Το 60% των Βουλγάρων κατά του ευρώ-Θα έχουμε τραγικές επιπτώσεις όπως η Ελλάδα-Ζήτω το λέβα !

Η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη το 2001, υπό το βάρος της υποχρέωσης να υιοθετήσει το ευρώ ως επίσημο νόμισμα, μετά από την εκπλήρωση των κριτηρίων του Μάαστριχτ.
Αρχικά, το ευρώ υπήρξε σύμβολο ευημερίας και σταθερότητας — χαμηλά επιτόκια, αύξηση επενδύσεων και φθηνά δάνεια.
Όμως, πίσω από αυτή την πρόσοψη, ξεκίνησε μια βουτιά στα βαθιά νερά της δημοσιονομικής καταστροφής.
Η «ευρωπαϊκή ευημερία» μετατράπηκε σε θηλιά: η κυβέρνηση δανειζόταν ασύστολα, οι δημόσιες δαπάνες εκτινάχθηκαν, με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, που επιδείνωσαν δραματικά το χρέος.
Η Ελλάδα γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπη με μια κρίση χρέους που ανέτρεψε τα πάντα.
Πώς ξεκίνησε η καταστροφή; Ακόμα και πριν το ευρώ, το ελληνικό κράτος είχε χρέος και ελλείμματα.

Με την ευρωζώνη, τα φθηνά δάνεια έγιναν εύκολα, αλλά κανείς δεν φρόντισε πώς αυτά τα δάνεια θα επιστραφούν.
Η χειρότερη στιγμή ήρθε το 2009, όταν αποκαλύφθηκε πως τα επίσημα στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα ήταν ψευδή — το πραγματικό έλλειμμα ξεπέρασε το 13% του ΑΕΠ, προκαλώντας πανικό στις αγορές.
Η Ελλάδα βρέθηκε σε ασφυξία: αυξανόμενα επιτόκια στα ομόλογα, έλλειψη ρευστότητας, ανάγκη για επαναλαμβανόμενα δάνεια διάσωσης.
Το 2010 έγινε η ιστορική έκκληση βοήθειας προς ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, οδηγώντας σε δάνεια-μαμούθ που έφεραν χρόνια σκληρής λιτότητας, ανεργίας και κοινωνικής κρίσης.
«Η ελληνική εμπειρία είναι το εφιαλτικό παράδειγμα του τι μπορεί να σημαίνει η απώλεια εθνικού νομίσματος — όπου ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής χάνεται, και η χώρα παγιδεύεται σε μια νομισματική ένωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της γερμανικής οικονομίας» σημειώνουν οι Βούλγαροι οικονομολόγοι.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ενδέχεται στο μέλλον να απαιτηθεί οικονομική διάσωση της Βουλγαρίας από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μετά την υιοθέτηση του ευρώ.
Αυτή ήταν η θέση που παρουσίασε ο οικονομολόγος Petar Ganev, από το βουλγαρικό Ινστιτούτο Οικονομικών της Αγοράς (IME), κατά τη διάρκεια του δεύτερου ετήσιου φόρουμ του ΙΜΕ και του Ιδρύματος Friedrich Naumann.
Ο Ganev τόνισε ότι η μεγαλύτερη ανησυχία του όσον αφορά την ένταξη της Βουλγαρίας στην ευρωζώνη αφορά τον κίνδυνο μιας «μεγάλης μακροοικονομικής αποτυχίας», εάν η χώρα συνεχίσει να λειτουργεί υπό καθεστώς νομισματικού συμβουλίου, σε ένα περιβάλλον που διαμορφώνεται από νέες πιέσεις πληθωρισμού και πιθανές χρηματοπιστωτικές κρίσεις.
Κατά την άποψή του, η εισαγωγή του ευρώ δεν εγγυάται από μόνη της τη μείωση του κινδύνου.
Ο ίδιος αναφέρθηκε επίσης στον φόβο πολλών Βουλγάρων ότι, με την ένταξη στην ευρωζώνη, μπορεί να υποχρεωθούν να συμβάλουν στη διάσωση άλλων κρατών, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας το 2009-2010, όταν η χώρα αδυνατούσε να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος της και αναγκάστηκε να ζητήσει τη στήριξη της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

«Πιθανότατα θα βρεθούμε στη θέση να μας διασώσουν άλλες χώρες.
Σε δέκα χρόνια από τώρα, ίσως να μην συζητάμε για το αν θα βοηθήσουμε άλλους, αλλά για το αν θα χρειαστούμε εμείς οι ίδιοι βοήθεια σε μια κρίση ή άλλη δύσκολη συγκυρία», προειδοποίησε ο Ganev.
Παρότι εξέφρασε την ελπίδα να αποφευχθεί αυτό το σενάριο, ο οικονομολόγος σημείωσε ότι η επιμονή σε υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και η συσσώρευση δημόσιου χρέους ενδέχεται να οδηγήσουν σε αυξήσεις φόρων.
«Ήδη βλέπουμε αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές. Όμως η πρόσβαση σε χρηματοδότηση δεν μπορεί να σημαίνει αυτόματα περισσότερος δανεισμός», υπογράμμισε.
Ο Petar Ganev έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για ενδεχόμενο νέο κύμα πληθωρισμού και δεν απέκλεισε το σενάριο μιας νέας διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Παράλληλα, ανέφερε ότι διανύουμε περίοδο συρρίκνωσης των ατομικών ελευθεριών και ενίσχυσης αυταρχικών δυνάμεων.
«Η περίοδος αβεβαιότητας δεν πρόκειται να τελειώσει σε 3 ή 6 μήνες – πιθανότατα θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, ιδίως εν όψει των πολιτικών εξελίξεων στις ΗΠΑ», δήλωσε.
Με άλλα λόγια… ζήτω το λέβα…

Το νέο θύμα

Η Βουλγαρία ετοιμάζεται να γίνει το 21ο μέλος της ευρωζώνης, με στόχο ένταξη την 1η Ιανουαρίου 2026.
Όμως, παρά τη νομική και τεχνική ετοιμότητα, η κοινωνία είναι επιφυλακτική, με δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι το 60% των πολιτών αντιτίθεται στο ευρώ.
Ο πρόεδρος Roumen Randev ζητά ακόμη και δημοψήφισμα, αντιδρώντας σε μια απόφαση που μοιάζει να επιβάλλεται από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη.
Η κεντρική τράπεζα όμως, σε πλήρη ευθυγράμμιση με την ΕΚΤ και τη γερμανική πολιτική, πιέζει για λιτότητα, πειθαρχία και αδυναμία εθνικού ελέγχου της οικονομίας.
Ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Βουλγαρίας εκφράζει την προσδοκία ότι η χώρα θα συνεχίσει να τηρεί αυστηρή πολιτική και δημοσιονομική πειθαρχία, παρά το γεγονός ότι η ένταξή της στην Ευρωζώνη θα αλλάξει σημαντικά τις δυνατότητές της για δανεισμό.
Με άλλα λόγια, αναμένεται να παραμείνει σε καθεστώς λιτότητας, με περιορισμένη δυνατότητα ελέγχου της εσωτερικής οικονομίας και αυξημένο κόστος ζωής, εξυπηρετώντας κυρίως τα συμφέροντα των βόρειων χωρών της Ευρώπης, οι οποίες πλήττονται ιδιαίτερα από την πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ. Η αδυναμία του δολαρίου σε σχέση με το ευρώ και η νέα εμπορική στρατηγική των ΗΠΑ έχουν αφήσει τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες να λειτουργούν υποτονικά.
Πάντως, η υπόσχεση της Βουλγαρίας ότι «δεν θα γίνει το ελληνικό σενάριο» ακούγεται σαν κενό γράμμα, καθώς η εμπειρία άλλων χωρών όπως η Ελλάδα δείχνει πως το ευρώ συχνά σημαίνει οικονομικές υφέσεις, αυξημένα επιτόκια για λιγότερο ανεπτυγμένες οικονομίες και βαθιά κοινωνική δυσπραγία.

Δεν είναι απλώς νόμισμα

Το ευρώ δεν είναι απλά νόμισμα.
Είναι ένας οικονομικός μηχανισμός που συρρικνώνει την εθνική κυριαρχία και επιβάλλει σκληρή λιτότητα, μετατρέποντας τις εθνικές οικονομίες σε πιόνια στα χέρια των ισχυρών του Βορρά – ειδικά στη σκιά της παγκόσμιας αβεβαιότητας, της εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ και της επιβράδυνσης της ευρωπαϊκής βιομηχανίας.
Η ένταξη στο ευρώ δεν είναι το τέλος του δρόμου – είναι μια σκληρή αρχή που απαιτεί οικονομική πειθαρχία, κοινωνική προσαρμογή και πολιτική θυσία.
Η Ελλάδα έζησε το μαρτύριο της απώλειας εθνικού ελέγχου και της χρεοκοπίας, ενώ η Βουλγαρία φαίνεται πως βαδίζει στον ίδιο δρόμο, με την κοινωνία διχασμένη και τους θεσμούς να επιμένουν σε σκληρές πολιτικές, σημειώνουν Βούλγαροι οικονομολόγοι.
Το ευρώ δεν είναι μόνο νόμισμα. Είναι οικονομικό και πολιτικό δίκτυο με θύματα και θύτες – και η ιστορία του ελληνικού δράματος δεν είναι παρά η προειδοποίηση που πρέπει να ακουστεί δυνατά από κάθε χώρα που σκέφτεται να «εγκλωβιστεί» σε αυτή τη νομισματική παγίδα.

Φαινόμενα «Ελλάδας» — Ξεκίνησαν οι κερδοσκοπικές αυξήσεις τιμών

Στο μεταξύ, σε μόλις δύο μέρες από τη στιγμή που η Βουλγαρία έλαβε το πράσινο φως για την ένταξη στην ευρωζώνη, εμφανίστηκαν ανησυχητικά φαινόμενα που θυμίζουν το ελληνικό δράμα της κρίσης!
Η χώρα πήρε πρόσφατα την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ, με τις θετικές εκθέσεις σύγκλισης να ανοίγουν το δρόμο για την τελική απόφαση που αναμένεται στις 8 Ιουλίου.
Ωστόσο, πριν καν η είσοδος στο ευρώ γίνει πραγματικότητα, κάποιοι έμποροι και επιχειρηματίες έχουν ήδη αρχίσει να ανεβάζουν τις τιμές σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες — φαινόμενο που θυμίζει έντονα τα πρώτα βήματα της ελληνικής κρίσης.
Ο Ρumen Spetsov, εκτελεστικός διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Εσόδων (NRA), αποκάλυψε σε συνέντευξη Τύπου ότι ήδη καταγράφονται αυξήσεις στις τιμές παράδοσης προϊόντων όπως νερό, καφές, υπηρεσίες κομμωτηρίων και προϊόντα καφετεριών.
«Λαμβάνουμε ανησυχητικά μηνύματα και πληροφορίες για αυξήσεις που προέρχονται από την προετοιμασία για την υιοθέτηση του ευρώ», τόνισε ο Spetsov, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας που θα πλήξει τους καταναλωτές.
Απαντώντας στην κρίση, η NRA σε συνεργασία με την Επιτροπή Προστασίας Καταναλωτών (EPK) και την Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού (EΠA) υπέγραψαν ειδική συμφωνία συνεργασίας για τη ρύθμιση και τον άμεσο συγχρονισμό των ενεργειών τους, με στόχο την ανταλλαγή πληροφοριών και την αποτελεσματική παρέμβαση.
Οι αρχές προσπαθούν να αποτρέψουν το «ελληνικό σενάριο» που θα μπορούσε να μετατρέψει τη μετάβαση στο ευρώ σε οικονομική παγίδα για τη Βουλγαρία — μια προειδοποίηση που όλοι πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη.
Η προετοιμασία για το ευρώ δεν πρέπει να γίνει η αφορμή για την εκτόξευση τιμών και την αναστάτωση των πολιτών, όπως συνέβη στην Ελλάδα πριν την κρίση χρέους.
Η ώρα για αυστηρό έλεγχο και εγρήγορση είναι τώρα!