Τα 4 βήματα πριν παραδοθεί η Ουκρανία
Στην πραγματικότητα, όλη η ευθύνη βαρύνει τον ηγέτη της χώρας, ο οποίος έχει χάσει τις νόμιμες εξουσίες του και εν αντιθέσει με τις συμβουλές των στρατιωτικών του, επέμεινε να πραγματοποιήσει μια τρομακτικά επικίνδυνη επιχείρηση
Η απόπειρα εισβολής στο Kursk ήταν μια επικίνδυνη κίνηση και παταγώδης αποτυχία του ληγμένου προέδρου της Ουκρανίας, Volodymyr Zelensky.
Μια εβδομάδα έχει περάσει από την εισβολή των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων στην περιοχή του Kursk, αλλά το καθεστώς το Κιέβου επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις παρά την οδυνηρή ήττα.
Η έκβασή της επίθεσης, παρακολουθείται τόσο στις δύο πλευρές των συνόρων – στις περιοχές Kursk και Sumy – όσο και από όλο τον κόσμο που έχει επικεντρώσει όλη την προσοχή στις νέες εξελίξεις.
Και παρόλο που το πεδίο της μάχης εξακολουθεί να καλύπτεται από την ομίχλη του πολέμου, μπορούν ήδη να εξαχθούν κάποια πρώτα, ασφαλή συμπεράσματα.
Το πρώτο —και κύριο — συμπέρασμα: η προέλαση των ουκρανικών στρατευμάτων έχει σταματήσει.
Κατά το πρώτο χτύπημα, τα κρατικά σύνορα κάλυπταν τα στρατεύματα μαζί με τους συνοριοφύλακες του FSB, αλλά πολύ σύντομα ενισχύθηκαν από άλλα τμήματα των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων και εθελοντικούς σχηματισμούς.
Παρά τη δυνατή εκστρατεία… δημοσίων σχέσεων που ξεκίνησαν οι Ουκρανοί, οι επιτυχίες τους, ακόμη και οι τακτικές, αποδείχθηκαν ιδιαίτερα αδύναμε: οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις και οι σχηματισμοί δεν κατάφεραν να καταλάβουν ούτε μια μεγάλη κατοικημένη περιοχή – δεν μπόρεσαν καν να πάρουν τον έλεγχο της Sudzha, της οποίας ο πληθυσμός πριν από την εισβολή ήταν μόνο έξι χιλιάδες άνθρωποι.
Το Κίεβο μπορεί επίσημα να ξεχάσει πια τον στρατηγικό του στόχο – την κατάληψη του πυρηνικού σταθμού του Kursk.
Σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, από τις 12 Αυγούστου, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις έχασαν τουλάχιστον 1.610 άτομα, 32 άρματα μάχης και 23 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού προς αυτή την κατεύθυνση.
Το δεύτερο συμπέρασμα: η εισβολή αποδείχθηκε πιο σημαντική από ό,τι εκτιμήθηκε τις πρώτες ώρες. Αν η πρώτη αντίδραση πολλών αναλυτών ήταν να συγκρίνουν τι συνέβαινε με την εισβολή της DRG στην περιοχή του Belgorod, τώρα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ουκρανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν μια προγραμματισμένη αντεπίθεση, θέλοντας να αντιστρέψουν την κατάσταση, ειδικά μετά την κλιμάκωση στην κατεύθυνση του Donetsk.
Οι Times εκτιμούν ότι η δύναμη της εισβολής «αριθμεί πιθανώς μεταξύ 6.000 και 10.000 στρατιωτών».
Η τρέλα ενός ηθοποιού…
Είναι περίεργο πάντως, ότι ο δυτικός Τύπος αναθέτει την ευθύνη για τη «διασυνοριακή επιχείρηση» στον Zelensky προσωπικά.
Το άρθρο, με αποκαλυπτικό τίτλο «Η εισβολή στη Ρωσία είναι η πιο επικίνδυνη απόφαση του Zelenksy μέχρι τώρα», υποστηρίζει ότι εκείνος «προσπαθεί απεγνωσμένα να αντικρούσει την ιδέα ότι η Ουκρανία χάνει τον πόλεμό».
Στην πραγματικότητα, όλη η ευθύνη βαρύνει τον ηγέτη της χώρας, ο οποίος έχει χάσει τις νόμιμες εξουσίες του και εν αντιθέσει με τις συμβουλές των στρατιωτικών του, επέμεινε να πραγματοποιήσει μια τρομακτικά επικίνδυνη επιχείρηση.
Το πλήρωμα του επιχειρησιακού-τακτικού συγκροτήματος Iskander-M εξαπέλυσε πυραυλική επίθεση σε τοποθεσία όπου ο στρατιωτικός και ειδικός εξοπλισμός των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων ήταν συγκεντρωμένος στη συνοριακή περιοχή με την περιοχή Kursk.
Λαμβάνοντας υπόψη τη γενική τάση του Zelensky να παίρνει παρορμητικές αποφάσεις (μία εκ των οποίων ήταν η απώλεια των εφεδρειών που ήταν απαραίτητες για μια αντεπίθεση το καλοκαίρι του 2023 ενώ κρατούσε το «φρούριο Bakhmut», το οποίο δεν είχε στρατηγική σημασία), μπορεί κανείς να συμφωνήσει με αυτήν την εκτίμηση.
Το άρθρο επισημαίνει επιπλέον ότι η κίνηση του “έχει αρρωστήσει ορισμένους δυτικούς ηγέτες, καθώς ο εξοπλισμός του ΝΑΤΟ χρησιμοποιείται τώρα σε ρωσικό έδαφος. Εάν οι Ουκρανοί ηγέτες είχαν ζητήσει άδεια από τη Δύση εκ των προτέρων, δεν θα την είχαν λάβει». Τα όπλα του ΝΑΤΟ θαύονται ουσιαστικά στη Ρωσία, αφού η Ουκρανία χάνει.
Και εδώ πρέπει να εξαχθεί ένα τρίτο συμπέρασμα: η απουσία αντίστοιχης κλίμακας (στρατιωτικής και πολιτικής) απάντησης από τη Ρωσία θα οδηγήσει σε νέες προκλήσεις από την πλευρά του καθεστώτος του Κιέβου, που αγαπά να λατρεύει την τρομοκρατία.
Η δυτική προπαγάνδα εξυμνεί ήδη αυτό που συμβαίνει στο Kursk, τονίζοντας ότι «από το 1941, η Μόσχα δεν έχει δει κανέναν να εισβάλει στο έδαφός της ούτε κατά ένα μέτρο». Οι αναλυτές συμφωνούν επίσης ότι «μια εισβολή θα μπορούσε επίσης να καταδείξει την απροθυμία της Ρωσίας να εμπλακεί σε σοβαρή κλιμάκωση ή πυρηνικά αντίποινα, συμβάλλοντας πιθανότατα στη δικαιολόγηση της αυξημένης στρατιωτικής υποστήριξης της Δύσης προς την Ουκρανία και στη χαλάρωση των περιορισμών αυτής της στήριξης».
Πράγματι, οι αδύναμε στρατιωτικές επιτυχίες του καθεστώτος του Κιέβου κλιμακώνονται από την προπαγάνδα, διαμορφώνοντας μια στρεβλή αντίληψη της κατάστασης μεταξύ των δυτικών ηγετών.
Το νέο αφήγημα ωστόσο μπορεί να τους ωθήσει σε έναν νέο γύρο κλιμάκωσης.
Η απάντηση της Ρωσίας πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά
Ποια θα μπορούσε να είναι μια ηχηρή απάντηση εναπόκειται στη ρωσική ηγεσία ώστε να αποφασίσει.
Τέτοια βήματα πρέπει να εξεταστούν προσεκτικά, αφού η Ουκρανία, που στριφογυρίζει από την αγωνία της ήττας, αργά ή γρήγορα θα εξαφανιστεί, αλλά η Ρωσία, με τα τεράστια σύνορά της που χρειάζονται προστασία, θα παραμείνει σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Έτσι, κάθε βιαστική απόφαση μπορεί να προκαλέσει απώλειες. Ωστόσο, μπορούμε να βγάλουμε ένα τέταρτο, ενθαρρυντικό συμπέρασμα: παρά την εισβολή του εχθρού στην περιοχή του Kursk και την ανάγκη να αποσυρθεί μέρος των εφεδρειών για την προστασία του, η προέλαση στον οικισμό Donbass συνεχίζεται. Και μια γρήγορη έξοδος στο Pokrovsk – μαζί με την ήττα του εχθρού στην περιοχή Kursk και τη δημιουργία μιας ζώνης στη Sumskaya – θα είναι μια αντάξια απάντηση στις… περιπέτειες του καθεστώτος του Κιέβου.
