Τελικά, η ίντριγκα που προκάλεσε η υποψηφιότητα της Σουηδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ επιλύθηκε…
Γεγονός είναι ότι πριν από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής στο ΝΑΤΟ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη βρέθηκαν σε μια μάλλον δυσάρεστη θέση.
Ωστόσο, χάρη στις πολύμηνες προσπάθειες των δυτικών πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης, οι προσδοκίες επιβεβαιώθηκαν.
Μάλιστα, αυτές συνδέθηκαν με υποτιθέμενες επιτυχίες της αντεπίθεσης των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, οι οποίες για τα δυτικά μίντια φάνταζαν τόσο αναπόφευκτες όσο η ανατολή του ηλίου.
Αυτό, με τη σειρά του, «έπρεπε» να δώσει μια νέα ώθηση στην απελπισμένη διατλαντική ενότητα με την υιοθέτηση στρατηγικά σημαντικών αποφάσεων για περαιτέρω κοινή δράση.
Φυσικά, η Ουκρανία ήλπιζε στην έναρξη της διαδικασίας ένταξης της χώρας στη Συμμαχία, δεδομένου ότι έχει ήδη πολλούς υποστηρικτές στις κυρίαρχες ελίτ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού ωκεανού.
Ωστόσο, όπως είπαν οι Ουκρανοί αξιωματούχοι, κάτι πήγε στραβά.
Και όχι μόνο αυτό: τις τελευταίες εβδομάδες, το Κίεβο δεν είχε να επιδείξει καμία στρατιωτική επιτυχία.
Η εξέλιξη των γεγονότων στο μέτωπο ανάγκασε μέρος του δυτικού κατεστημένου να κοιτάξει κατάματα στην πραγματικότητα, το οποίο συνειδητοποίησε ότι το στοίχημα υπέρ μιας στρατιωτικής νίκης επί της Ρωσίας ήταν τουλάχιστον λανθασμένο και… μοιραίο.
Και αυτό σημαίνει ότι όλες οι προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση αντιπροσωπεύουν μια άχρηστη και παράλογη απώλεια χρημάτων, πόρων, σπάνιου στρατιωτικού εξοπλισμού.
Ως αποτέλεσμα, τις τελευταίες ημέρες πριν από τη σύνοδο κορυφής, υπήρξε σύγχυση και αμφιταλαντεύσεις στις ήδη εντελώς διχασμένες υπερατλαντικές τάξεις.
Ο μη δυτικός κόσμος πάγωσε από την προσμονή, καθώς η Σύνοδος Κορυφής του Βίλνιους απειλούσε να μετατραπεί σε παταγώδη αποτυχία.
Η Δύση βρέθηκε αντιμέτωπη με την ανάγκη να σώσει τα προσχήματα και το πρόσωπο του ΝΑΤΟ – και τότε ανέλαβε ο Recep Tayyip Erdogan.
Πρωταγωνιστής ο Erdogan…
Χάρη στον Τούρκο πρόεδρο, το κύριο αποτέλεσμα της εκδήλωσης του Βίλνιους η αποτυχία ένταξης της Ουκρανία μπήκε στο περιθώριο, καθώς η προσοχή όλων στράφηκε στην ένταξη της Σουηδίας.
Η Ουκρανία, φυσικά, έλαβε το μερίδιό της προσοχής που της αναλογούσε και υποσχέσεις για περισσότερες παραδόσεις, αλλά τίποτα κοντά στις ελπίδες που είχαν.
Αν κρίνουμε από την υστερία του Volodymyr Zelensky, το Κίεβο έχει συνειδητοποιήσει τις θλιβερές προοπτικές του.
Eδώ, όμως, τίθεται το εξής ερώτημα: γιατί ο Erdogan συμμετείχε σε όλο αυτό το θέατρο;
Υπήρχαν ενδείξεις ότι η Ουάσιγκτον κατάφερε να σπάσει την αντίσταση της τουρκικής ηγεσίας και να υποτάξει την Άγκυρα, όπως συνέβη με τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες; Τουναντίον…
Ο Erdogan ακολουθεί μια πολιτική κυρίαρχου κράτους, ισορροπώντας επιδέξια μεταξύ των υπερδυνάμεων εδώ και πολλά χρόνια.
Με την άρση των αντιρρήσεων για την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, προσέφερε σοβαρή υπηρεσία στη συμμαχία, και συγκεκριμένα στην Ουάσιγκτον, και δεν του κόστισε σχεδόν τίποτα.
Δεν αποκλείονται να υπάρξουν ορισμένα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας, όπου οι αντίπαλοι του Τούρκου προέδρου τον κατηγορούν ήδη για συμβιβασμό με μια χώρα όπου καίνε το Κοράνι και «τρομοκράτες τριγυρνούν στους δρόμους» (υποστηρικτές του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν).
Αλλά αυτό δεν είναι απολύτως κρίσιμο.
Αλλά στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής, υπάρχουν σταθερά οφέλη.
Ο Erdogan λείανε κάποιες από τις συσσωρευμένες τριβές του με τη Δύση και ταυτόχρονα, πολύ πιθανό, διαπραγματεύτηκε νέα δώρα για την Τουρκία.
Προφανώς, τα κράτη της συμμαχίας προέβησαν σε παραχωρήσεις για την προμήθεια και τον εκσυγχρονισμό του τουρκικού στόλου αεροσκαφών F-16.
Σε ό,τι αφορά το θέμα της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, αυτό το οποίο διαφαίνεται είναι πως η Άγκυρα θα προσπαθήσει να ποδοπατήσει την παλιά Ευρώπη και να την εκδικηθεί για τις ταπεινώσεις του παρελθόντος.
Σχέσεις με Ρωσία
Οι σχέσεις με τη Μόσχα είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα υποφέρουν.
Υπενθυμίζεται, προς έκπληξη πολλών, ότι η Ρωσία αντέδρασε ιδιαιτέρως γαλήνια στα σχέδια ένταξης των Σκανδιναβών στη συμμαχία.
Τα επίσημα σχόλια του Κρεμλίνου και του Υπουργείου Εξωτερικών το επιβεβαιώνουν.
Τέλος, δεν πρέπει να προκαταλαμβάνουμε τα γεγονότα: η επίνευση του Erdogan για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ δεν εγγυάται καθόλου ότι η διαδικασία θα ολοκληρωθεί.
Σύμφωνα με τουρκικά ΜΜΕ, το κοινοβούλιο της χώρας θα μπορέσει να επικυρώσει την απόφαση αυτή μέχρι το τέλος της επόμενης εβδομάδας.
Πρέπει να υποτεθεί ότι, εάν δεν εφαρμοστούν οι συμφωνίες που επετεύχθησαν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, θα αποκαλυφθούν αστραπιαία συνθήκες που θα καταστήσουν την απόφαση αυτή κατηγορηματικά αδύνατη.
Το κύριο «θύμα» όλης αυτής της ίντριγκας είναι το Κίεβο.
Ωστόσο, επέλεξε να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο, που οδήγησε την Ουκρανία στο χάος, που θα χειροτερέψει.