Επιμένει το ΔΝΤ με τις συστάσεις που απευθύνονται στην Ελλάδα να κάνουν λόγο για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και λιτότητα.
Ως συνήθως, η έκθεση ξεκινά με τους επαίνους και τελειώνει με τις συστάσεις, οι οποίες είναι βασικά δύο: Πρώτον, επιμονή στα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα του προϋπολογισμού άνω του 2% του ΑΕΠ. Δεύτερο, οι αυξήσεις σε συντάξεις και μισθούς πρέπει να είναι «περιορισμένες».
Οι έπαινοι ξεκινούν από τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Τα Ταμείο εκτιμά ότι το 2025 το πραγματικό ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 2,1%, με βασικό μοχλό τις επενδύσεις (υποστηριζόμενες από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης) και τη σταθερή αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης (από τον συνδυασμό αύξησης της απασχόλησης και αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος).
Προφανώς, υπό το φως των στατιστικών στοιχείων του τελευταίου διαστήματος, αυτές οι παραδοχές φαίνονται υπεραισιόδοξες, για να μη μιλήσουμε για την εκτίμηση έκθεσης του Ινστιτούτου LEVY ότι το 2025 θα έχουμε σοβαρή επιβράδυνση της ελληνικής οικονομίας και το 2026 ύφεση 1,3%. Επίσης, προφανώς όλα αυτά δεν ενσωματώνουν εκτιμήσεις του ΔΝΤ για την επήρεια της διεθνούς οικονομικής αστάθειας εξαιτίας του εμπορικού πολέμου.
Οι έπαινοι συνεχίζονται με αντικείμενο τις τράπεζες, όπου το Ταμείο σημειώνει ότι ο δείκτης των μη εξυπηρετούμενων δανείων έχει μειωθεί σημαντικά, τα κεφάλαια των τραπεζών έχουν αναβαθμιστεί ποιοτικά, ενώ έχουν και υψηλά κεφαλαιακά αποθέματα.
Όπως συνηθίζει συχνά, το Ταμείο δεν περιλαμβάνει τους κινδύνους στο βασικό του σενάριο, ακόμη και αν -όπως στη σημερινή συγκυρία- είναι εξαιρετικά πιθανοί. Έτσι, χαρακτηρίζει τους κινδύνους για την ανάπτυξη «ισορροπημένους», τους κινδύνους για τον πληθωρισμό «ανοδικούς», ενώ μιλά για «πιθανούς αντίθετους ανέμους» περιλαμβάνοντας σε αυτούς την επιβράδυνση της ανάπτυξης στις ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες, την επιδείνωση των συγκρούσεων και την παγκόσμια αβεβαιότητα.
Διά ταύτα; Τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και τα μάτια σας, υλοποίηση «φιλόδοξων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» και λιτότητα σε μισθούς και συντάξεις.
