους μονάχα με ποια κριτήρια επιλέγουν τους συνεργάτες τους και τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά σας ώστε να αξιωθούν νωρίς-νωρίς να γίνουν ευρωβουλευτές, σύμβουλοι ή υπάλληλοι στις Βρυξέλλες, αντί να τρων τα νιάτα τους στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ και τα έντυπα ΣΟΧ. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπονοώ τίποτε το πονηρό. Μιλάω απλά για χρήμα, εξουσία, ανοχή και συνενοχή στους πιο απάνθρωπους σχεδιασμούς. Τίποτε το επιλήψιμο, δηλαδή…
