Είκοσι πέντε χώρες, που φιλοξενούν το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού, αντιμετωπίζουν ακραίο υδατικό στρες, σύμφωνα με έρευνα.
Στοιχεία από το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Πόρων (WRI) δείχνουν ότι αυτές οι χώρες χρησιμοποιούν τακτικά το 80% των αποθεμάτων νερού τους κάθε χρόνο.
Ο χάρτης κινδύνου του υδραγωγείου του WRI αποκαλύπτει ότι η ζήτηση για νερό αυξάνεται σε όλο τον κόσμο και έχει υπερδιπλασιαστεί από το 1960, σύμφωνα με τον Guardian.
Ενώ η ζήτηση για νερό έχει εκτοξευτεί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αυξάνεται στα ύψη στην Αφρική. Μέχρι το 2050, η ζήτηση νερού σε όλο τον κόσμο προβλέπεται να αυξηθεί μεταξύ 20% και 25%.
Κινδυνεύει και η Ελλάδα
Οι 25 χώρες που αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο υδατικό στρες περιλαμβάνουν τη Σαουδική Αραβία, τη Χιλή, τον Άγιο Μαρίνο, το Βέλγιο και την Ελλάδα. Οι πέντε που αντιμετωπίζουν το υψηλότερο υδατικό στρες είναι το Μπαχρέιν, η Κύπρος, το Κουβέιτ, ο Λίβανος και το Ομάν.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ή ο μισός πληθυσμός της γης, εκτίθενται σε εξαιρετικά υψηλό υδατικό στρες τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο, σύμφωνα με την ανάλυση του Aqueduct. Μέχρι το 2050 ο αριθμός θα μπορούσε να πλησιάσει το 60%.
Ζωές και δουλειές σε κίνδυνο
«Η διαβίωση με αυτό το επίπεδο υδατικού στρες θέτει σε κίνδυνο τις ζωές, τις θέσεις εργασίας, τα τρόφιμα και την ενεργειακή ασφάλεια των ανθρώπων. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη των καλλιεργειών και την εκτροφή ζώων, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τη διατήρηση της ανθρώπινης υγείας, την ενίσχυση των δίκαιων κοινωνιών και την επίτευξη των παγκόσμιων κλιματικών στόχων. Χωρίς καλύτερη διαχείριση του νερού, η αύξηση του πληθυσμού, η οικονομική ανάπτυξη και η κλιματική αλλαγή είναι έτοιμη να επιδεινώσουν το στρες του νερού», λένε οι συντάκτες της έκθεσης.
Σύμφωνα με στοιχεία από το Aqueduct, το 31% του παγκόσμιου ΑΕΠ – αξίας 70 τρις δολάρια – θα εκτεθεί σε υψηλό υδατικό στρες έως το 2050, από 24% (15 τρις δολάρια) το 2010. Τέσσερις χώρες – Ινδία, Μεξικό, Αίγυπτος και Τουρκία – θα αντιπροσωπεύουν για περισσότερο από το μισό του εκτεθειμένου ΑΕΠ το 2050.
Η έρευνα κινδύνου για το νερό λέει ότι το αυξημένο υδατικό στρες απειλεί την οικονομική ανάπτυξη των χωρών. Επηρεάζει επίσης την παραγωγή τροφίμων. Η έρευνα λέει ότι το 60% της παγκόσμιας αρδευόμενης γεωργίας αντιμετωπίζει εξαιρετικά υψηλό υδατικό στρες, ιδιαίτερα το ζαχαροκάλαμο, το σιτάρι, το ρύζι και το καλαμπόκι. Μέχρι το 2050 ο κόσμος θα χρειαστεί να παράγει 56% περισσότερες θερμίδες από ό,τι το 2010 για να θρέψει 10 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Στην Ινδία, η έλλειψη νερού για την ψύξη των θερμοηλεκτρικών σταθμών μεταξύ 2017 και 2021 είχε ως αποτέλεσμα 8,2 τεραβατώρες σε απώλεια ενέργειας – αρκετή ηλεκτρική ενέργεια για να τροφοδοτήσει 1,5 εκατομμύρια ινδικά νοικοκυριά για πέντε χρόνια.
Η έκθεση αναφέρει ότι οι παρεμβάσεις μπορούν να σταματήσουν την καταπόνηση του νερού που οδηγεί σε υδατικές κρίσεις. Η Σιγκαπούρη και το Λας Βέγκας μπόρεσαν να ευδοκιμήσουν ακόμη και κάτω από τις πιο λειψυδρία συνθήκες, σημειώνει η έκθεση. Οι αρχές εκεί εξοικονόμησαν νερό χρησιμοποιώντας αφαλάτωση και άλλες τεχνικές, όπως επεξεργασία και επαναχρησιμοποίηση λυμάτων.
Απαιτείται πολιτική βούληση για να εισαχθεί η αποδοτικότητα του νερού και να μειωθεί το στρες στο νερό, υποστηρίζουν οι συντάκτες της έκθεσης.
Οι 25 χώρες με το μεγαλύτερο στρες στο νερό είναι: Μπαχρέιν, Κύπρος, Κουβέιτ, Λίβανος, Ομάν, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Ισραήλ, Αίγυπτος, Λιβύη, Υεμένη, Μποτσουάνα, Ιράν, Ιορδανία, Χιλή, Σαν Μαρίνο, Βέλγιο, Ελλάδα , Τυνησία, Ναμίμπια, Νότια Αφρική, Ιράκ, Ινδία και Συρία.