Η πρόσφατη πρωτοφανής τρομοκρατική επίθεση με βομβι(σ)τές της κυβέρνησης Νετανιάχου εναντίον αμάχων και μαχητών της Χεζμπολλά στο Λίβανο και την Συρία συγκαταλέγεται σε μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων-προκλήσεων του Τελ Αβίβ κατά της Συμμαχίας για την Παλαιστίνη που ξεκίνησαν τον περασμένο Απρίλιο με την επίθεση κατά του ιρανικού προξενείου στην Δαμασκό και συνεχίσθηκαν μεταξύ άλλων με την δολοφονία του Ισμαήλ Χανίγια.
Οι εν λόγω ενέργειες του Νετανιάχου αποσκοπούν στην περιφερειοποίηση του πολέμου στην Λωρίδα της Γάζας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή με το να παρασύρουν την Συμμαχία για την Παλαιστίνη σε οξυμένες πράξεις αντεκδίκησης έτσι ώστε να εμπλακούν και οι ΗΠΑ σε έναν περιφερειακό πόλεμο. Κάτι τέτοιο ήταν έκδηλο μετά την δολοφονία του Χανίγιε στην Τεχεράνη. Τότε ο αμερικανικός στρατός αναπτύχθηκε αεροναυτικά εντός 48ώρου, στοιχείο το οποίο δηλώνει ότι οι ΗΠΑ ήταν ενήμερες για το σχέδιο δολοφονίας του Χανίγιε και πιθανόν να συνεργάσθηκαν σε επίπεδο συμβουλευτικό κι επιχειρησιακό έχοντας προετοιμαστεί και τοποθετήσει τις δυνάμεις σε καίρια σημεία της Μέσης Ανατολής για να αντιμετωπίσουν ενεργά την όποια απάντηση της Συμμαχίας για την Παλαιστίνη.
Ο Νετανιάχου επιχειρεί την γενίκευση του πολέμου για να βγει ο ίδιος από το αδιέξοδο στο οποίο ο ίδιος αλλά και το Ισραήλ έχουν περιέλθει λόγω της στρατηγικής αποτυχίας των υπέρτερων τεχνολογικά ισραηλινών δυνάμεων κατοχής να νικήσουν την Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ στην Λωρίδα της Γάζας. Ανεξάρτητα από την ισοπέδωση των παλαιστινιακών υπέργειων οικιστικών υποδομών στην Λωρίδα μια τέτοια αποτυχία ισοδυναμεί για τον Νετανιάχου με ήττα την επόμενη του πολέμου ημέρα, καθώς καθηλώνει και υποχρεώνει το Τελ Αβίβ να συνυπάρξει με την επιτυχημένη, ενισχυμένη κι εδραιωμένη ισλαμική παλαιστινιακή αντίσταση. Αυτό είναι το πικρό ποτήρι του συμβιβασμού που ο Νετανιάχου αποφεύγει πεισματικά να πιεί. Για πόσο όμως ακόμη;
Εθελοτυφλώντας μπροστά στην προφανή αλλαγή, υπέρ των Παλαιστινίων, του γεωπολιτικού ισοζυγίου ισχύος – με απόδειξη το ότι για πρώτη φορά από το 1948 το Ισραήλ υποχρεώνεται να πολεμά για ένα συναπτό έτος, το ότι το Ισραήλ είναι αδύναμο να πολεμά πλέον μόνο του δύο και τρεις αντιπάλους στρατούς αλλά και ότι έχει απολέσει εν μέρει τον έλεγχο των βορείων εδαφών λόγω του εσωτερικού εκτοπισμού των κατοίκων του– ο Νετανιάχου προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία ταυτίζοντας ναρκισσιστικά και μεταφυσικά το πολιτικό του συμφέρον με τις τύχες του Ισραήλ αδιαφορώντας συστηματικά για την τύχη των Ισραηλινών αιχμαλώτων αλλά και το υψηλό ρίσκο ασφαλείας που διατρέχει το Ισραήλ με το να συνεχίζει να πολεμάει ατέρμονα χωρίς σχέδιο κι απτά αποτελέσματα.
Εμπλέκοντας τις ισραηλινές δυνάμεις με την Χεζμπολλά το ρίσκο για το Ισραήλ είναι μεγάλο. Ναι μεν έχει την αεροπορική υπεροπλία αλλά οι χερσαίες δυνάμεις και το πυροβολικό της Χεζμπολλά αποδείχθηκαν στο ημιορεινό έδαφος του νοτίου Λιβάνου ανώτερες των Ισραηλινών στο πόλεμο του 2006. Η από το Ισραήλ επιδιωκόμενη ζώνη ασφαλείας στο νότιο Λίβανο είναι μάταιη, διότι η Χεζμπολλά διαθέτει πυραύλους μέσου βεληνεκούς ικανούς να πλήξουν όλο το Ισραήλ από τον κεντρικό και βόρειο Λίβανο. Τι επιδιώκει τότε ο Νετανιάχου;
Δύο ενδεχόμενα: α) ψυχολογικά κι επιχειρησιακά την συλλογική τιμωρία των Λιβανέζων για την στήριξη ή ανοχή τους προς την Χεζμπολλά επαναλαμβάνοντας την από αέρος ισοπέδωση οικιστικών υποδομών κατά το μοντέλο της Γάζας, και β) με ενδεχόμενη χερσαία εισβολή στον Λίβανο την προσπάθεια εμπλοκής του Ιράν και των ΗΠΑ στον πόλεμο ώστε αυξάνοντας τα θέατρα επιχειρήσεων σε όλη την Μέση Ανατολή να αμβλυνθεί η αποτυχία του Ισραήλ στην Γάζα και να επιχειρηθεί η αναμόχλευση του ισοζυγίου ισχύος αποδυναμώνοντας τις πηγές ανεφοδιασμού της Χαμάς.
Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι ανεδαφικό, διότι ενέχει το κίνδυνο της διασάλευσης της παγκόσμιας ασφάλειας. Παράλληλα αν επικρατήσει η Χεζμπολλά κι αποκρούσει την ισραηλινή επιχείρηση στο Λίβανο τότε ο πόλεμος θα μεταφερθεί αεροπορικά και χερσαία εντός του Ισραήλ με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τύχη των βορείων εδαφών των ήδη εγκαταλελειμμένων από τους Ισραηλινούς κατοίκους. Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογισθούν οι εξαρχής συνέπειες της βαλλιστικής επίθεσης της Χεζμπολλά στο Ισραήλ. Κοινώς το Ισραήλ ξεκινώντας την εν λόγω επιχείρηση μπορεί «να πάει για μαλλί και να βγει κουρεμένο».
Κάτι τέτοιο άλλωστε καθιστά αβέβαιη την ισραηλινή επιχείρηση στο Λίβανο και μετέωρο το βήμα του Νετανιάχου στην πολιτική ιστορία του Ισραήλ.
Δρ. Ευάγγελος Βενέτης
Ειδικός σε θέματα Ισλάμ και Μέσης Ανατολής
