Το τέλος της κοινοβουλευτικής διαδρομής του Κώστα Καραμανλή, είναι κυρίαρχο στην σημερινή ειδησεογραφία. Μια επιχείρηση εξιδανίκευσης έως και θεοποίησης του, είναι σε εξέλιξη.
Ο Κώστας Καραμανλής, είναι αλήθεια ότι επιλέγοντας μια στρατηγική χαμηλών τόνων , έχει μείνει για πολύ καιρό στο απυρόβλητο. Γιατί η ‘’στρατηγική σιωπή’’ του, δεν ήταν τίποτε άλλο από την μέθοδο που χρησιμοποίησε ώστε να μην φθείρεται. Δεν μιλούσε, αλλά έπραττε. Και οι πράξεις του ήσαν οι ψήφοι που έδωσε σε κάθε μνημόνιο και σε κάθε αντιλαϊκό νόμο, ακόμα και αν για κάποιους φαινόταν, πάντα μέσω διαρροών , ότι διαφωνούσε.
Το ποια και πόση φθορά προξενεί με την αποχώρηση του στην ΝΔ, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί. Και σε κάθε περίπτωση, η φθορά στο κυβερνόν κόμμα, προέρχεται κυρίως από τις άθλιες πολιτικές αποφάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο Κώστας Καραμανλής έφυγε, ώστε να μην βρίσκεται στο καράβι που βουλιάζει. Κάνοντας πάντα προσωπική πολιτική, αποφεύγει την φθορά και παραμένει ενεργός, ‘όχι κοινοβουλευτικά, αλλά πολιτικά, διαβλέποντας στο ύπατο αξίωμα της του πολιτεύματος μας.
Δεν θα λείψει από το πολιτικό γίγνεσθαι, αφού ως ενεργός πολιτικός, μετά το διάστημα της πρωθυπουργίας του, ουδέποτε έκανε αισθητή την παρουσία του
Δεν βαφτίστηκε άδικα ‘’ο Βούδας της Ραφήνας΄’…
Π.Δ.
