Ένα αποτέλεσμα της παράλογης σημερινής λογικής της ισραηλινής ηγεσίας είναι πως το όραμα ενός δημοκρατικού κράτους του Ισραήλ απομακρύνεται και μεταλλάσσεται σε ένα «θωρηκτό» της Μέσης Ανατολής.
Κλειστό και απεχθές στον δημοκρατικό κόσμο!
Το όραμα μιας σιωνιστικής Δημοκρατίας, ελεύθερης, με ανθρώπινα δικαιώματα φαίνεται πως θυσιάζεται στο βωμό εκείνων που το θέλουν αστυνόμο της περιοχής, ακροδεξιό, κλειστό και άδικο σε όλα τα επίπεδα.
Το αρχικό όραμα ξεφτίζει…
Αυτό που τονίζουν πλέον αρκετοί ευρωπαίοι διανοούμενοι και όχι μόνον, είναι η διάσταση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης απέναντι στο κράτος του Ισραήλ μετά το έγκλημα της ηγεσίας του απαντώντας στην εισβολή της Χαμάς.
Οι περισσότεροι ερευνητές και γνώστες στην Ευρώπη σημειώνουν πως η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη συμμετέχει στο δράμα του παλαιστινιακού λαού σε αντίθεση με τις ηγεσίες τους που μέχρι σήμερα –στην πλειονότητά τους- στήριζαν με κάθε τρόπο το Τελ Αβίβ και τον αμφισβητούμενο, φανατικό και πολεμοχαρή Μπένιαμιν Νετανιάχου. Με απλά λόγια υπάρχει μεγάλη διάσταση των ευρωπαϊκών λαών από τις απόψεις ή και πολιτικές των ηγεσιών τους.
Κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις εκατοντάδες εκατόμβες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους βομβαρδισμούς σχολείων, την πείνα, τα βομβαρδισμένα νοσοκομεία, τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς που σπάνια βγαίνουν με φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα, αφού «κόβονται»…
Αν τελευταία οι ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών – οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι συνυπεύθυνοι για αυτό που γίνεται στη Μέση Ανατολή – διαχωρίζουν τη στάση τους με την πρακτική του Ισραήλ, γίνεται και υπό το φόβο αντιδράσεων φιλοαραβικών και μουσουλμανικών πληθυσμών στα ευρωπαϊκά κράτη, ενώ διστάζουν να λάβουν ουσιαστικά μέτρα σε εθνικό ή ακόμα περισσότερο σε ευρωπαϊκό επίπεδο παρά τις μεγαλοστομίες.
Η παθητική στάση εξάλλου χωρίς δράση δηλώνει συνενοχή.
Είναι σαφές πλέον πως αν στην πλειονότητά τους οι ευρωπαϊκές ηγεσίες στηρίζουν το Ισραήλ, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη βρίσκεται εκ διαμέτρου αντίθετη καθώς δεν καταλαβαίνει γιατί ένας λαός αποδεκατίζεται και εκδιώκεται από τη γη του, κάτι που έχει όλα τα στοιχεία της γενοκτονίας που βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με καμία ηθική ή δημοκρατική αρχή.
Αυτό βεβαίως που δεν θέλει να καταλάβει το Ισραήλ είναι πως κάθε μέρα που περνάει «αιχμάλωτο» στην πολιτική της ακροδεξιάς ηγεσίας του, χάνει το μεγάλο και ουσιαστικό πλεονέκτημα υπέρ του που ήταν η βάση της ίδρυσής του.
Το όραμα γίνεται εφιάλτης και το «σημερινό» Ισραήλ αυτοκτονεί από μόνο του!
