Τον Ιούλη του 19 και έπειτα από την πλήρη ”αθώωση και νομιμοποίηση” μέσω της ”λαϊκής εντολής” των κομμάτων που φέρουν την απόλυτη ευθύνη για την λεηλασία και το ξεπούλημα της χώρας, τον ξεριζωμό των ”θεμελιωδών κοινωνικών, εργασιακών και ελευθεριακών δικαιωμάτων” και την εξαθλίωση των πολιτών, αποφάσισα να θέσω τον εαυτό μου σε ”αναστολή επανάστασης” διακρίνοντας ότι το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο δεν ήταν απλά θολό και ομιχλώδες αλλά βρώμικο και δυσώδες.
Ολο αυτό το διάστημα περισυλλογής, αυτοκριτικής και εσωτερικής αναζήτησης, απείχα συνειδητά από κάθε πολιτική και κινηματική δραστηριότητα, παρακολουθώντας όμως τα τεκταινόμενα προκειμένου να έχω απόλυτη συναίσθηση το που και πως βαδίζουμε στο δρόμο της ”πολιτικής και κοινωνικής μεταρρύθμισης” όπως θέλουν να επιβάλλουν οι μαριονέτες διαχειριστές του συστήματος εξουσίας.
Σήμερα και έπειτα από πάρα πολύ σκέψη αποφάσισα να συστρατευθώ και να συμπορευτώ εκ νέου με τον μόνο πολιτικό που κράτησα επαφή αυτό το διάστημα, με τον κατά την άποψή μου πιο συνεπή πολιτικό, με την πιο σταθερή, έντιμη πολιτική άποψη θέση και στάση, αξίες που τίμησε κράτησε και πλήρωσε με προσωπικό κόστος προκειμένου συνεχίσει να υπερασπίζεται τόσο τις πεποιθήσεις του όσο και την κοινωνική δικαιοσύνη που στις μέρες αποτελεί είδος προς εξαφάνιση, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Εννοείται ότι με τον Παναγιώτη δεν βρεθήκαμε σήμερα, αλλά μας ενώνουν κοινοί κοινωνικοί αγώνες επί χρόνια αλλά και αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμός, κάτι που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να τον στηρίξω στο νέο, πράγματι τολμηρό αλλά αναγκαίο εγχείρημα στις μέρες μας που πρακτικά όλοι οι πολιτικοί και κινηματικοί σχηματισμοί φαίνεται να έχουν αποδεχτεί σαν δεδομένο το τέρας που εμφανίστηκε και χαρακτηρίστηκε σαν αδηφάγο και αδίστακτο αλλά τελικά επικράτησε και του έδωσαν το χέρι χρήζοντάς το νικητή.
Το ΔΗ.Κ.Ε.Α με επικεφαλής τον Παναγιώτη, που παρεπιπτόντως στην χθεσινή ιδρυτική του συνέλευση τοποθετήθηκε με έναν άψογο απόλυτο ξεκάθαρο ώριμο και απόλυτα σαφή τρόπο για το τι πρεσβεύει και τι ρόλο καλείται να διαδραματίσει στη χώρα, αποτελεί για μένα μια ευκαιρία να επαναδραστηριοποιηθώ όχι τόσο στο πολιτικό, όσο στο κοινωνικό πεδίο κάτι που οι μνημονιακές κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις ”φρόντισαν να αδρανοποιήσουν”.
Εχοντας γίνει ”σοφότερος” από τις δραματικές αλλαγές που συντελέστηκαν όλα αυτά τα χρόνια, ίσως ωριμότερος, αλλά σίγουρα με προτεραιότητες που πλέον είναι απαραίτητο να σκύψουμε από πάνω και με το βλέμμα πλέον ”όχι απλά στην ώρα, αλλά και στον μηχανισμό του ρολογιού” που διαμορφώνει συνειδήσεις, δρομολογεί εξελίξεις και συντελλεί δραματικές κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές υπέρ του συστήματος εξουσίας και σε βάρος των πολιτών, των νοικοκυριών, των κοινωνιών, της χώρας, ξεκινώ ένα νέο ταξίδι με όχημα όχι την ” γαλέρα που μετατράπηκε σε πειρατικό το 2015”, ούτε κάποιο από τα παραμάγαζα-υποκαταστήματα που αποτέλεσαν το άλλοθι, τα υποζύγια και τις μήτρες παραγωγής βουλευτών και παραγόντων για τους πόλους εξουσίας μέχρι να εξαϋλωθούν και να αφομοιωθούν πλήρως με το το σύστημα, με μοναδικό στόχο σκοπό και όραμα να υπάρξει σύντομα μια προοπτική ελπίδας και ανατροπής στην χώρα και στους πολίτες της, αλλά με με ένα κίνημα που καλείται να επιβεβαιώσει την ανάγκη ύπαρξης ενός νέου άφθαρτου και υγιούς χώρου που δεν θα ακολουθεί αλλά θα δρομολογεί εξελίξεις, με έναν συνεπή επικεφαλής που αποδεικνύει διαρκώς και στην πράξη την καθαρότητά του και ανθρώπους που θα δικαιώσουν και θα επιβεβαιώσουν για το δίκιο της πρόσπάθειάς τους και την ανάγκη να εδραιωθούν στο πολιτικοκοινωνικό πεδίο του τόπου.
