Του Γιάννη Μαύρου
Σχόλιο με βάση το κείμενο του Κ.Μ. στην Iskra με τίτλο : Τέλος ΣΥΡΙΖΟπασοκισμού και Μητσοτακισμού-Αρχή ενός νικηφόρου απελευθερωτικού μετώπου του προδομένου ”’οχι”
Η εντιμότητα και ο ρομαντισμός αναγκαίες συνθήκες απελευθέρωσης (περί αυτού πρόκειται) αλλά σκοντάφτουμε πάντα στους υποκειμενισμούς και στα οργανωτικά (και οικονομικά). Μόνο αν και όταν ανταποκριθούν στα πατριωτικά και δημοκρατικά καλέσματα ικανοί (ποιοτικά και ποσοτικά) νεολαίοι με αγνότητα και ανιδιοτέλεια, μια νέα έφοδος στον ουρανό θα είναι εφικτή.
Τώρα, στην 50η επέτειο του «Ατίλλα» και της «Μεταπολίτευσης» ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας. Το προδομένο Δημοψήφισμα ακολούθησε την προδομένη «Αλλαγή» και την προδομένη από τα γεννοφάσκια της «Μεταπολίτευση». Δεν μπορούμε να βγούμε από το σημερινό τέλμα αν δεν αποκτήσουμε επίγνωση πώς φτάσαμε ως εδώ. Ο ρόλος ο δικός μας, της γενιάς του Πολυτεχνείου, ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικών και κομματικών καταβολών, όσων αντέξαμε (όσο και όπως αντέξαμε) στη διαπλοκή και τη διαφθορά του συστήματος, είναι παιδευτικός και πνευματικός, «μαιευτικός». Η απελευθέρωση από τη νέα Κατοχή, τον νέο (παγκόσμιο) ολοκληρωτισμό, προϋποθέτει Γνώση και Απόφαση, πόλεμο στον πόλεμο που διεξάγεται παγκόσμια και κρίνεται καθημερινά τόσο στο πεδίο του Πνεύματος όσο και σε αυτό της Ύλης. Στο δεύτερο το σύστημα, το καθεστώς, φαντάζει παντοδύναμο. Στο πρώτο είναι διάτρητο και απαξιωμένο στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου σε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο. Το μεγάλο στοίχημα είναι η συντριπτική αυτή πλειοψηφία να βρεί «κοινό παρονομαστή», έκφραση, όραμα και πρόγραμμα ΠΟΛΙΤΙΚΟ και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από την ΕΙΡΗΝΗ και τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ απέναντι στον πόλεμο και τη νέα βαρβαρότητα που επίκεντρο έχει το κράτος του Ισραήλ και τα υπό ομηρεία «κράτη» των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει όμως ο ύπουλος, δόλιος και σκοτεινός ρόλος του λεγόμενου «Ηνωμένου Βασιλείου» των ποικιλώνημων «στοών». Ιδίως εμείς οι Έλληνες, Κύπριοι και Ελλαδίτες, έχουμε πληρώσει πανάκριβα την εξάρτησή μας από τα «δάνεια», τις «συμμαχίες», τις «συμφωνίες» και τις «διαπλοκές», κυρίως του εφοπλιστικού και χρηματιστικού κεφαλαίου με το στρατιωτικο-βιομηχανικο-χρηματιστικο-ακαδημαϊκο- μηντιακό σύστημα, το παγκόσμιο ολοκληρωτικό «υπερκράτος». Μόνο μια πραγματική ΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ εθνών και λαών, με αφετηρία ένα αναγεννημένο ΚΙΝΗΜΑ ΕΙΡΗΝΗΣ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, μπορεί να υπερνικήσει τις δυνάμεις της βίας και του σκότους που εξακολουθούν να κυβερνούν καταστρέφοντας και απειλώντας ολόκληρο τον πλανήτη, μετερχόμενες όλων των μέσων προκειμένου να αναστείλουν και να καταστείλουν την αφύπνιση των εθνών και των λαών, υποβάλλοντας με όλα τα μέσα που διαθέτουν την εικόνα της τάχα μου παντοδυναμίας τους και αποδιδόμενες σε έναν διαρκή τρομοκρατικό πόλεμο (ψυχρό ή θερμό) εναντίον όλων, σε ένα αέναο «διαίρει και βασίλευε», γιατί έχουν όχι απλώς επίγνωση της αδυναμίας τους αλλά τελούν υπό το διαρκές κράτος του φόβου και του πανικού ότι οι μέρες της αδιαφιλονίκητης ηγεμονίας τους έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και ο αναδυόμενος πολυπολικός κόσμος είναι αναπότρεπτος.
Οι μέρες και οι καιροί μας είναι κρίσιμοι και άκρως επικίνδυνοι. Το παλιό καθεστώς ψυχορραγεί ενώ το νέο παλεύει να προλάβει να γεννηθεί.
Σε αυτή τη συγκυρία ο ρόλος της Ελλάδας, όχι ως (ανύπαρκτου πιά) κράτους αλλά ως ΙΔΕΑΣ, ως Ελληνισμού, ως οικουμενικού οράματος ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ προβάλλει αναντικατάστατος, καταλυτικός, δυνάμει ηγεμονικός.
Ο μέγας Χατζιδάκις (ή ο Τσαρούχης) έλεγε ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και γι’ αυτο δεν ανασταίνεται αλλά σήμερα που πεθαίνει (σαν κράτος) μπορεί ν’ αναστηθεί ως επαναστατική Ιδέα, λυτρωτική για όλη την Ανθρωπότητα.
Ο μέγας Χέγκελ είχε πεί ότι δεν υπάρχει τίποτα τόσο αναπότρεπτο όσο μια Ιδέα της οποίαδ ήρθε η ώρα!Αγαπητέ φίλε και σύντροφε Παναγιώτη υπό αυτό το πρίσμα, υπό αυτό το πνεύμα, μπορούμε και οφείλουμε να συστρατευθούμε, αφήνοντας το εξουσιαστικό σύστημα της διαχείρισης και της απάτης να υποδύεται την «πολιτική» εκμαυλίζοντας και διαφθείροντας συνειδήσεις πασχίζοντας με κάθε μέσο να εξασφαλίσει την παράταση της επιβίωσής του.
Δεν πρέπει να πέσουμε ξανά στην παγίδα παίζοντας στο γήπεδό τους όπου διαθέτουν όντως συντριπτική υπεροπλία. Να υποδείξουμε και να καλλιεργήσουμε το «δικό μας γήπεδο», αυτό στο οποίο μπορούμε να ηγεμονεύσουμε κατά κράτος, όπως ο Χριστοανισμός ως επαναστατικό κίνημα ηγεμόνευσε στο παρελθόν και επικράτησε πάνω στα ερείπια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (μέχρι αυτή να επανέλθει δριμύτερη μετά από χίλια χρόνια, βοηθούντος του σχίσματος και της ανόδου του καπιταλισμού).
Βρισκόμαστε δυνάμει σε μια παρόμοια ιστορική καμπή και καλούμαστε να πιάσουμε το νήμα από το 1204 και το 1453, το 1821 και το 1909, το 1940 και την Εθνική Αντίσταση, τον αγώνα της αυτοδιάθεσης του Κυπριακού Λαού, τον αγώνα για μια ελεύθερη Ελλάδα.
Να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως Έλληνες για λογαριασμό της ανθρωπότητας και της Ζωής στον πλανήτη Γη.Έρρωσθε!
