Τα ίδια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία προσκύνησαν, στήριξαν ή ανέχτηκαν, με υπόδειξη του Αλ. Τσίπρα, την εκλογή του Στ. Κασσελάκη ως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με πολλές δεκάδες χιλιάδες ψήφους και συμμετοχή στις ίδιες εκλογές που είχε ξεπεράσει κάθε προσδοκία, τα ίδια αυτά στελέχη τώρα, με μία μειοψηφία θετικών ψήφων μελών της Κ.Ε. που μόλις έφτανε τις 138, σε σύνολο μελών της Κεντρικής Επιτροπής 293 και χωρίς τη λήψη παρουσιών για τη διαπίστωση απαρτίας, δια εκφωνήσεως των παρόντων επί ονομαστικού καταλόγου, αποφάσισαν πραξικοπηματικά την απόρριψη της υποψηφιότητας Κασσελάκη για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ!
Το ρόλο του Ποντίου Πιλάτου επέλεξε να παίξει υποκριτικά, πολιτικάντικα και “ψαρεύοντας στα θολά νερά” ο Π. Πολάκης και οι συν αυτώ, απέχοντας από τη σχετική ψηφοφορία, κάτι που βέβαια σημαίνει συνενοχή στο πραξικόπημα της “πλειοψηφίας” κατά Κασσελάκη, πολύ περισσότερο που ο Πολάκης είχε σπεύσει με τους “τζοχανταραίους” του να ψηφίσει αρχικά για τη διαπίστωση δήθεν απαρτίας της Κεντρικής Επιτροπής, η οποία απαρτία της επέτρεψε στη Β να προβεί στις προαναφερθείσες ασχήμιες.
Βεβαίως και αυτή η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ότι και να λένε οι ταχυδακτυλουργίες Γεροβασίλη-Φάμελλου πως δεν επιδέχεται ακύρωσης, μπορεί να ανατραπεί αν υπάρξει σχετική πλειοψηφία στο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ, εφ’ όσον το τελευταίο γίνει, αφού το Συνέδριο δεν μπορεί να παραμερισθεί και μάλιστα από αυθαιρεσίες της Κ.Ε.
Πάντως όποιος και να εκλεγεί, εφ’όσον γίνει δυνατή η εκλογή, θα είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλο και δεν μπορεί να ανακόψει την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ από τις πολλαπλές φατρίες, τις αμαρτίες του, την έλλειψη αξιοπιστίας και κυρίως την απουσία εναλλακτικής πολιτικής και στρατηγικής.
Η μόνη λύση για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και πλέον είναι πολύ αργά, είναι η συσπείρωση και επανάσταση όλων των εναπομείναντων αντιμνημονιακών μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια σε όλες τις ηγετικές καμαρίλες του κόμματος με στόχο την επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ στις ιδρυτικές του αρχές με όλες τις αναγκαίες προσαρμογές από λάθη και ανεπάρκειες καθώς και όλες τις απαραίτητες επικαιροποιήσεις που είναι αναγκαίες και καθιστούν πιο ρεαλιστική την προοπτική της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης μιας νέας Ελλάδας!
