Τα 55 μίλια που κρίνουν τον πόλεμο στην Ουκρανία–Διδάγματα για Ελλάδα

Στην κρισιμότερη φάση εισέρχεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, τουλάχιστον σε αυτή την δεύτερη φάση του που ξεκίνησε με την ουκρανική αντεπίθεση στις 4 Ιουνίου: Μερικές δεκάδες μίλια χωρίζουν τους Ουκρανούς από το να κόψουν «στα δύο» την ρωσική «επικράτεια»: Τόσο απέχει το μέτωπο στην Ζαπορίζια από τον Αζοφική Θάλασσα. 

Βέβαια, μέσα σε αυτά τα 55 μίλια από την Velyka Novosilka, όπου έχουν προωθηθεί οι Ουκρανοί (60 ήταν στην αρχή της ουκρανικής επίθεσης αλλά έχουν προχωρήσει 5 μίλια οι Ουκρανοί από τις 4 Ιουνίου) υπάρχει και η Μελιτόπολη, μια πόλη με 80% ρωσικό πληθυσμό.

Είναι ανάμεσα σε Κριμαία και Μαριούπολη και συνδέει τις ρωσόφωνες-ρωσικές περιοχές στην Αζοφική Θάλασσα.

Στις νότιες περιοχές της περιφέρειας του Ντονιέτσικ έχουν προχωρήσει 10 μίλια, οι Ουκρανοί αλλά κι εκεί έχουν σταματήσει.

Όμως τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα: Όσο οι Ουκρανοί έχουν «κρέας για τα κανόνια» θα επιτίθενται με την ελπίδα κάποια στιγμή να διασπαστεί η τριπλή ρωσική γραμμή άμυνας.

Μια μονάδα να καταφέρει να την διασπάσει, θα ακολουθήσει η μάζα των ουκρανικών τεθωρακισμένων και θα λειτουργήσει ως «μαχαίρι στο βούτηρο».

Οι τρεις ρωσικές αμυντικές γραμμές εκτείνονται σε βάθος 15 μιλίων από την γραμμή αντιπαράθεσης: Μία ανά πέντε μίλια.

Πουθενά δεν έχει διαρραγεί η δεύτερη γραμμή

Μάλιστα, στο Orikhiv όπου έχει σταλεί ο κύριος όγκος των Bradley και των Leopards οι ουκρανικές δυνάμεις ούτε καν απέκτησαν άμεση επαφή με την πρώτη ρωσική γραμμή.

Προχώρησαν μόνο ένα μίλι και τους ρήμαξαν τα ρωσικά επιθετικά ελικόπτερα Ka-52 (τα πιο βαριά Mil Mi-28Ν οι Ρώσοι τα κρατάνε δια παν ενδεχόμενο στο βόρειο μέτωπο και στην Λευκορωσία), το ρωσικό πυροβολικό με στοχευμένες βολές 152 χλστ., τα νακροπέδια και οι ομάδες αντιαρματικών με Kornet-E.

Επιβεβαιώμένα έχουν καταστραφεί περίπου 40 ουκρανικά ΤΟΜΑ Μ2Α3 Bradley, από τα 98 που έχουν παραδοθεί. Η επιβιωσιμότητα είναι χαμηλή γιατί έχουν σχεδιαστεί να επιχειρούν με απόλυτη αεροπορική υπεροχή και υποστήριξη από το πυροβολικό.

Εδώ συμβαίνει το αντίθετο: Ο αμυνόμενος έχει απόλυτη αεροπορική υπεροχή (ένα από τα περίεργα αυτού του πολέμου) και σημαντική υπεροχή σε πυροβολικό.

Η 47η Ταξιαρχία με την οποία επιχειρούν έχουν ουσιαστικά τεθεί εκτός μάχης: Μόνο στις 26 Ιουνίου στην Mala Tokmachka, χάθηκαν επιβεβαιωμένα 6 ΤΟΜΑ!

Υπάρχουν ημέρες που χάθηκαν και δέκα Bradley.

Για τα Μ113 δεν το συζητάμε: Οι Ρώσοι καν δεν «ξοδεύουν» βαριά αντιαρματικά Kornet-E. Οι αντιαρματικές νάρκες και οι βολές από πολυβόλα των 12,7 χλστ. και 14,5 χλστ. αρκούν.

Αλλά όπως προαναφέραμε, όλα τώρα αρχίζουν και τίποτα δεν έχει τελειώσει: Με απώλειες 20% στα βαρέα άρματα μάχης, δυτικά και ουκρανικά και 32% στα ΤΟΜΑ, αλλά και δεκάδες χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες (ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σ.Σοιγκού ισχυρίστηκε ότι «Οι νεκροί των Ουκρανών είναι 26.000 προσωπικό», σε άλλες περιπτώσεις, ο οποιοσδήποτε Στρατός θα μάζευε τα κομμάτια του.

Όχι ο ουκρανικός: Έχουν «αφιερώσει» τουλάχιστον 100.000 προσωπικό στην διάρρηξη της ρωσικής άμυνα στην Ζαπορίζια που σημαίνει ότι ακόμα και αν αληθεύει η άποψη του Σ.Σοϊγκού, έχουν ακόμα περίπου 75.000 για να επιτεθούν και να γεφυρώσουν αυτά τα 55 μίλια μέχρι την Αζοφική Θάλασσα.

Μέχρι τα πρώτα χιόνια του Οκτωβρίου-Νομβρίου, υπάρχουν ακόμα 100 μέρες που μπορούν οι Ουκρανοί να διασπάσουν την ρωσική άμυνα.

Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε και στα διδάγματα για την Ελλάδα από την τελευταία φάση των συγκρούσεων:

• Η χρήση των ΤΟΠΜ Μ113 από τον Ελληνικό Στρατό (κάπου 1000-1300 οχήματα είναι ενεργά ακόμα) πρέπει να απαγορευθεί «διά νόμου». Χίλιες φορές προτιμότερο πεζή οι Έλληνες στρατιώτες, όπως κάνουν πλέον οι Ουκρανοί, παρά μέσα στις αλουμινένιες ανθρωποπαγίδες
• Η παραλαβή ΤΟΜΑ Μ2Α3 Bradley από τα αμερικανικά αποθέματα σε καμία περίπτωση δεν θα προσφέρει σημαντική εξέλιξη της επιβιωσιμότητας του Πεζικού, αν δεν υπάρχει υπεροχή σε πυροβολικό και Αεροπορία σε μία σύγκρουση π.χ, στον Έβρο. Θα υπάρχει;
• Το πρόγραμμα απόκτησης βαρέων αντιαρματικών όπλων πρέπει να προχωρήσει άμεσα. Tα Spike NLOS είναι πολύ λίγα για να επαρκέσουν σε μία σύγκρουση. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πάρουμε επιπλέον Kornet-E, ειδικά στην έκδοση που διπλασιάζει την ακτίνα δράσης του, λόγω των κατεστραμμένων σχέσεων με Ρωσία, αλλά και της γενικότερη γεωπολιτικής αναταραχής. Υπάρχουν όμως λύσεις, ειδικά από το Ισραήλ.
• Πρέπει να υπάρξει βεβαιότητα ότι τα ελληνικά SHORAD Tor-M1 θα λειτουργήσουν στο μέτωπο του Έβρου και αυτό ανάγεται στο προηγούμενο σημείο περί σχέσεων με την Ρωσία. Αν όχι, θα έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα από τα τουρκικά επιθετικά ελικόπτερα Α-129.
• Γενικά πρέπει να υπάρξει άμεσα προμήθεια συστημάτων SHORAD. Oι Ουκρανοί «λιανίζονται» γιατί δεν έχουν κάποιο όπλο να αντιμετωπίσει τα ρωσικά ελικόπτερα.
• Πρέπει να ενισχυθούν άμεσα και κατακόρυφα οι ελληνικές δυνατότητες νυχτερινού αγώνα. Η μικροπρομήθειες διοπτρών δεν αρκούν. Χρειάζεται στρατηγικό σχέδιο παραγωγής τους συστημάτων νυκτερινού αγώνα. Οι Ουκρανοί αν έχουν καταφέρει να σταθούν στις μάχες από τον Φεβρουάριο του 2022, είναι γιατί έχουν υπεροχή στο νυκτερινό αγώνα απέναντι στους Ρώσους.
• Η προμήθεια μαχητικών drone και drone παρατήρησης πρέπει να γίνει «πέρσι». Όποιος δεν επιχειρεί με τέτοια συστήματα, καλύτερα να συνθηκολογήσει, παρά να πεθάνει άδοξα. Η ανισορροπία ισχύος που υπάρχει με την Τουρκία στο συγκεκριμένο πεδίο δεν είναι απλώς μεγάλη. Είναι χαοτική, δυστυχώς…

Εν κατακλείδι: Μήπως μας πάνε για συνθηκολόγηση; Γιατί δεν μπορούμε να τα βλέπουμε εμείς αυτά και να μην τα βλέπει η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία…