Μα δεν ντρέπονται καθόλου;
Όπου και να πάρεις τηλέφωνο είτε στον ΕΟΔΥ είτε στα νοσοκομεία είτε στο ΕΚΑΒ αναφέροντας τα συμπτώματα που έχεις και ρωτώντας τι πρέπει να κάνεις για να εξετάσεις την πιθανότητα να προέρχονται από προσβολή κορονοϊού, όλοι, μα όλοι, αντί να σπεύσουν να σε βοηθήσουν, σου λένε, λες κι’έχουν καταπιεί μαγνητόφωνο, απευθύνσου στον προσωπικό σου γιατρό! Όταν προλάβεις να τους πεις, γιατί τις περισσότερες φορές δεν προλαβαίνεις, ότι προσωπικό γιατρό δεν έχω, όπως δεν έχει και η μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μου, η απάντηση είναι μούγκα και καμία φορά προσβολές.
Αλλά και όσοι έχουν προσωπικό γιατρό και απευθύνονται σε αυτόν και ακούει το ενδεχόμενο του κορονοϊού, σηκώνει τα χέρια ψηλά και σε συμβουλεύει να απευθυνθείς στον ΕΟΔΥ!
Και αν κάποιος απογοητευμένος πάει να βρει καταφύγιο στο νοσοκομείο, η απάντηση που παίρνει εκεί είναι στερεότυπη. Πήγαινε σπίτι σου και βλέπουμε αν επιδεινωθεί η κατάστασή σου.
Κανένας ανευθυνο-υπεύθυνος δεν είναι πρόθυμος να προβεί σε τεστ, αλλά ούτε υπάρχουν η οργάνωση, το ανθρώπινο δυναμικό και τα μέσα για να προβεί το σύστημα σε μαζικά τεστ, ιδιαίτερα μαζικά τεστ στον πληθυσμό,τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα σε αυτήν την συγκυρία για τη γνώση της κατάστασης προκειμένου να αντιμετωπισθεί η εξάπλωση του κορονοϊού.
Αλλά ποια καλύτερη αντιμετώπιση να έχει ο απλός πολίτης, όταν οι ίδιοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές συχνά δεν διαθέτουν τις κατάλληλες μάσκες και τις κατάλληλες στολές, όταν δεν υπάρχουν αντιδραστήρια, όταν δεν υπάρχουν τα ανάλογα κρεβάτια ή αναπνευστήρες, ο εξοπλισμός και οι ετοιμοπόλεμες ΜΕΘ.
Η Γερμανία, για παράδειγμα, ξοδεύει, περίπου, 5.000 ευρώ κατ’ άτομο για την υγεία το χρόνο. Στην Ελλάδα 5.000 ευρώ είναι το ετήσιο εισόδημα διαβίωσης για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Αυτό θα πει κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα και σύγκλιση οικονομικών και κοινωνικών μεγεθών στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Κ.Τ
