Επικαλούμενη η κυβέρνηση την ρήτρα “εξωτερικού κινδύνου” που προβλέπει η νέα συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου θυσιάζει, μπροστά στις απειλές της Τουρκίας, όχι μόνον την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας Κύπρου αλλά κυρίως μείζονα θέματα που άπτονται της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας αλλά και της ασφάλειας της Κύπρου.
Συγκεκριμένα η κυβέρνηση, αναβάλλοντας και στην ουσία ακυρώνοντας την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου, μπροστά στην απαίτηση της Τουρκίας να ζητήσει άδεια από τις Τουρκικές αρχές για την πόντιση του καλωδίου, αναγνωρίζει στην πράξη το παράνομο και παράλογο τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενταφιάζει το νόμιμο ελληνο-αιγυπτιακό μνημόνιο, θυσιάζει την ζωτική ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, ενώ θέτει εκ των πραγμάτων σε αμφισβήτηση το αναντίρρητο δικαίωμα της Κάσου και κατ’ επέκταση των νησιών του Αιγαίου να διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, πολύ περισσότερο όταν έχουμε φτάσει στο κατάντημα να απαιτεί η Τουρκία ευθέως όχι μόνο την αποστρατιωτικοποίηση των Ελληνικών νησιών του Αιγαίου αλλά και να αμφισβητεί την ελληνικότητά τους!!!
Επιπροσθέτως να υπογραμμίσουμε ότι η Κύπρος, μόνη χώρα της Ε.Ε. που δε συνδέεται απ’ ευθείας με το ηλεκτρικό ευρωπαϊκό σύστημα, αντιμετωπίζει εξ’ αυτού του λόγου επιπλέον κρίσιμο πρόβλημα για την ασφάλειά της, τη στιγμή ιδιαίτερα που η Τουρκία προχωρά στην ουσία σε Γ’ Αττίλα παραβιάζοντας τις αποφάσεις του ΟΗΕ για την Αμμόχωστο, στρατηγική από κάθε άποψη πόλη για το νησί της Κύπρου.
Το εντυπωσιακό στην περίπτωση και συνάμα άκρως τραγικό δεν είναι μόνο η προδοτική στάση της κυβέρνησης αλλά και η αφασία όλης της αντιπολίτευσης, πλην μεμονωμένων ίσως ατομικών φωνών.
Ζούμε μέρες Πομπηίας με την κυβέρνηση να τιμά στη Σμύρνη την “Ημέρα νίκης” της Τουρκίας, δηλ. την Μικρασιατική Καταστροφή (!!!) και να καλεί, μαζί με την Κύπρο, τον ΥΠΕΞ της Τουρκίας στην άτυπη σύνοδο της Ε.Ε. ενώ η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το Κυπριακό κράτος και απαιτεί αντιθέτως λύση με αναγνώριση δύο κρατών στο νησί!!!
Μόνο χώρες “δορυφόροι” της Τουρκίας θα ασκούσαν μια τέτοια δουλοπρεπή πολιτική. Εκτός και αν έχουμε γίνει τέτοια και απλώς δεν το ομολογεί η ελληνική πολιτική τάξη!