Εξαιτίας μιας προγραμματισμένης συνάντησης βρέθηκα πριν από λίγες ημέρες στο Βέλγιο κι ήρθαν έτσι τα πράγματα που χρειάστηκε για λίγα λεπτά να μπω σε γνωστό μεγάλο σούπερ μάρκετ των Βρυξελλών. Μια και δόθηκε η ευκαιρία, θέλησα να δω τις τιμές σε φρούτα και λαχανικά, ώστε να συγκρίνω με τις γαλλικές και τις ελληνικές, χωρίς να θέλω να μιμηθώ τον ευρωβουλευτή Γιώργο Αυτιά, που ενθυμούμενος πως στην προηγούμενη ζωή του ήταν δημοσιογράφος έκανε ρεπορτάζ για την ακρίβεια σε λαϊκή του Βελγίου, ξεχνώντας, όμως, να αναφέρει πως ο κατώτατος μισθός στη χώρα αυτή φλερτάρει με τα 2.000 ευρώ κι ότι κυρίως στις Βρυξέλλες ζουν οι προνομιούχοι και σχεδόν ζάπλουτοι αξιωματούχοι των ευρωπαϊκών θεσμών, που ο μηνιαίος μισθός τους αγγίζει σε πολλές περιπτώσεις τα 25.000 ευρώ!
- Από τη Μαρία Δεναξά
Πέρα από τις υψηλές τιμές, που είναι λίγο πιο τσιμπημένες από τις γαλλικές και σχεδόν στα ίδια επίπεδα με τις ελληνικές, εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι πως από πολλά φρούτα και λαχανικά έλειπαν η επισήμανση της χώρας ή του τόπου προέλευσής τους, όπως προβλέπεται στο άρθρο 26, του κανονισμού της Ε.Ε. αριθμός 1169/2011, καθώς επίσης και η ονομασία από τα λιπάσματα ή τα ραντίσματα που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι την ωρίμανσή τους, όπως τουλάχιστον αναγράφονται στη Γαλλία.
Στην προσπάθεια να βγάλω άκρη, διάβασα τα ψιλά γράμματα στις αυτοκόλλητες ετικέτες πάνω στις συσκευασίες, για να ανακαλύψω πως οι Βέλγοι τρώνε σταφύλι από τη Βραζιλία, πορτοκάλια, γκρέιπφρουτ από τη Νότια Αφρική, όπως και λεμόνια, ακτινίδια από τη Νέα Ζηλανδία, ντομάτες από το Μαρόκο, πατάτες από την Αίγυπτο, πιπεριές από την Τουρκία, κρεμμύδια από την Ινδία, μάνγκο από την Τυνησία, μπανάνες από το Εκουαδόρ, μήλα από την Αργεντινή κ.λπ.
Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται το τελευταίο διάστημα και στη Γαλλία, όπου φυσικά δεν ακούγεται λέξη για το περίφημο αποτύπωμα άνθρακα των ξενόφερτων προϊόντων, που λογικά θα έπρεπε να τα επιβαρύνει στο πλαίσιο του αφηγήματος της κλιματικής αλλαγής…
Εντυπωσιακό είναι πως ακόμα και τα κοτόπουλα δεν ήταν ευρωπαϊκά. Έγραφαν ευρωπαϊκής προέλευσης «επεξεργασμένα ή τεμαχισμένα στην Ολλανδία», που σε απλή μετάφραση σημαίνει πως έχουν εισαχθεί από τρίτες χώρες εκτός Ε.Ε., όπως είναι η Ουκρανία, που οι ετήσιες εισαγωγές πουλερικών προς τις ευρωπαϊκές χώρες έχουν αυξηθεί κατά 150% από την έναρξη του πολέμου, εξαιτίας της άρσης των δασμών από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έτσι, λοιπόν, εξηγείται η πρεμούρα με τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, ώστε οι Ευρωπαίοι αγρότες να ξεριζώνουν τους αμπελώνες τους, τις ελιές τους, να συρρικνώνουν την παραγωγή και την ποσότητα εξαγωγών καπνού, να μειώνουν την παραγωγή σκληρού σιταριού, να παράγουν οπωροκηπευτικά για τις χωματερές… Για να τρώνε οι Ευρωπαίοι αμφιβόλου ποιότητας σταφύλι, ελιές, δημητριακά, να πίνουν κρασιά που παράγονται και προέρχονται από τα πέρατα του κόσμου!
Με τις επιδοτήσεις, τις ποσοστώσεις και τις αμφιλεγόμενες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου μεταξύ άλλων ηπείρων οι ευρωπαϊκές Αρχές μετά την καταστροφή της παραδοσιακής παράκτιας αλιείας (από εκεί άρχισαν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τη δεκαετία του ’80) καταργούν τώρα την τοπική γεωργία, καταστρέφουν συνειδητά τους Ευρωπαίους αγρότες, την ευρωπαϊκή αγροτική οικονομία, την πολιτιστική κληρονομιά αιώνων και τα ρίχνουν στον αθέμιτο ανταγωνισμό, τον οποίο οι ίδιοι δημιουργούν! Πιο πρόσφατο κατάπτυστο παράδειγμα είναι το πράσινο φως που άναψε η Κομισιόν για να δοθούν στους Γάλλους αγρότες 120 εκατομμύρια ευρώ για την εκρίζωση των αμπελώνων τους, παρόλο που αυτός ο γεωργικός τομέας είναι ο τρίτος μεγαλύτερος πλεονασματικός στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας (αποφέρει 16 δισ. ευρώ), μετά την αεροναυπηγική και τα καλλυντικά, ενώ απασχολεί 440.000 άτομα!
Χωρίς δασμούς!
Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να υπογράψει τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου Μercosur (Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη και Παραγουάη), στο περιθώριο της συνόδου του G20 τον Νοέμβριο, η οποία επιτρέπει αδασμολόγητη είσοδο απο τις χώρες αυτές στην ευρωπαική αγορά, μέχρι ενός ποσοστού τροφίμων, όπως το βοδινό κρέας, η ζάχαρη, ο καφές, τα φρούτα, οι χυμοί, τα πτηνοτροφικά προιόντα. Τα προϊόντα αυτά θα είναι πιο ανταγωνιστικά, καθώς επιβαρύνονται με λιγότερους φόρους και εισφορές, ενώ παράλληλα δεν υπόκεινται στις ίδιες αυστηρές ποιοτικές προδιαγραφές που απαιτούνται για τους Ευρωπαίους παραγωγούς -γεωργούς και κτηνοτρόφους-, μεταξύ άλλων, και στη χρήση φυτοπροστατευτικών προϊόντων.
Με λίγα λόγια, οι Ευρωπαίοι θα έχουν επιλογές, αλλά θα είναι κρέας με αυξητικές ορμόνες της Mercosur ή του Καναδά, κρέας επεξεργασμένο με υπεροξικό οξύ κ.λπ. Αν τελικά υπογραφεί αυτή η συμφωνία, θα πρόκειται για βόμβα, καθώς θα συμβολίζει την απώλεια της επιρροής της Γαλλίας, που έχει εκφράσει αντίθεση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στη Γαλλία πάνω από το 60% των αγροτικών κλάδων αντιμετωπίζει δυσκολίες, ένα ποσοστό που αντιστοιχεί σε 240.000 φάρμες, από τις 400.000 που λειτουργούν σε ολόκληρη τη χώρα. Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει δηλώσει πως η «συμφωνία ως έχει δεν είναι αποδεκτή» κι έχει απαιτήσει προστασία των συμφερόντων των ευρωπαϊκών βιομηχανιών και αγροτών. Παράλληλα, και οι Γάλλοι αγρότες ζητούν να επιβληθούν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής τα ίδια περιβαλλοντικά πρότυπα με αυτά που απαιτούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι Ευρωπαίοι αγρότες χαρακτηρίζουν την αντίθεσή τους στη συμφωνία «υπαρξιακή μάχη» για την ευρωπαϊκή γεωργία, τη στιγμή που υπάρχουν ήδη συμφωνίες με την Κένυα και τη Χιλή. Μάλιστα, τουλάχιστον στη Γαλλία, οι αγρότες προετοιμάζονται να ξανακατέβουν στους δρόμους με τα τρακτέρ τους για ακόμα έναν χειμώνα οργής, ενώ ήδη έχουν καταγραφεί οι πρώτες διαδηλώσεις.
Βγαίνουν ωφελημένες οι Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία
Στις αρχές Οκτωβρίου, ο καγκελάριος Σολτς ζήτησε την ταχεία σύναψη αυτής της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της Ε.Ε. και των χωρών της Λατινικής Αμερικής, ενάντια στην αντίθεση του Παρισιού. Η Αυστρία και οι Κάτω Χώρες έχουν εκφράσει επιφυλάξεις για τη συμφωνία, αλλά όχι η Ιταλία, η Ισπανία και η Γερμανία, που ελπίζουν πως θα επωφεληθούν από μια νέα αγορά. Βασικά δεν υπάρχει πλέον καμία αμοιβαιότητα στις εμπορικές συναλλαγές. Ο καθένας -εντός κι εκτός Ε.Ε.- φτιάχνει μόνος του και ακολουθεί τους δικούς του κανόνες εις βάρος των υπολοίπων.
Σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους, οι «27» μπορεί τελικά να καταφέρουν να ξεπεράσουν τις γαλλικές αντιδράσεις και να επικυρώσουν τη συμφωνία που τονώνει τον ξένο ανταγωνισμό, υπονομεύοντας τους Ευρωπαίους αγρότες και την παραγωγή τους. Αυτό που απομένει για τις χώρες που διαφωνούν είναι να αποκτήσουν μια μειοψηφία αποκλεισμού εντός της Ε.Ε. για να αντιταχθούν στην έγκριση του κειμένου.
Πρέπει, δηλαδή, να έχουν μαζί τους το 45% των κρατών-μελών, που εκπροσωπούν το 35% του πληθυσμού της Ευρώπης. Πράγμα δύσκολο, καθώς η Γαλλία, που θα έπρεπε να ηγηθεί των χωρών που διαφωνούν, βρίσκεται τώρα βυθισμένη σε μια δημοσιονομική και δημοκρατική κρίση, που έχει διαβρώσει την αξιοπιστία της, με αποτέλεσμα να στερείται μιας ισχυρής φωνής στις Βρυξέλλες. Η σοκαριστική παραίτηση του Γάλλου επιτρόπου Τιερί Μπρετόν, τον Σεπτέμβριο, ολοκλήρωσε την απώλεια της γαλλικής επιρροής στους διαδρόμους της ευρωπαϊκής επιτροπής.
