Νίκος Σίμος
Παρατήρησα με έκπληξη πρωτοσέλιδα για το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών σε αρκετά ειδησεογραφικά δελτία, που έχουν στόχο την προπαγάνδα, με προφανείς στοχεύσεις, του τύπου … «Θρίαμβος της Le Pen» … «Εξαφανίστηκε ο Μacron» και άλλα παρόμοια – αλλά τους λείπει η ουσιαστική πολιτική τοποθέτηση σε σχέση με τα συμπεράσματα που εξάγονται από την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος στην Γαλλία, που συμμετείχε μαζικά, αφού η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία της περασμένης Κυριακής ήταν της τάξης του 65.8% περίπου.
Είναι σαφές ότι η Εθνική Συσπείρωση της Marine Le Pen και του Jordan Bardella την Κυριακή (30/6/2024) πέτυχε μια μεγάλη εκλογική νίκη, σε καμία περίπτωση όμως δεν υπήρξε θρίαμβος, όπως γράφτηκε σε έγκριτα ειδησεογραφικά sites του Ελληνικού τύπου, που με αυτού του είδους την αρθρογραφία προδίδουν τον πολιτικό προσανατολισμό τους.
Θα ήταν θρίαμβος της Εθνικιστικής Δεξιάς στην Γαλλία ένα ποσοστό πάνω από 37% και αυτό το ποσοστό μάλλον δύσκολα θα το προσεγγίσει η παράταξη της κ Le Pen και στον επαναληπτικό εκλογικό γύρο της 7ης Ιουλίου.
Δεν εξαφανίστηκε ο δυστοπικός Μακρόν και το… «κεντρώο» κόμμα του παρά τα αντίθετα που έσπευσαν να γράψουν τα ίδια ειδησεογραφικά sites που θριαμβολογούσαν για την νίκη της εθνικιστικής δεξιάς στην Γαλλία.
Με ποσοστό 20.8% ο πρόεδρος Μακρόν υπέστη μια μεγάλη πολιτική ήττα αλλά δεν εξαφανίστηκε, ούτε συνετρίβη.
Το ποσοστό του μάλιστα αποτέλεσε προσωπική έκπληξη για τον γράφοντα, που περίμενε την πολιτική συντριβή του, μετα από τις πολεμοχαρείς δηλώσεις του που ζητούσαν την εμπλοκή της χώρας του αλλά και της Ευρώπης στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο.
Ένα ποσοστό κάτω από 15% θα ήταν συντριβή για τον δυστοπιστή Μακρόν, που όμως δεν ήρθε και τούτο αποτελεί ουσιαστική πολιτική ήττα της Γαλλικής αντιπολίτευσης στο σύνολό της, μα κυρίως πολιτική ήττα της εθνικιστικής Γαλλικής δεξιάς, αφου δεν κατάφερε να τον αποδομήσει πολιτικά και το κόμμα του κράτησε δυνάμεις, που αποτελούν υπολογίσιμο ποσοστό εν όψει του δεύτερου εκλογικού γύρου του Ιουλίου.
Από την άλλη πλευρά η woke «αριστερά» και οι διάφοροι ετερόκλητοι σύμμαχοί της – αριστερό Λαϊκό Μέτωπο – εξασφάλισε μια εξαιρετικά ευπρόσωπη εκλογική παρουσία (27,99%) και είναι το δεύτερο κόμμα, αφού έλαβε μεγάλο ποσοστό της νεανικής και φοιτητικής ψήφου ενώ ευνοήθηκε μαζί με την Εθνική Συσπείρωση της κ Le Pen από την υψηλή συμμετοχή.
Στις εκλογές της 30/6/2024 οι Γάλλοι ψηφοφόροι αποδοκίμασαν τους πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς του Γάλλου προέδρου, τα αντιλαϊκά μέτρα που έχει λάβει και ασφαλώς τα πολεμικά του κηρύγματα κατά της Ρωσίας.
Είναι προφανές ότι η αποδοκιμασία στο πρόσωπο του Μακρόν είναι και ένα ισχυρό αντιπολεμικό μήνυμα, καθώς οι Γάλλοι πολίτες δεν θέλουν να εμπλακεί η χώρα τους στη σύγκρουση της Ουκρανίας.
Η Γαλλική εθνικιστική δεξιά με προμετωπίδα στην πολιτική της ρητορεία την μη εμπλοκή της Γαλλίας στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο και τον τερματισμό της αποστολής βαρέως εξοπλισμού μεγάλου βεληνεκούς υπερ της Ουκρανίας, κερδίζει τους ψηφοφόρους, εν αντιθέσει με τις αντιρωσικές πολεμικές ιαχές του Γάλλου προέδρου, που αποτελούν και τις θέσεις που προωθεί το διεθνές δυστοπικό κέντρο που αναζητά την «τελική αναμέτρηση» με τις δυνάμεις της Ευρασίας.
Το αίτημα για φραγμό στην παράνομη μετανάστευση αποτελεί επίσης μια κορυφαία προεκλογική πολιτική επιλογή της Γαλλικής ακροδεξιάς, που είναι ασφαλώς πασίδηλα αδιέξοδη και πρακτικά ανεφάρμοστη, αλλά αξιοποιείται για να προσελκύσει τα οικονομικά περιθωριοποιημένα στρώματα της Γαλλικής κοινωνίας με λαϊκισμό και πολιτικές πομφόλυγες, αφού είναι γνωστό ότι το μεταναστευτικό ζήτημα δεν επιλύεται και ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΥΘΕΙ από μια και μόνο χώρα στα πλαίσια της δυσμορφικής ΕΕ, ενώ αποτελεί ταυτόχρονα και την καθολική πολιτική ρητορική της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη.
Μέσα από την ρητορική του κοινωνικού διχασμού και του μίσους, η Γαλλική και γενικότερα η Ευρωπαϊκή ακροδεξιά προσπαθεί να μοχλεύσει πολιτικά την απελπισία των κοινωνικά περιθωριοποιημένων από τις αποτυχημένες πολιτικές της «παγκοσμιοποιητικής ατζέντας», χωρίς ουσιαστική πολιτική πλατφόρμα και χωρίς σχέδιο, καθαρά και μόνο για εκλογικούς λόγους, επιχειρώντας να είναι αυτή ο πολιτικός χώρος που θα οδηγήσει την Δυτική δυστοπία, αντικαθιστώντας στην εξουσία τις νεοταξικές – νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκφάνσεις που σήμερα οδηγούν την Ευρωπαϊκή ήπειρο στην περιθωριοποίηση από τις παγκόσμιες ιστορικοπολιτικές εξελίξεις του αιώνα που διανύουμε.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτή την λαϊκιστική ρητορεία αποφεύγουν οι Ευρωπαίοι ακροδεξιοί να επισημάνουν τις αιτίες που οδήγησαν τα μεταναστευτικά κύματα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Ομνύουν στην Βορειοατλαντική συμμαχία (ΝΑΤΟ), που αποτέλεσε την αιχμή του πολεμικού δόρατος του Αμερικανικού νεοαγγλοσαξονισμού και της νεοαποικιακής πολιτικής των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή και στην Αφρικανική ήπειρο διαλύοντας – μέσα από πολέμους, από την οργάνωση και την χρηματοδότηση της ισλαμοτρομοκρατίας και την υποκίνηση «λαϊκών εξεγέρσεων» καλά σχεδιασμένων και χρηματοδοτούμενων – τις υποδομές των κρατών που στόχευαν να εκμεταλλευτούν τον πλούτο τους, δημιουργώντας έτσι κύματα μετανάστευσης απελπισμένων, που τους κατέστρεψαν την ζωή και που έφευγαν από τις πατρίδες τους για να σωθούν και να σώσουν τις οικογένειές τους ή ότι είχε απομείνει από αυτές.
Δεν αμφισβητούν την δυτικότροπη δυσμορφική καπιταλιστική κατανομή – για παράδειγμα την λέσχη των G7 – του φαινόμενου πλούτου χωρίς εμπράγματες αξίες, που επεβαλε η νεοφεουδαρχικής έμπνευσης «παγκοσμιοποίηση», που προκάλεσε την οικονομική ασφυξία σε χώρες του Παγκόσμιου Νότου, δημιουργώντας εκατομμύρια οικονομικούς μετανάστες που έψαχναν και στην Ευρώπη μια καλύτερη τύχη για την ζωή τους.
Η Γαλλική ακροδεξιά δεν φεύγει από τον παραπάνω κανόνα της λαϊκίστικής ρητορείας, άλλωστε πρόσφατα η κ Le Pen δημόσια δεν αμφισβήτησε τη θέση της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ και τους G7.
Επομένως αυτοί που αναμένουν ανατροπές στην Γαλλία και επέκεινα στην Ευρώπη, μάλλον βιάζονται και σίγουρα θα απογοητευτούν.
Ο Jeff Rathke, πρώην διπλωμάτης των ΗΠΑ και πρόεδρος του Αμερικανο-Γερμανικού Ινστιτούτου συμπεραίνει για την παράτολμη απόφαση Μακρόν να οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές :
«Μια συγκατοίκηση του Macron με έναν πρωθυπουργό της αντιπολίτευσης θα προκαλούσε πολιτικό χάος στην Ευρώπη, είτε για τη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία, είτε για τη σκληρή αντιμετώπιση της Ρωσίας είτε για τις σχέσεις με την Κίνα», δίνοντας την μια οπτική κάτω από την οποία τμήματα των Αμερικανικών deep states είδαν το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής στην Γαλλία, που ταυτόχρονα εισέρχεται και σε μια ισχυρή οικονομική περιδίνηση, αφού τα κρατικά ελλείμματα έχουν «χτυπήσει καμπανάκι» εδώ και αρκετό καιρό, προετοιμάζοντας την δυστοπική Ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κολεκτίβα να υποδεχθεί έναν «νέο μεγάλο ασθενή», που κάποτε αποτελούσε πυλώνα της «παγκοσμιοποιημένης» ΕΕ, μέσα από τον διαβόητο Γαλλογερμανικό άξονα που πλέον αποτελεί παρελθόν !
Ο Macron αιφνιδίασε τη γαλλική πολιτική κερδίζοντας την προεδρία ως κεντρώος που αμφισβήτησε τα δύο παραδοσιακά μεγάλα κόμματα της Γαλλίας.
Αυτές τις μέρες, «δείχνει να είναι μία φθαρμένη πολιτική δύναμη», είπε ο Peter Rough, αναλυτής για την Ευρώπη στο συντηρητικό Ινστιτούτο Hudson.
Ο Charles Kupchan, πρώην αξιωματούχος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ δηλώνει:
«Αυτές είναι απλώς κοινοβουλευτικές εκλογές. Αν ήταν προεδρικές, ο κόσμος θα ήταν πολύ πιο νευρικός», δίνοντας μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση στο τι πρόκειται να συμβεί στην Γαλλία στο άμεσο μέλλον.
Είναι δεδομένη η δύσκολη πολιτική θέση του δυστοπικού Μακρόν στο άμεσο μέλλον και στον χρόνο που θα διαρκέσει η θητεία του στην Γαλλική προεδρία.
Είτε η « Εθνική Συσπείρωση» της Le Pen κερδίσει στην τελική εκλογική φάση της 7ης Ιουλίου , είτε το «Λαϊκό Μέτωπο» το σίγουρο είναι ότι ο Μακρόν δεν θα έχει τον απόλυτο έλεγχο της κυβέρνησης που ο ίδιος θα επιθυμούσε.
Όμως εκείνο που εκτιμώ είναι ότι επ’ ουδενί αποτελεί πολιτική καταστροφή για τον ίδιο τον Μακρόν, δεδομένου ότι η Γαλλία πολιτειακά είναι Προεδρική Δημοκρατία με αρκετές ιδιοτυπίες, που δίνουν περιθώρια ελιγμών στις αποφάσεις της πολιτικά κυρίαρχης Γαλλικής προεδρίας.
Η «Εθνική Συσπείρωση» ακόμα φαίνεται ότι εκλογικά έχει πιάσει το όριό της, αφού η συμμετοχή του εκλογικού σώματος ήταν εξαιρετικά μεγάλη και μόνο η αποχή των ψηφοφόρων του Μακρόν ( που στηρίζεται από το μικρομεσαίο κοινωνικό στρώμα) ή των ψηφοφόρων του «Λαϊκού Μετώπου» ( νέοι ,φοιτητές και δημόσιοι υπάλληλοι που αποτελούν μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα στην Γαλλία), μπορεί να δώσει στην κ Le Pen την επιδιωκόμενη απόλυτη πλειοψηφία την οποία η ίδια επιζητά σχεδόν εκβιαστικά από τους Γάλλους πολίτες δηλώνοντας μόλις χθες: « ή απόλυτη πλειοψηφία ή τίποτα!»
Ακόμα λοιπόν κι αν επικρατήσει η Γαλλική Εθνικιστική Δεξιά στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών, ο άμεσος αντίκτυπος στις αμερικανικές και κοινές με τους εταίρους της προτεραιότητες των G7 θα είναι εξαιρετικά «περιορισμένος».
Πάντως για την όποια νέα κυβέρνηση και για τον πρόεδρο Μακρόν τα δύσκολα είναι μπροστά
Ο γνωστός οικονομολόγος Peter Schiff δινει ένα περίγραμμα του «Γαλλικού προβλήματος»
Το χρέος προς το ΑΕΠ της Γαλλίας εκτοξεύτηκε στα ύψη κατά τη διάρκεια του COVID-19 και αφού σημείωσε μία ελαφρά πτώση, τώρα έχει αντίστροφη τάση και αναμένεται να ξεπεράσει τα επίπεδα της πανδημίας μέσα σε λίγα χρόνια.
«Η γαλλική οικονομία δεν είναι σίγουρη για το πώς να αντιδράσει στις πολιτικές υποσχέσεις της Αριστεράς ή της Δεξιάς, επομένως οι ψίθυροι για μια πιθανή κρίση χρέους δεν έχουν σταματήσει μόνο και μόνο επειδή οι ασταθείς γαλλικές αγορές βιώνουν μια στιγμιαία ανάσα ανακούφισης.
Τα βλέμματα είναι στραμμένα στα spread ομολόγων μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας.
Οι αποδόσεις για στο ασφαλές καταφύγιο των γερμανικών ομολόγων έχουν γίνει το σημείο αναφοράς της Ευρωζώνης, επομένως η διαφορά μεταξύ των γερμανικών αποδόσεων και των αποδόσεων άλλων χωρών έχει γίνει δείκτης της σχετικής ανοχής κινδύνου για τους επενδυτές στο ευρωπαϊκό δημόσιο χρέος.
Τόσο η Γαλλία όσο και το Βέλγιο θεωρούνταν κάποτε έθνη χαμηλού κινδύνου μεταξύ των ευρωπαϊκών οικονομιών, αλλά αυτό το αφήγημα αλλάζει τώρα καθώς το πρόβλημα των υπερβολικών δαπανών αναγνωρίζεται σε χώρες που κάποτε θεωρούνταν οικονομικά σταθερές».
Μετά την 7η Ιουλίου η Γαλλική πολιτική σκηνή, φεύγοντας από την υποσχεσιολογία και της ένθεν – κακείθεν πομφόλυγες θα αντιμετωπίσει το ήδη διαγραφόμενο δυσοίωνο κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό αυριο για τον πολλαπλά χαμένο Γαλλικό μεγαλοϊδεατισμό σε μια ηττημένη Ευρώπη.
Πάντοτε Ευπειθής
