Το Πακιστάν πραγματοποίησε χθες το μεσημέρι, μια επιτυχημένη δοκιμή του βαλλιστικού πυραύλου Shaheen III, ανακοίνωσαν τα κρατικά πακιστανικά ΜΜΕ.
Ο πύραυλος Shaheen III, είναι ικανός να χτυπήσει στόχο σε απόσταση 2.750 χιλιομέτρων. «Η δοκιμαστική εκτόξευση είχε ως στόχο την επικύρωση διάφορων σχεδιαστικών και τεχνικών παραμέτρων του οπλικού συστήματος», πρόσθεσε η ανακοίνωση του πακιστανικού ΥΠΑΜ.
Η όλη διαδικασία όμως σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, έλαβε χώρα κάτω από τα μάτια Τούρκων ειδικών (στρατιωτικών και μηχανικών), μετά την πρόσφατη τριμερή συμφωνία Πακιστάν-Αζερμπαϊτζάν-Τουρκίας, στην οποία αποφασίστηκε η ανταλλαγή πληροφοριών και η δημιουργία αρραγούς αμυντικού άξονα εκτός των άλλων και κατά της Ελλάδος.
Υπάρχουν έντονες ανησυχίες ότι η Τουρκία βυρίσκεται σε μια απροσδιόριστη διαδικασία απόκτησης πυρηνικών όπλων από το Πακιστάν.
Το γνωστό ινστιτούτο MEMRI (Middle East Media Research Institute) αναφέρει σε ειδική έκθεση του για τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας, Πακιστάν και Αζερμπαϊτζάν, αναφέροντας ότι οι τρεις εταίροι έχουν φιλοδοξίες που δεν περιορίζονται στην επικράτειά τους.
Το όραμά τους είναι μεγαλύτερο και περιλαμβάνει ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα, την Παλαιστίνη και το Κασμίρ, καθώς και προγράμματα συνεργασίας σε διάφορους τομείς της εκπαίδευσης, της υγείας, της οικονομίας, άμυνας και άλλα.
Ωστόσο, ο κινητήριος παράγοντας πίσω από τις τριμερείς σχέσεις τους είναι η γεωστρατηγική και η αμυντική στρατηγική, ενώ παράγοντας σύνδεσης τους είναι η ισλαμική θρησκεία.
Στην ίδια έκθεση αναφέρονται επίσης οι αυξανόμενες ανησυχίες για τη στρατηγική σχέση Τουρκίας-Πακιστάν τα τελευταία χρόνια, ιδίως όσον αφορά την πιθανότητα “αδίστακτα στοιχεία” του πακιστανικού στρατού να προμηθεύσουν πυρηνική τεχνολογία στην Τουρκία, τονίζει το ινσιτούτο.
Τέτοιες ανησυχίες φαίνονται πραγματικές με γνώμονα την τουρκο-πακιστανική στρατιωτική συνεργασία κατά της Αρμενίας στον πόλεμο Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 2020.
Τα τελευταία χρόνια, αρκετές αναφορές στα μέσα ενημέρωσης έδειξαν ότι η τουρκο-πακιστανική στρατιωτική συνεργασία περιλαμβάνει εκτός όλων των άλλων μια σοβαρή πυρηνική διάσταση.
Οι κυβερνήσεις των δύο χωρών δεν παραδέχονται ποτέ δημόσια τη διεθνή τους πυρηνική συνεργασία, πράγμα που σημαίνει ότι αυτή είναι η πολιτική που θα ακολουθήσουν και στο μέλλον.
Το Πακιστάν, το οποίο πραγματοποίησε πυρηνικές δοκιμές το 1998, αρνείται την ανάμειξη με την Τουρκία.
Ωστόσο, υπάρχει επίσης μια σταθερή ροή πληροφοριών σχετικά με μια πιθανή πυρηνική συνεργασία Τουρκίας-Πακιστάν.
Την 1η Ιανουαρίου 2021, μια έκθεση ινδικών μέσων ενημέρωσης μίλησε για το “βρώμικο σχέδιο της Τουρκίας με το Πακιστάν σχετικά με την ανάπτυξη ατομικών όπλων” και σημείωσε ότι “οι υποψίες για τη μυστική υποστήριξη του Πακιστάν στις τουρκικές πυρηνικές δυνάμεις” ενισχύθηκαν από μια συνάντηση Ομάδας Στρατιωτικών Υψηλού Επιπέδου (HLMDG) που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα στις 22-23 Δεκεμβρίου 2020, μεταξύ Πακιστανών και Τούρκων.
Το HLMDG είναι το υψηλότερο κανάλι επικοινωνίας που ιδρύθηκε από τις δύο χώρες για τη διαμόρφωση και την καθοδήγηση της τουρκο-πακιστανικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης.
Τον Ιούνιο του 2020, μια ινδική εφημερίδα με πρόσβαση στην ετήσια έκθεση του 2019 που εκπονήθηκε από την υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας σημείωσε ότι Πακιστάν και Βόρεια Κορέα “καταβάλλουν προσπάθειες για την προμήθεια ορισμένων πρώτων υλών για πυρηνικά όπλα ή τεχνολογία με είδη διπλής χρήσης από τη Γερμανία και αλλού στην Ευρώπη” που θα μπορούσαν να “διοχετευτούν στο Πακιστάν και τη Βόρεια Κορέα μέσω των στενών συμμάχων τους, Κίνας και Τουρκίας.
Ορισμένες αναφορές ανέφεραν επίσης ότι “οι Τούρκοι φοιτητές μηχανολογίας έχουν γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη εθνική ομάδα που σπουδάζει πυρηνικές επιστήμες” στη Ρωσία, ενώ η Τουρκία “συνεργάζεται στρατιωτικά με το Πακιστάν, μια χώρα που διαθέτει πυρηνικά όπλα”.
“Οι τουρκικές εταιρείες έχουν υποστηρίξει επανειλημμένα το Πακιστάν στην διαδικασία εισαγωγής μυστικών υλικών από την Ευρώπη “και” την εξαγωγή των τελικών προϊόντων σε χώρες όπως η Λιβύη και η Βόρεια Κορέα “, ενώ” η Τουρκία μπορεί να διαθέτει σημαντικό αριθμό φυγοκεντρωτών, (περιστρεφόμενων μηχανών που καθαρίζουν το ουράνιο σε υψηλότερους βαθμούς), οι οποίοι κατασκευάζονται στο Πακιστάν.
Όπως το Πακιστάν, έτσι και Τούρκος πρόεδρος πιστεύει ότι τα πυρηνικά όπλα είναι απαραίτητα για την άνοδο της Τουρκίας και την αναβίωση του Οθωμανικού Χαλιφάτου.
Η μόνη ισλαμική χώρα που θα μπορούσε να παρέχει στην Τουρκία πυρηνική τεχνολογία είναι το Πακιστάν. Μια έκθεση του 2015 που δημοσιεύθηκε από την The Washington Post σημείωσε ότι το Πακιστάν “ξεπερνά κατά πολύ την Ινδία στην ανάπτυξη πυρηνικών κεφαλών” και “η χώρα θα μπορούσε να κατέχει τουλάχιστον 350 πυρηνικά όπλα μέσα σε πέντε έως 10 χρόνια.”
Πρόκειται λοιπόν για μια απτή πραγματικότητα η πιθανότητα η Τουρκία να ευρίσκεται σε διαδικασία “πυρηνικοποίησης”, την οποία οφείλουμε να δούμε κατάματα, διότι ο άξονας Τουρκίας, Πακιστάν και Αζερμπαϊτζάν, αφορά πλέον και την χώρα μας.