Το μέτωπο του Δνειπέρου στην ρωσο-ουκρανική σύγκρουση και το πως οι δυνάμεις των δύο αντιμαχόμενων πλευρών τάσσονται πολεμούν δεν θα μπορούσε παρά να μας κάνει να κάνουμε σημερινές συγκρίσεις με το μέτωπο στον Έβρο και ειδικότερα για τα διδάγματα που ο ΕΣ ειδικότερα και γενικά οι ένοπλες δυνάμεις θα πρέπει να έχουν.
Όταν οι ουκρανικές ταξιαρχίες ξεχύθηκαν στα νότια και ανατολικά τη νύχτα της 4ης Ιουνίου, ξεκινώντας την πολυαναμενόμενη αντεπίθεση του Κιέβου για το 2023, αλλά τα ελικόπτερα της ρωσικής αεροπορίας τις περίμεναν κατά τη διάρκεια της πρώτης νύχτας της επίθεσής της νότια της Μάλα Τοκμάτσκα, στην περιφέρεια Ζαπορίζια της νότιας Ουκρανίας, στις 8 Ιουνίου.
Χτυπημένη από νάρκες, βομβαρδισμένη με πυροβολικό και παρενοχλημένη από τον αέρα, η 47η και η συνεργαζόμενη ταξιαρχία της, η 33η Μηχανοκίνητη, έχασαν τουλάχιστον δύο δωδεκάδες από τα καλύτερα οχήματά τους εκείνη τη νύχτα, συμπεριλαμβανομένων αρμάτων μάχης Leopard 2A6, ναρκαλιευτικών Leopard 2R και οχημάτων μάχης M-2.
Οι Ουκρανοί βρήκαν τελικά τρόπο να παρακάμψουν το ναρκοπέδιο στην Μάλα Τοκμάτσκα, επιτρέποντάς τους να ανακτήσουν -και πιθανώς να επισκευάσουν- πολλά από τα οχήματα που εγκατέλειψαν στις 8 Ιουνίου. Η 47η και η 33η προχώρησαν αρκετά μίλια νότια, φτάνοντας τελικά στο Ρομπότινε, ένα βασικό ρωσικό οχυρό στο δρόμο προς τη Μελιτόπολη, 45 μίλια νοτιότερα.
Και κάπου εκεί και αυτή η προσπάθεια τελείωσε καθώς Ρώσοι πραγματοποίησαν έφοδο στην περιοχή όταν το ρωσικό πυροβολικό μαζί με τα drones κατάφεραν καίρια πλήγματα με καταιγιστικά πυρά και χτυπήματα ακριβείας.
Λίγο πιο δυτικά επίσης το ρωσικό σφυροκόπημα είχε αποσοβήσει την ουκρανική προσπάθεια να δημιουργήσει προγεφύρωμα στην ρωσική πλευρά του Δνειπέρου που θα επέτρεπε την ζεύξη του ποταμού.
Η ουκρανική πλευρά με κάθε προσπάθεια θέλει να έρθει πιο κοντά στην Κριμαία και ειδικότερα στο λιμάνι του Μπερντιάνσκ αλλά η Ρωσία με τα νέα μέσα και τακτικές τους έχει θέσει σε έναν ατελείωτο πόλεμο φθοράς και αυτό θα πρέπει να μας θέσει σε προβληματισμό.
Η Ρωσία μαθαίνει και εξελίσσει τις δυνάμεις της αναχαιτίζοντας κάθε ουκρανική προσπάθεια και αυτό θα πρέπει να κάνει και ο ΕΣ.
Τα drone δείχνουν να είναι πλέον ένα τεράστιο κομμάτι των σύγχρονων στρατών (που μαζικά και οι Τούρκοι θέτουν σε υπηρεσία).
Drone-φορείς όπως τα Baryktar/MAM σε επίπεδο τάγματος/συντάγματος, drone – αυτοκτονίας όπως τα ιρανικά Shaheed-136 (δεν είναι τυχαία η παραγγελία των 20.000 από τον Σερβικό στρατό παρά το ότι η Σερβία κατασκευάζει άλλους πολλούς τύπους) ενώ τέλος τα drone-περιφερόμενα πυρομαχικά όπως τα Lancet που ο ρωσικός στρατός πλέον εκχωρεί στις ομάδες μάχης (αναφορές μιλούν ακόμα και για 6 ανά 10μελή ομάδα) που κάνουν ότι ο ΕΣ ελπίζει να κάνουν οι δικές του ομάδες μάχης με τα LAW.
Και αυτά σε ένα πλέγμα με οχυρώσεις όπως έκαναν οι Ρώσοι στην γραμμή Σουροβίκιν και δημιούργησαν ναρκοπέδια και χώρους καταστροφής διεισδύσεως όπως στο προαναφερόμενο παράδειγμα και με την πλήρη καταστροφής τους και από τα πυρά πυροβολικού με κατευθυνόμενα, την περίπτωση της Ρωσίας, πυρομαχικά τύπου Krasnopol.
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να θέσουμε το ερώτημα για το τι έχουν απογίνει τα Krasnopol που είχαν παραχωρηθεί ως ΑΩ για την προμήθεια των KORNET.
Αναφορές υπήρχαν για 1.000 βλήματα στο διαμέτρημα των 155χλστ που λόγο του ότι η αρχική παρτίδα είχε απόκλιση (αλλαγή διαμετρήματος για πρώτη φορά) είχε τεθεί ζήτημα αλλαγής και διόρθωσης του προβλήματος.
Το μέτωπο του Έβρου είναι μια αντίστοιχη περίπτωση και θα πρέπει να προφυλαχθεί στην πρώτη γραμμή και κινήσεις που έχουν γίνει όπως η αποναρκοθέτηση από νάρκες προσωπικού (Σύμβαση της Οττάβα) που οδήγησε στην ειρηνική “εισβολή” 500.000 παράνομων μεταναστών σε μια περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία θα επέτρεπε την είσοδο ομάδων που θα αποναρκοθετούσαν και τις νάρκες κατά αρμάτων.
Τα ζητήματα πρέπει να επιληφθούν με μεγάλη προσοχή και πάντα σε συνδυασμό με τον συνδυασμό με το ΠΝ που θα φυλά τα παράλια της Θράκης από τυχόν απόπειρες αποβάσεων.