από Βασιλική Πετρούδη
Η ίδια η σύσταση των κοινωνιών έχει αναδείξει συστήματα
διακυβέρνησής τους, βασισμένα είτε στην ωμή επιβολή ισχύος του
δυνατότερο, είτε στο οικονομικό συμφέρον μιας ολιγομελούς ομάδας
ισχυρών, είτε σε ιδεολογίες που προέκυψαν από τη φιλοσοφική
σκέψη,την οικονομική επιστήμη, ακόμα και από τη θρησκεία – θεολογία.
Είναι όμως πάντα το σύστημα αυτό που πρέπει να τίθεται υπό εξέταση;
Ας πάμε στην Αφρική και ας εξετάσουμε δύο χώρες της ηπείρου αυτής.
Στην Ισημερινή Γουινέα,κατά τη δεκαετία του 1990 ανακαλύφθηκαν
κοιτάσματα πετρελαίου και υποτίθεται πως οι κάτοικοί της ήταν από
τους πλουσιότερους της Αφρικής.
Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Πάνω από το 70% του
πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας, ενώ πολλοί δεν έχουν πρόσβαση
ακόμη και στο στοιχειώδες,το καθαρό νερό.
Ο τωρινός ηγέτης της κατ’ επίφαση δημοκρατίας, πρόεδρος Teodoro
Obiang, αφού διαδέχτηκε τον θείο του Francisco Matías Nguema, του
οποίου η θητεία ήταν εφιαλτική, γεμάτη βία και μαζικές δολοφονίες, ζει
στην απόλυτη χλιδή,κατασπαταλώντας τον πλούτο της χώρας σε
υπερπολυτελή ακίνητα και ακριβά αυτοκίνητα.
Και η οικογενειοκρατία καλά κρατεί αφού έχει ήδη δρομολογήσει τη
διάδοχη κατάσταση, προετοιμάζοντας το γιό του για τη θέση του
προέδρου.
Η αντιπολίτευση είναι ισχνή και καταπνίγεται,με πρόσφατο παράδειγμα
τη φυλάκιση του αντιπολιτευόμενου Joaquin Elo Ayeto,ο οποίος απλά
ρώτησε πώς ξοδεύει η κυβέρνηση τα χρήματα του κρατικού
προϋπολογισμού.
Η διαφθορά καλά κρατεί και οι εκλογές είναι στημένες.
Ουδείς από τον λεγόμενο δυτικό κόσμο δεν έχει ενοχληθεί, δεν έχει
προβεί σε κανενός είδους παρέμβαση, αφού δεν παραβιάζεται η
δημοκρατία.
Αντιθέτως, σύσσωμη η Δύση και οι ηγέτες της απαιτούν την
απομάκρυνση του προέδρου της Μπουρκίνα Φάσο, Captain Ibrahim
Traore.
Ποιος είναι όμως ο νεαρός αξιωματικός,ο νεότερος ηγέτης αυτήν την
στιγμή στον κόσμο;
Ο Τραορέ ήταν μέρος της ομάδας των αξιωματικών του στρατού που
υποστήριξε το πραξικόπημα της 30ης Σεπτεμβρίου 2020 που ανέτρεψε
τον προσωρινό πρόεδρο Πολ -Ανρί Σανταογκό Νταμιμπά.
Πολλοί νεαροί αξιωματικοί, ανάμεσά τους και ο Τραορέ, είχαν
πολεμήσει εναντίον των τζιχαντιστών και κατηγορούσαν τον Νταμιμπά
για αδυναμία συγκράτησής τους.
Μέσα στα λίγα χρόνια της προεδρίας του,ο Τραορέ έχει επιτύχει πολλά
για τη χώρα του.
Το κατά κεφαλήν εισόδημα από 18,8 δις δολάρια αυξήθηκε σε 22,1 δις
δολάρια.
Αρνήθηκε δάνεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την
Παγκόσμια Τράπεζα.
Μείωσε κατά 30% τους μισθούς των υπουργών, ενώ αύξησε κατά 50%
τους μισθούς των δημοσίων λειτουργών.
Έδιωξε τις γαλλικές και αμερικανικές βάσεις από τη χώρα.
Πήρε οικονομικά μέτρα ενίσχυσης της γεωργικής παραγωγής.
Ίδρυσε εργοστάσια επεξεργασίας ντομάτας και βαμβακιού.
Αντί της βρετανικής περούκες και της τηβέννου, επέβαλε την τοπική
ενδυμασία στους δικαστικούς.
Αυτά είναι μερικά από τα επιτεύγματα του Τραορέ.
Δυτικοί πολιτικοί ηγέτες, αντιδρούν στην διακυβέρνηση του Τραορέ,
άλλα οι πολίτες της Μπουρκίνα Φάσο στέκονται στο πλευρό του
διαδηλώνοντας στους δρόμους υπέρ του.
Ο Τραορέ σκέφτηκε να αποχωρήσει, αλλά οι πολίτες απαίτησαν την
παραμονή του στην εξουσία.
Η Δύση,περιχαρακωμένη στην ιδέα της δημοκρατίας, όπως αυτή την
αντιλαμβάνεται, δεν μπορεί να δεχθεί άλλες μορφές διακυβέρνησης,
όπως τον κομμουνισμό, μιλώντας για απολυταρχικά καθεστώτα, ενώ
εθελοτυφλεί σε υποτιθέμενες δημοκρατίες που καταπατούν τα
ανθρώπινα δικαιώματα και κυβερνώνται από διεφθαρμένους ηγέτες.
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για “φυτευτές” δημοκρατίες,
προτεκτοράτα με φιλικά προσκείμενους ηγέτες που ξεπουλούν εθνική
κυριαρχία προς ίδιον όφελος και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ελίτ
που τους εξασφάλισαν την εξουσία.
Είναι το σύστημα το πρόβλημα ή ο ηγέτης και οι άνθρωποι που το
εφαρμόζουν;
Όχι, δεν είναι πάντα το σύστημα, αλλά είναι σίγουρα πάντα ο ηγέτης,
που πρέπει να είναι δυνατός, πατριώτης και να νοιάζεται ειλικρινά για
το λαό του.
