Σε απόλυτο αδιέξοδο έχει περιέλθει ο Β.Ζελένσκι και το βάναυσο αντιδημοκρατικό καθεστώς του προς μεγάλη θλίψη και αγανάκτηση των αμερικανών ιθυνόντων που έχουν επενδύσει πολλά στο πολιτικό ουκρανικό πιόνι τους.
Ο Β.Ζελένσκι, αφού έθεσε εκτός νόμου όχι μόνο το κομμουνιστικό κόμμα αλλά και όλα τα κόμματα της Ουκρανικής αντιπολίτευσης, αφού πήρε τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ και φίμωσε στην κυριολεξία κάθε διαφορετική φωνή, αφού έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατία στις πόλεις και στο στράτευμα, αφού έχει επιβάλλει τη βίαιη στρατολόγηση των νέων Ουκρανών που φεύγουν είτε λιποτακτούν για να μη μετάσχουν σε ένα πόλεμο που θεωρούν αδελφοκτόνο και άδικο και αφού έχει επιβάλλει ένα αφόρητο αυταρχισμό διώξεων στις κοινωνικές διαμαρτυρίες που έχουν πάρει, πλέον, εκρηκτικές διαστάσεις.
Αφού, λοιπόν, ο Ζελένσκι έχει επιβάλει αυτό το πνιγηρά ανυπόφορο καθεστώς, ανακαλύπτει εσχάτως παντού «προδότες» όχι μόνο μέσα στον ουκρανικό λαό αλλά και στις ίδιες τις δομές του καθεστώτος του, στα υψηλά κλιμάκια του κράτους, στις ηγετικές τάξεις του στρατού, στο Δικαστικό σώμα, στις αστυνομικές αρχές και αρχές Ασφαλείας της χώρας.
Γι’ αυτό και ο Β.Ζελένσκι έσπευσε να καρατομήσει χωρίς απολογία και χωρίς στοιχειώδεις αποδείξεις, τους δυο πλέον στενούς συνεργάτες του και επιστήθιους φίλους του από τα νεανικά του χρόνια, τον επικεφαλής της κρατικής ασφάλειας της Ουκρανίας και τη γενική εισαγγελέα της Ουκρανίας.
Οι κατηγορίες που ο Ζελένσκι με μεγάλη ευκολία τους απηύθυνε είναι ότι με την πολιτική και την τακτική τους «καλύπτουν» στις υπηρεσίες τους φίλους ή και πράκτορες της Ρωσίας, ενώ πληθαίνουν στους κρίσιμους τομείς που διευθύνουν εκείνοι που συμπεριφέρονται ανεκτικά και φιλικά προς την ρώσικη πολιτική, αν δεν την υπηρετούν κιόλας.
Δεν ξέρω αν πράγματι συμβαίνει αυτό στις κρατικές δομές ασφαλείας και Δικαιοσύνης της Ουκρανίας, πράγμα που θεωρώ πολύ πιθανό με την κρίση που διανύει η κυβέρνηση της Ουκρανίας.
Το βέβαιον πάντως είναι ότι έχει ξεσηκωθεί κύμα αντιδράσεων απέναντι στην τυχοδιωκτική, αδιέξοδη, τυφλά υποτελή στις ΗΠΑ και άθλια αντιρωσική στρατηγική του καθεστώτος Ζελένσκι, ενώ οι αντιδράσεις γίνονται πιο έντονες εξαιτίας των στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών αποτυχιών του, την αδυναμία του ουκρανικού επιτελείου να αναγνωρίσει τις αποτυχίες και την έλλειψη προοπτικής, ώστε να ακολουθήσει μια γραμμή ρεαλιστικών διαπραγματεύσεων για την ειρήνευση, αντί να επιμένει σε μια πορεία ολοσχερούς καταστροφής.
Δεν είναι λίγοι πλέον στην Ουκρανία αλλά και έγκυροι παρατηρητές στη Δύση, που προβλέπουν σύντομα την ανατροπή του Ζελένσκι. Και αυτοί έχουν πληθύνει πάρα πολύ όχι μόνο στην μεσαία και ανώτερη ιεραρχεία του κρατους αλλά κυρίως μέσα στον Ουκρανικό λαό. Και αυτό είναι το χειρότερο για τον παραπαίοντα Ουκρανό Πρόεδρο, που ζητά να θυσιαστεί αγόγγυστα και ο τελευταίος Ουκρανός προκειμένου να φανεί αξιόπιστος στα μάτια του παραπαίοντος αφεντικού στις ΗΠΑ και του λόμπυ του πολυεθνικού κεφαλαίου που τον στηρίζει.
Κ.Τ