Όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στην ελληνική πολιτική και κυρίως κοινωνική σκηνή δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εξωφρενικά και θέατρο παραλόγου αλλά σαν μια ατόφια τραγωδία. Αυτό ζούμε καθημερινά, την τραγωδία και όχι απλώς την έκπτωση ενός δημοκρατικοφανούς συστήματος το οποίο αποτελείται από τρεις πυλώνες.
Την Οικονομική Ολιγαρχία που κυβερνά ανενόχλητη, ανεξαρτήτως κυβερνητικών αλλαγών.
Τα Πολιτικά κόμματα του «κοτζαμπασισμού και της νεοφεουδαρχίας», όπως πολύ σωστά τα χαρακτήρισε ο αναλυτής και δημοσιογράφος Νίκος Σίμος.
Τα Μέσα Μαζικής Διαστρέβλωσης και Κυβερνητικής Προπαγάνδας που αυτοαποκαλούνται «Μέσα Ενημέρωσης», ελεγχόμενα από τους Ολιγάρχες του πλούτου που τα κατέχουν ιδιοκτησιακά, «αμερικανοποιημένα» στην ιδεολογία τους και φρενιτιώδη στο λυσσαλέο αντι/ρωσισμό τους.
Πάνω σε αυτό το τριπολικό σύστημα εξουσίας εδράζονται όλα τα συμπαρομαρτούντα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Απίστευτη διαφθορά που θυμίζει Κολομβία, άνιση κατανομή εισοδήματος που θυμίζει τριτοκοσμική χώρα, αποπαραγωγικοποίηση με συνέπεια βασικοί παραδοσιακοί τομείς της ελληνικής οικονομίας όπως η Αγροτική/κτηνοτροφική Παραγωγή, η Μεταποίηση κλπ. να βρίσκονται η πρώτη στα πρόθυρα της εξαφάνισης και η δεύτερη σε διαρκή πτωτική και παρακμιακή πορεία.
Αυτό το σύστημα εξουσίας των 200 περίπου ετών ύπαρξης του Νεοελληνικού Κράτους πέρασε διακυμάνσεις, πολέμους, καταστροφές, δικτατορίες, εμφύλιους, οικονομικούς Αρμαγεδώνες κλπ. Ουσιαστικά μόνο σε δυο περιόδους κινδύνεψε πραγματικά και όχι μόνο «δυνητικά», η ταξική και κοινωνική του βάση.
Στην περίοδο του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, όταν η ολιγαρχία δηλαδή η ελληνική αστική τάξη, «είδε τον χάρο με τα μάτια της» και κινδύνεψε να ανατραπεί κάτω από την επαναστατική πίεση ενός απίστευτα μαζικού κινήματος που έκανε «έφοδο στον ουρανό» – για να θυμηθούμε και τα αλησμόνητα λόγια του Καρλ Μαρξ για τους Παρισινούς Κομμουνάρους – όμως όπως αποδείχτηκε, είχε «εγκληματικά ανεπαρκή» ηγεσία. Από οποιαδήποτε άποψη.
Στην περίοδο της πρώτης σοσιαλιστικής, αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, αυτής του ΠΑΣΟΚ μεταξύ των ετών 1981 και 1989 και η οποία κατέληξε στην πλήρη αστικοποίηση των μεσαίων και ανώτερων κλιμακίων του ΠΑΣΟΚ, στην αποδιάρθρωση της κοινωνικής του βάσης και στην απόλυτη αποϊδεολογικοποίησή του.
Θα μπορούσαμε ίσως να αναφέρουμε και την περίοδο των πρώτων 6 μηνών της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όταν οι μεγάλες υποσχέσεις συμβάδιζαν με τον πολιτικό νεοπλουτισμό των μεσοαστικών ηγετικών του κλιμακίων. Η σύντομη και ταχύτατη «στροφή» και κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη για ένα κόμμα που ήταν «τουρίστας επισκέπτης» στο λαϊκό και εργατικό κίνημα και όχι διαρκώς παρών όπως το ιστορικό ΠΑΣΟΚ των ετών 1974-89 και το επαναστατικό ΚΚΕ των προηγούμενων δεκαετιών.
Τα ερωτήματα που υπάρχουν είναι κυρίως δύο.
Γιατί δεν αντιδρά μαζικά ο ελληνικός λαός ; Απίστευτη ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης, στην ηλεκτρική ενέργεια, στα ενοίκια, στις τιμές αγοράς σπιτιών, γενικότερα σε όλες τις κατηγορίες δαπανών ενός εργαζόμενου και μιας οικογένειας. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες έγιναν διαδηλώσεις εναντίον της ακρίβειας, εδώ σχεδόν καθόλου ή με μικρή, πολύ μικρή συμμετοχή. Γιατί ;
Το ίδιο παρατηρείται και σχετικά με τις «αντιδράσεις» του ελληνικού λαού σε θέματα κράτους δικαίου και κοινωνικού κράτους. Όταν όλη σχεδόν η Ελλάδα παρακολουθείται από τους μηχανισμούς παρακολούθησης της ΕΥΠ της παρούσας Κυβέρνησης και οι αντιδράσεις, τουλάχιστον όπως παρουσιάζονται, είναι μέτριες αλλά και όταν το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση των ράντσων και της αποδιοργάνωσης, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν μαζικότερες αντιδράσεις από τα λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα και όχι μόνο από τους συνδικαλιστές ; Άλλωστε, το «Σύστημα περίθαλψης των φτωχών» είναι το ΕΣΥ, όπως – Δυστυχώς !- και η «Ψυχαγωγία των φτωχών» είναι η Τηλεόραση. Αλλά και για τις υποκλοπές και τις εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων όπως του Πάτση ή του Καππάτου, βουλευτών της ΝΔ, γιατί δεν διαμαρτύρεται ο ελληνικός λαός ; Αδιαφορεί τόσο πολύ για την διαφθορά, την ανέχεται ίσως μάλιστα την θεωρεί και «φυσιολογική» ή «μαγκιά» ;
Τι συμβαίνει λοιπόν, είναι κατατονικός ο ελληνικός λαός ; Εάν μάλιστα πάρουμε «κατά γράμμα» το λήμμα «κατατονία» και «καταληψία» από το Χρηστικό Λεξικό Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών, η κατατονία όπως και η καταληψία θεωρούνται ψυχιατρικά συμπτώματα, κυρίως σχιζοφρένειας.
Δεν γνωρίζουμε σε ποια έκταση συμβαίνει, όμως η απερίγραπτη παθητικοποίηση του ελληνικού λαού και η ιδεολογική του χειραγώγηση μέσω της Τηλεόρασης σε μια «Εικονική Πραγματικότητα» που δεν υπάρχει αλλά μεγάλα στρώματα του ελληνικού λαού την πιστεύουν σαν να υπάρχει, με άλλα λόγια πιστεύουν σε έναν «ιδεατό κόσμο τηλεοπτικής προέλευσης» που δεν υπάρχει παρά μόνο στις φαντασιώσεις και στην φαντασία, αυτή λοιπόν η μαζική παραγωγή παραισθήσεων, ψευδαισθήσεων και φαντασιοκοπιών ή φαντασιώσεων, αποτελεί την κύρια λειτουργία του σύγχρονου Ιδεολογικού Μηχανισμού του Κράτους (Ι.Μ.Κ.) που είναι η Τηλεόραση. Λειτουργία που κατοχυρώνει την Κοσμοθεωρητική Ηγεμονία της Άρχουσας Τάξης μέσω της μαζικής αποβλάκωσης και κρεττινοποίησης των πλατιών λαϊκών μαζών. Αποβλάκωση που οδηγεί σε «Σύνδρομα Στοκχόλμης», να αγαπάς δηλαδή τον εκμεταλλευτή και καταπιεστή σου και να περιφρονείς τον καταπιεζόμενο και εκμεταλλευόμενο. Οδηγεί στο να μαγεύεσαι από τα «καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς» που είναι οι λεγόμενες «ψυχαγωγικές εκπομπές» της Τηλεόρασης αλλά και να μένεις με «ανοιχτό το στόμα» με τα υποτιθέμενα «εγκλήματα των Ρώσων στην Ουκρανία» και τα οποία είναι το ακριβώς αντίθετο, εγκλήματα των Ουκρανών που η απίστευτη προπαγάνδα των Τηλεοπτικών Καναλιών την αντιστρέφει στον ήδη «καμμένο» και κρεττινοποιημένο εγκέφαλό σου. Οδηγεί επίσης στο να δέχεσαι αδιαμαρτύρητα την ακρίβεια στα τρόφιμα με αποτέλεσμα να περικόπτεις ακόμη και το φαγητό αλλά να μην βγάζεις τσιμουδιά γιατί όπως ανέφερε και ο μεγαλοφυής πρωθυπουργός μας, Μητσοτάκης ο Β’, η ακρίβεια των τροφίμων είναι «ακρίβεια Πούτιν»!
Εάν έχεις αποφασίσει να βγάλεις έστω και οριακά πρώτο τον Μητσοτάκη και την Νέα Δημοκρατία στις εκλογές, πολύ περισσότερο, εάν έχεις αποφασίσει τη Δεύτερη Κυριακή των Εκλογών να «τρέξεις με τα χίλια» για να δώσεις «αυτοδυναμία στον Κυριάκο», τότε δεν υπάρχουν λόγια. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και εσύ μόνο θυμήσου τα λόγια του μεγάλου Φλωρεντίνου, του Δάντη (Dante Alighieri) «Eδώ που μπήκες ξέχασε κάθε ελπίδα!» (Από το έργο του, «Θεία Κωμωδία»). Απλούστατα, δεν μπορείς να φανταστείς τι σε περιμένει. Μόνο που ευθύνη θα βαρύνει αποκλειστικά εσένα και κανένα άλλο, ουσιαστικά το ιδιοφυές μυαλό σου και για το οποίο αυτοθαυμάζεσαι κάθε πρωί στον καθρέπτη!
