21.03.2022
Τηλεοπτική συνομιλία του ΘΟΔΩΡΗ ΜΕΧΛΙΖΟΓΛΟΥ με τον ΓΙΩΡΓΟ ΜΠΟΥΤΡΗ -1-
και τον ΝΙΚΟ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ στο e-roi – Ανεξαρτησία = Διατροφική και ενεργειακή αυτάρκεια
1)Μεχλιζόγλου Θ.: Καλησπέρα κι από εμένα κ. Γεωργακάκη,
Θα θέλαμε να αναφερθούμε σε τελευταίο άρθρο σας το οποίο επιγράφεται Πόλεμος και ενεργειακές ανακατατάξεις, προκειμένου να δούμε κατά πόσον η Ελλάδα, θα μπορεί να έχει ενεργειακή αυτάρκεια ή μόνο εισαγωγές. Θ θέλαμε να μας μιλήσετε για τα διάφορα ενεργειακά projects (πχ τον αγωγό ΤΑΡ, τις δεξαμενές στη Ρεβυθούσα και τους αγωγούς IGB, EastMed, την ηλεκτρική διασύνδεση EuroAsia, την έρευνα υδρογονανθράκων από την ΕΔΕΥ, την ηλεκτρική ενέργεια από πυρηνικά, τις εξαγωγές φυσικού αερίου από ΗΠΑ σε ΕΕ) και να καταλήξουμε σε συμπεράσματα και προοπτικές.
Κάντε μας λοιπόν ένα πρόλογο
Γεωργακάκης Ν.: Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση
Μεχλιζόγλου: Εμείς σας ευχαριστούμε για την αποδοχή της.
Γεωργακάκης Ν.: Αν και με τις σημερινές αλληλοεξαρτήσεις στον κόσμο καμία χώρα δεν μπορεί να είναι αυτάρκης, ορθά επισημαίνεται σαν κατεύθυνση την αυτάρκεια, διότι όσο προωθείται αυτή, αυξάνονται οι βαθμοί ελευθερίας της χώρας για μια ανεξάρτητη πολυδιάσταση ενεργειακή πολιτική. Αυτός πρέπει να είναι ο παράλληλος στόχος. Δηλαδή στο βαθμό που δεν μπορούμε να έχουμε πλήρη αυτάρκεια, πρέπει να προωθούμε και να εφαρμόζουμε, χωρίς εξαρτήσεις ισότιμες και .πολυδιάστατες εμπορικές και ενεργειακές σχέσεις με χώρες που επίσης εφαρμόζουν την ισοτιμία στην πράξη.
Να επισημάνουμε εδώ, πως η Ελλάδα έχει σημαντικούς πόρους για τη μέγιστη δυνατή αυτάρκεια(πχ σε γεωργία, ενέργεια, σε ορυκτούς πόρους παρά το γεγονός ότι όχι μόνο τον 20ο αιώνα αλλά και από την αρχαιότητα έχει προβεί σε αξιοποίηση τους ) Επίσης να τονίσουμε πως η απόφαση εγκατάλειψης των λιγνιτών, η λεγόμενη απολιγνιτοποίηση συνιστά εγκληματική απόφαση με συνέπειες για το λαό. . Η Αριστερά μάλιστα οφείλει να τιμά πάντοτε τον μεγάλο μαρξιστή οκονομολόγο Δημήτρη Μπάτση που με τις μελέτες του και με το βιβλίο για τη βιομηχανία στην Ελλάδα αποστόμωσε όλους τους θιασώτες της θεωρίας περί Ελλάδας ψωροκώσταινας και έδωσε το σήμα για το στόχο μιας ανεξάρτητης ανάπτυξης… Οι πρόσφατες εξελίξεις, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, έχουν μεταβάλλει ριζικά το διεθνές σκηνικό, που περιλαμβάνει και τον ενεργειακό τομέα σχετικά με την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών στην Ευρώπη και ο σημερινός πόλεμος θα επηρεάσει σίγουρα τα διάφορα ενεργειακά projects (αγωγοί, δεξαμενές, ηλεκτρική ενέργεια, ανανεώσιμες) και γενικότερα τον ενεργειακό μετασχηματισμό της χώρας) που είναι σε εξέλιξη ή διαμορφώνεται συνέχεια .
Έχει δημιουργηθεί τεράστια ανησυχία για πιθανούς κινδύνους στην προμήθεια Φυσικού Αερίου (ΦΑ), αν κλείσει η στρόφιγγα από Ρωσία, που δεν έχει χρησιμοποιήσει τη δυνατότητα αυτή για να εκβιάσει, αλλά «ποιος ξέρει «τι μας ξημερώνει».
Είναι ανάγκη λοιπόν να κάνουμε αναφορά στους αγωγούς ΦΑ, και σε κάθε άλλη παράμετρο που επηρεάζει την προμήθεια ενεργειακών υλών στις διάφορες χώρες, ειδικότερα στην Ευρώπη.
Να τονίσουμε αρχικά, ότι το embargo στη Ρωσία είναι μια παράλογη ενέργεια που απλά επιβεβαιώνει την εθελοδουλεία μας. Η Ρωσία έχει άφθονα κοιτάσματα και είναι σημαντικός ο ρόλος της στην τροφοδοσία πολλών χωρών σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Μόνο ζημιά θα προκαλέσει στο λαό μας μια τέτοια στάση.
Οι ΗΠΑ, διαθέτουν και αυτές πλούσια –αν και υποδεέστερα σε ποιότητα κοιτάσματα από σχιστολιθικά πετρώματα- αλλά ασκούν μεγαλύτερη επιρροή στις ενεργειακές πολιτικές, ειδικά των δυτικών χωρών.
2)Μεχλιζόγλου Θ. – Πείτε μας λοιπόν για τους Ευρωπαϊκού και Ελληνικού ενδιαφέροντας αγωγούς κι ας ξεκινήσουμε πρώτα και με τον ΤΑΡ και με τις ανάγκες της χώρας μας σε Φυσ.Αέριο.
Να αναφέρουμε κατ αρχή πως οι αγωγοί στους οποίους έγινε αναφορά δεν είναι πραγματικά ελληνικού ενδιαφέροντος. Είναι ελληνικής συμμετοχής και σε όποιο βαθμό υπάρχει ελληνικό όφελός αυτό αφορά ιδιώτες, (πχ τον Μυτιληναίο, Βαρδινογιάννη βασικά σχετικά με τις 2 πρώτες δεξαμενές σε Ρεβυθούσα , τον Κοπελούζο η πλωτή δεξαμενή Αλεξανδρουπολη, και τον Στασινόπουλο ο ΤΑΡ με τους σωλήνες που θα προμηθελυει. Ο ΤΑΡ είναι ένας αγωγός που μεταφέρει αζέρικο ΦΑ από Κασπία (κοίτασμα Σαν Ντενίζ) σε Ευρώπη και ο οποίος διέρχεται και από Ελλάδα. Είναι ένας αγωγός που είναι η συνέχεια του αγωγού ΤΑΝΑΡ που μεταφέρει ήδη αέριο από το συγκεκριμένο κοίτασμα ως τα σύνορα Τουρκίας Ελλάδας και στη συνέχεια ο ΤΑΡ μεταφέρει σε Ελλάδα, Αλβανία και τελικός προορισμός η Ιταλία..
Αν και δεν ήταν η καλύτερη επιλογή από καθαρά τεχνική πλευρά και ιδιαίτερα με την δυναμικότητά του ασφαλώς ήταν προτιμητέα επιλογή από τα δυτικά κέντρα (ΗΠΑ) (πχ σε σχέση με τον αγωγό South stream) ρωσικής ιδιοκτησίας και ρωσικού ενδιαφέροντος
Η διακρατική συμφωνία μεταξύ Αλβανίας, Ιταλίας και Ελλάδας υπογράφτηκε τις 12/2/13 και επικυρώθηκε από την Βουλή μας την 9/4/13.
Ο αγωγός όμως αυτός, είναι, δευτερεύουσας σημασίας, και αυτό αποδεικνύεται από την πολύ μικρή δυναμικότητά του, με τα σημερινά δεδομένα, παροχή μόλις 10 δις κμ (κυβικά μέτρα) το χρόνο, όταν, οι ανάγκες της Ευρώπης κυμαίνονται γύρω στα 500 δις κμ το χρόνο. Αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, ούτε και για την Ελλάδα που στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να μας τροφοδοτήσει με 1 δις κμ το χρόνο, που ως σήμερα τουλάχιστον είναι εξασφαλισμένα.
Οι ανάγκες της χώρας, κυμάνονται αυτή τη στιγμή σε 4 δις κμ το χρόνο καλύπτονται και από Αζέρικο αέριο και με αγωγό που έρχεται από Ρωσία μέσω Βουλγαρίας, και από Αλγερία με υγροποιημένο φυσικό αέριο που αποθηκεύεται σε Ρεβυθούσα.
Η κυβέρνηση προβάλλει τη θέση ότι με τον αγωγό αυτό αναβαθμίζεται η γεωπολιτική θέση της χώρας και μιλάει για έργο τεράστιας γεωπολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής σημασίας. Κατά τη γνώμη μου, η δυναμικότητα του, δεν τεκμηριώνει την θέση για ουσιαστική αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας μας από αυτόν.
3)Μεχλιζόγλου Θ. – Πάμε λοιπόν στις δεξαμενές στη Ρεβυθούσα και στον αγωγό IGB
Το έργο των δεξαμενών σε Ρεβυθούσα είναι σημαντικό και οι πρώτες δύο δεξαμενές που έγινα με τα λεφτά φορολογουμένων μας και την προσφορά αξιόλογου ελληνικού επιστημονικού και τεχνικού δυναμικού εξυπηρετούσαν και ανάγκες της Ελλάδας ( δημοσίου και ιδιωτών).
Όμως η Γ Δεξαμενή που δημιουργήθηκε πρόσφατα, είναι ένα έργο που επεδίωξαν οι ΗΠΑ και θα υπηρετήσει κυρίως τα ενδιαφέροντα και συμφέροντα των ΗΠΑ, διότι από κει θα διοχετευτεί ποσότητα ΦΑ σε πλωτή δεξαμενή αεριοποίησης στην Αλεξανδρούπολη και στη συνέχεια μέσω του αγωγού IGB (που είναι κάθετος στον ΤΑΡ) σε Βουλγαρία και παραπέρα ως τη Bαλτική.
Προφανώς, αυτό το σχέδιο που ενδιαφέρει τις ΗΠΑ, πιθανά σε συσχετισμό με το κλίμα που έχει δημιουργήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, θα προχωρήσει κανονικά, σε πολύ συντομότερο χρόνο.
4) Μεχλιζόγλου Θ. – Πάμε τώρα στον EastMed, που έχετε μερική ασυμφωνία και με τον κ. Μπούτρη
Με δεδομένο ότι ο αγωγός σκοπεύει να αξιοποιήσει και ελληνικά κοιτάσματα, η ασυμφωνία μου δεν είναι επί της αρχής δηλαδή της επιλογής αγωγού, αλλά του συγκεκριμένου αγωγού ο οποίος και τεχνικά λόγω μεγάλου βάθους αλλά και οικονομικά- είναι ασύμφορος. Η πρόταση και το κύριο ενδιαφέρον είναι από το Ισραήλ αλλά η ουσία είναι πως είναι αντιοικονομικός.
Ο Αγωγός αυτός που προτάθηκε από Ισραήλ είναι ένα σύμπλεγμα υπεράκτιων / χερσαίων αγωγών, μήκους περίπου 1.900 km, και στοχεύει να μεταφέρει το ΦΑ της Ανατολικής Μεσογείου μέσω της Κύπρου, με την Ελλάδα και στη συνέχεια μέσω άλλων αγωγών στη Δυτική Ευρώπη.
Το Έργο σχεδιάστηκε να μεταφέρει αρχικά 10 δισ. κυβ. μέτρα ( bcm) /έτος από κοιτάσματα της Λεβαντίνης στην Ελλάδα και στη συνέχεια, σε συνδυασμό με τον αγωγό «Ποσειδών», στην Ιταλία
Όπως θα θυμόμαστε, πριν λίγο, μέσα Γενάρη, οι ΗΠΑ ενημέρωσαν το Ισραήλ ότι δεν υποστηρίζουν πλέον τον αγωγό EastMed.
Όμως σε συνδυασμό με τις πρόσφατες εξελίξεις, φαίνεται να αναθεωρούνται οι αποφάσεις. Για παράδειγμα, για «ολική επαναφορά» μιλά ο Ν. Μόντι της Ιταλικής ΔΕΗ που λέγεται Edison για τον EastMed, αναφέροντας ότι ο αγωγός είναι ανταγωνιστικός και βιώσιμος.
«Έχει ο καιρός γυρίσματα», όπως θα λέγαμε.
Αυτό, όμως, το επενδυτικό έργο, όπως και τα άλλα που θα αναφερθούμε, συγχρονίζεται με το μήνυμα που έχουν στείλει οι ΗΠΑ και υπηρετούν και οι Βρυξέλλες. Δηλαδή οτιδήποτε μειώνει την εξάρτηση μας από Ρωσία είναι επιθυμητό. Άρα δεν πιστεύουμε ότι πλέον θα έχουν αντίρρηση και οι ΗΠΑ.
Το κόστος μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω του EastMed υπολογίζεται στα 2,8 ή 3,5 δολάρια ανά mmbtu (εκατομμύρια BTU – British Thermal Unit), ανάλογα με το αν ο αγωγός θα είναι δυναμικότητας 10 ή 20 bcm (δισ. κυβικά μέτρα).
Το κόστος είναι απαγορευτικό αν συγκριθεί με το κόστος μεταφοράς του NordStream που είναι γύρω στα 0,9 δολάρια ανά mmbtu;
Αλλά, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η Ευρώπη αποφασίζει να πληρώσει ακριβά το φυσικό αέριο του EastMed, ποιες ανάγκες της θα καλύψει όταν είναι γνωστό πως η δυναμικότητα του είναι περίπου 10 bcm ανά έτος όταν η κατανάλωση της Ευρώπης κινείται περί τα 500 bcm ανά έτος και ο Nordstream 1 και 2 όταν ολοκληρωθεί θα φθάσει τα 110 bcm ανά έτος.
Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε εδώ πως για τον αγωγό αυτό Eastmed έχει διατυπώσει πλήρη αντίθεση και η Τουρκία που επιδιώκει την μεταφορά του φυσικού αερίου της Νοτιοανατολικής Μεσογείου με αγωγό που θα διέρχεται από το έδαφός της. Θεωρεί –ασφαλώς εύλογα- ότι ο East Med που παρακάμπτει την Τουρκία, μειώνει τον στρατηγικό ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου.
Είναι βέβαιο πως όταν οι ΗΠΑ τοποθετήθηκαν τον Ιανουάριο εναντίον του Eastmed είχαν πάρει σοβαρά υπόψη τη θέση της Τουρκίας. Όμως, η Ουάσιγκτον την περίοδο αυτή θεωρεί τον East Med ως την μοναδική εναλλακτική πρόταση προμήθειας ενέργειας για την ΕΕ έναντι του ρωσικού αερίου της Gazprom.
Σε σχέση με τον αγωγό Eastmed το πρώτο θέμα βέβαια είναι η ανεύρεση των αναγκαίων κοιτασμάτων που ως σήμερα καμιά επίσημη εκτίμηση δεν εκτιμά ότι υπάρχουν. Πρέπει να επιταχυνθούν οι έρευνες και στο βαθμό που είναι θετικές πρέπει στη συνέχεια να εξεταστεί και η καλύτερη δυνατή επιλογή στην κατεύθυνση της απεξάρτησης μας.
Μπούτρης Γ. Η ασυμφωνία μας που λέτε με τον κ. Γεωργακάκη, έγκειται στο ότι τεχνοκρατικά δεν κρίνει το έργο οικονομικά συμφέρον, και προφανώς έχει δίκιο, ενώ προσωπικά τοποθετώ κυρίαρχη την Ενεργειακή αυτάρκεια και απεξάρτηση από εκβιασμούς άλλων κρατών, στο βαθμό που έχουμε στη χώρα μας αυτή την πηγή πρώτης ανάγκης, να την εκμεταλλευτούμε έστω και με μεγαλύτερο οικονομική κοστος για να είμαστε Ενεργειακά ανεξάρτητοι. Εξ άλλου κάποιοι ειδήμονες δηλώνουν πως με διαφοροποίηση στα μελλοντικά κοιτάσματα και με μεγαλύτερη παροχή το έργο είναι βιώσιμο.
Σχόλιο μου ΝΓ(Το κύριο για μένα είναι η εύρεση των αναγκαίων κοιτασμάτων και ασφαλώς θα πρέπει στη συνέχεια να μελετηθεί ο συμφερότερος τρόπος αξιοποίησης. (Παλαιότερα υπήρχε πρόταση που υποστηριζόταν ευρέως στην Κύπρο για δημιουργία σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου στην περιοχή Βασιλικού και στη συνέχεια μεταφορά με πλοία) αλλά η κ. Πηλείδου νυν υπουργός Ενέργειας φαίνεται να προκρίνει σαν καλύτερη λύση πιο οικονομική, εφικτή και αποτελεσματική, την μεταφορά σε σταθμό υγροποίησης φυσικού αερίου στην Αίγυπτο, όπου υπάρχει δυνατότητα να φιλοξενηθούν ποσότητες και από άλλες γειτονικές χώρες και με ευνοϊκούς όρους οι οποίοι συζητούνται ήδη
5)Μεχλιζόγλου Θ. –Πολύ ωραία. Να δούμε τώρα τον EuroAsia.
Είναι ένας αγωγός ηλεκτρικής διασύνδεσης που υποστηρίζει το Ισραήλ και αφορά τη διασύνδεση του Ισραήλ με την Κύπρο και από κει μέσω Κρήτης και Πελοπονήσου με την Ηπειρωτική Ελλάδα εξυπηρετώντας την παραπέρα διασύνδεση με το πανευρωπαϊκό ηλεκτρικό δίκτυο, Είναι μεταξύ των projects που υποστηρίζου και οι Ηνωμένες Πολιτείες και όταν ολοκληρωθεί θα έχει συνολικό μήκος της γραμμής διασύνδεσης περίπου 540 ναυτικά μίλια και θα τοποθετηθεί σε βάθος έως και 2 χλμ. κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Το δίκτυο θα έχει την ικανότητα να μεταφέρει 2.000 μεγαβάτ (2 GW), ηλεκτρικής ενέργειας σε κάθε κατεύθυνση και αναμένεται να κοστίσει περίπου 1.5 δισ. ευρώ,. Για το έργο αυτό, ο μηχανικός της ΔΕΗ Αλβέρτος Μαΐσης, από τους πλέον ειδήμονες, θεωρεί πως δεν τεκμηριώνεται οικονομοτεχνικά και γι αυτό δεν το κρίνει βιώσιμο.
6)Μεχλιζόγλου Θ. – Πολύ κατατοπιστικά αυτά που μας λέτε. Πάμε στην Έρευνα υδρογονανθράκων.
Σχετικά με την έρευνα υδρογονανθράκων, που έχει περάσει από χίλια κύματα και κουβαλά την αμαρτωλή ιστορία της ΔΕΠ-ΕΚΥ προκατόχου της Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων(ΕΔΕΥ) με τη βίαιη κατάργησή της το 1998 επί πρωθυπουργίας Σημίτη. . Πρόσφατα υπήρξε η γνωστή παρέμβαση του υπουργού Δένδια που για μια ακόμη φορά έβαλε την έρευνα στον πάγο. Όπως είναι γνωστό ο κ. Δένδιας σε δηλώσεις του στο Arab News τις 21/4/21 ανέφερε πως: «η Ελλάδα δεν θα εξορύξει υδρογονάνθρακες», ότι: «οικονομικά δεν οραματίζομαι την Ελλάδα να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου». Ότι: «το Αιγαίο είναι ένας παράδεισος στη γη. Δεν σκοπεύουμε να τον μετατρέψουμε σε κόλπο του Μεξικού. Η Ελλάδα δεν σχεδιάζει στο άμεσο μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου.».
Να επισημάνουμε βέβαια εδώ , πως, αυτές οι δηλώσεις ήταν σε αναντιστοιχία με το πρόγραμμα της ΝΔ που στηρίζει την αναγκαιότητα ερευνών και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων
Tις δηλώσεις του κ. Δένδια ακολούθησε ως ανεμένετο καθυστέρηση στην έρευνα υδρογονανθράκων, ουσιαστικό πάγωμά της, αφού αυτός έδωσε το σύνθημα ότι σταματάει η έρευνα.
Σήμερα. με βάση τα εξής νέα δεδομένα που είναι :
- Πρώτον, η επιτυχημένη ολοκλήρωση –Μάρτιος 2022- και της 2ης θαλάσσιας γεωφυσικής έρευνας για φυσικό αέριο στην Ελλάδα, η θετική δηλαδή έκβαση στο θέμα ερευνών υδρογονανθράκων στη Ανατολική Μεσόγειο.
- Δεύτερον οι τρέχουσες εξελίξεις με τον πόλεμο στην Ουκρανία, που συνηγορούν στην ανάγκη να αυξηθούν οι εγχώριοι ενεργειακοί πόροι και απεξάρτησης από Ρωσία
Όπως τονίζεται, από κυβερνητική πλευρά, «επανεκτιμάται το πρόγραμμα υδρογονανθράκων στη σκιά της νέας ευρωπαϊκής ενεργειακής στρατηγικής και της ουκρανικής κρίσης»
Κρίνεται αναγκαίο λοιπόν από την κυβέρνηση να επανεκτιμηθεί αν και με ποιο τρόπο θα μπορούσαν οι έρευνες για υδρογονάνθρακες να ενταχθούν πιο αποτελεσματικά στη «φαρέτρα» των κινήσεων που έχει καταστήσει αναγκαίες ο πόλεμος στην Ουκρανία, για διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας αερίου.
-Σε αυτή τη διαφαινόμενη, αλλά μάλλον σίγουρη αλλαγή προσέγγισης μπαίνει σε νέα φάση η έρευνα υδρογονανθράκων και μπορούμε να αναμένουμε πως και ο κ Δένδιας σαν καλός στρατιώτης θα αποδεχτεί αυτή την μεταστροφή.
7)Μεχλιζόγλου Θ. – Μακάρι και οι τηλεθεατές μας να έχουν την ίδια άποψη, αλλά τώρα σχηματίζουμε ως μη ειδικοί, μια σφαιρική εικόνα του τι συμβαίνει στα ενεργειακά. Πάμε στην Ηλεκτρική Ενέργεια από πυρηνικά
Στο παρελθόν είχε εξεταστεί και απορριφθεί η πυρηνική ενέργεια στη χώρα και η δημιουργία πυρηνικού σταθμού ηλεκτρικής ενέργειας, λόγω και των ιδιαιτεροτήτων της Ελλάδας (μέγιστη σεισμογένεια). Όμως η κυβέρνηση παίρνει αφορμή σήμερα και από την ενεργειακή κρίση και προωθεί σε συνεργασία με τη Βουλγαρία τέτοιας μορφής λύση.
Η Handelsblatt, που με τίτλο «Η Ελλάδα κάνει στροφή 180 μοιρών», υπενθυμίζει ότι μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Έλληνας πρωθυπουργός διαβεβαίωνε, ότι η Ελλάδα δεν έχει πυρηνικά εργοστάσια και δεν θα αποκτήσει ποτέ.
Η πρόσφατη (πηγή: DEUTSCHE WELLE, 04/03/2022 ),προσέγγιση Μητσοτάκη, είναι πως δεν υπάρχει πλέον ταμπού στην πυρηνική ενέργεια, και όπως αναφέρει: «όταν κοιτάζω το συνολικό ενεργειακό μείγμα της ΕΕ, δεν μπορώ να διακρίνω πώς μπορούμε χωρίς πυρηνική ενέργεια να επιτύχουμε ουδέτερο κλιματικό αποτύπωμα». Ο κ . Βασ. Τσολακίδης –πρώην πρόεδρος ΚΑΠΕ επισημαίνει πως η πυρηνική ενέργεια είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, γι’ αυτό τα εργοστάσια αυτά δεν ασφαλίζονται από κανέναν ασφαλιστικό φορέα
8)Μεχλιζόγλου Θ. – Και τι γίνεται με τις εξαγωγές φυσικού αερίου από ΗΠΑ σε ΕΕ
Το φυσικό αέριο αντλείται κάτω από το έδαφος από σχιστολιθικά πετρώματα , να καταλήγει κατόπιν σε έναν τερματικό σταθμό εξαγωγής, ψύχεται επαρκώς και τοποθετείται σε ένα πλοίο για την μεταφορά του. Όταν φτάσει υγροποιημένο στον προορισμό του, θερμαίνεται και μπαίνει ξανά σε αγωγούς, σε μορφή αερίου. Να αναφέρουμε πως συσχετίζεται και το ΦΑ με τους κινδύνους για την κλιματική αλλαγή.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμούν ότι έχουν αρκετό φυσικό αέριο για να παράγουν με τον ίδιο ρυθμό όπως το 2020, για σχεδόν 100 χρόνια, όμως η δυνατότητα αυτή περιορίζεται από την έλλειψη αγωγών και σταθμών εξαγωγών, αλλά και από τον χρόνο που χρειάζεται η κατασκευή αυτών των υποδομών.
Ορισμένοι αξιωματούχοι ζητούν από κυβέρνησης Μπάιντεν των ΗΠΑ, να ενισχύσει τις εξαγωγές Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ) των ΗΠΑ ώστε να πειστούν οι Ευρωπαίοι να συμμετάσχουν στην απαγόρευση των εισαγωγών ρωσικού πετρελαίου,.
Η Γερμανία διατύπωσε ενστάσεις σε ενδεχόμενο embargo στη Ρωσία, αφού κάτι τέτοιο θα είχε σοβαρά επακόλουθα για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. H Γερμανία αρχικά και στη συνέχεια η Βουλγαρία διστάζουν να υλοποιήσουν την κατεύθυνση Embargo λόγω των προβλημάτων που θα προκύψουν. Ίδωμεν.
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
9)Μεχλιζόγλου Θ. – Έχετε να μας πείτε 2 λέξεις για το Κατάκολο, επειδή ξεπεράσαμε το χρόνο μας;
Με την έρευνα που είχε διεξαχτεί ως το 2011(υπουργός κ Μανιάτης) η εκτίμηση αναφερόταν σε οριακό κοίτασμα που σημαίνει ότι υπήρχε ανάγκη για παραπέρα μελέτη
Όμως ως συνήθως πάγωσε το θέμα και με βάση τα όσα γνωρίζουμε επανέρχεται το 2016 όταν ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Energean Oil & Gas κ. Μαθιός Ρήγας, ανακοινώνει ότι περνά στο στάδιο της εκμετάλλευσης και ένα κλίμα ευφορίας δημιουργείται.
Μετά τη δήλωση αυτή περί Εκμεταλλευσιμότητας του κοιτάσματος η Energean συμφώνησε από κοινού με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, την οριοθέτηση της περιοχής εκμετάλλευσης του υπεράκτιου κοιτάσματος, στο πλαίσιο της σύμβασης που κυρώθηκε από την ελληνική Βουλή τον Οκτώβριο του 2014 και σύμφωνα με τις προβλέψεις του ν. 2289/95 περί υδρογονανθράκων
Μετά από αυτή την εξέλιξη, αισιοδοξία επικράτησε, η Energean από κοινού με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, συμφώνησε και έτσι οριοθετήθηκε η περιοχή εκμετάλλευσης του υπεράκτιου κοιτάσματος, στο πλαίσιο της σύμβασης που κυρώθηκε από την ελληνική Βουλή τον Οκτώβριο του 2014 (με βάση το Ν. 2289/95 περί υδρογονανθράκων.)
Αυτό που γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή είναι πως η έρευνα δεν έχει προχωρήσει Το θέμα είναι λοιπόν ανοικτό, Υπήρξαν οικολογικές αντιδράσεις, όμως η ευθύνη για την όποια εξέλιξη βαραίνει πάντα τις κυβερνήσεις.
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=== Μεχλιζόγλου Θ. – Μάλιστα. Ας κλείσουμε με συμπεράσματα και προοπτικές
Η Ελλάδα εφάρμοζε ως σήμερα ένα μοντέλο προσανατολισμένο μονοσήμαντα προς τον Τουρισμό και όσον αφορά την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών, η «λύση» ήταν οι εισαγωγές υδρογονανθράκων . Οι κυβερνήσεις δεν ασχολήθηκαν ποτέ συστηματικά για να μετατραπεί η Ελλάδα από πελάτης σε παραγωγό.
Σε αντίθεση με όλες σχεδόν τις άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, (Ισραήλ Αίγυπτος, Κύπρος Τουρκία Ιταλία, Λιβύη ) αντί να ασχοληθούν ενεργά με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων που πιθανολογείται ότι υπάρχουν σε θάλασσες ελληνικής δικαιοδοσίας, η Αθήνα επέλεξε αυτοκαταστροφικά να συνταχθεί και να εμμείνει στην σωστή μεν πράσινης μετάβασης αλλά με μονόπλευρη και βίαιη προσέγγιση, ενώ η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αφορά μια μακροπρόθεσμη προοπτική.
Αγνόησαν τις διαφαινόμενες μέχρι σήμερα δυνατότητες αξιοποίησης εγχώριων ενεργειακών πόρων, παράλληλα με την προώθηση της ενεργειακής μετάβασης.
Δυστυχώς η Ελλάδα ακολούθησε μια ευκαιριακή πολιτική. Αντί να εκπονήσει μια ρεαλιστική μακροπρόθεσμη στρατηγική για τη χώρα, που με κύριο κορμό την πορεία προς καθαρές μηδενικές εκπομπές, δεν θα εγκατέλειπε την έρευνα και αξιοποίηση εγχώριων ενεργειακών πόρων, ακολούθησε πολιτική που εξυπηρετούσε στενά ιδιωτικά συμφέροντα στις ΑΠΕ, τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο και όχι το συμφέρον της οικονομίας και της κοινωνίας. Όταν η πραγματικότητα απέδειξε ότι τα ιδεολογήματα για βίαιη προώθηση της απολιγνιτοποίησης και άμεσης προώθησης των ΑΠΕ, χωρίς σχέδιο πρόωρα και επιπόλαια εφαρμοζόμενα, οδηγούν στο πουθενά, η φούσκα έσκασε και οδηγηθήκαμε στο σημερινό ενεργειακό αδιέξοδο και στις κοινωνίες που υποφέρουν.
Μια εκτίμηση, για την οποία δεν μπορεί κανείς να έχει διαφορετική γνώμη, είναι, ότι από τον πόλεμο και την όλη περιπέτεια οι χώρες που έχουν μείνει αλώβητες και τελικά ωφελημένες είναι η Αμερική.και η Κίνα.
Είναι υπαρκτός –αν και τον απεύχεται όλη η ανθρωπότητα και εμείς- ο κίνδυνος – για αντίποινα από πλευράς Ρωσίας με διακοπή παροχής ΦΑ σε Ευρώπη που λογικά θα πλήξει και Ελλάδα σαν οικονομία αλλά και τους έλληνες καταναλωτές.
Συμπερασματικά, η πάλη για την ειρήνη, η προσήλωση σε ένα αναπτυξιακό παραγωγικό μοντέλο και η πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική πρέπει να είναι οδηγός στη σκέψη και στη δράση.
Έχοντας επίγνωση πως η Ελλάδα έχει τεράστια ενεργειακή εξάρτηση -αγγίζει το 78 % από τις υψηλότερες στην Ευρώπη όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 55%.- εισάγοντας το 99,8 % του πετρελαίου και το 100% του φυσικού αερίου – δεν πρέπει να υποτιμήσει ποτέ πια στο μέλλον αλλά να σχεδιάσει μια συστηματική και εντατική έρευνα και αξιοποίηση των εγχώριων πόρων και των λιγνιτών και των ΑΠΕ συνολικά, αλλά και των υδρογονανθράκων με ιδιαίτερη φυσικά ευαισθησία στο περιβάλλον.
Η κυβέρνηση οφείλει να εγκαταλείψει την αδράνεια και να δει με υπευθυνότητα την έρευνα και αξιοποίηση των υδρογονανθράκων και γενικότερα των εγχώριων πόρων μας
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=–=-=-=-=—=-=-=-=-=–==-=-=-=-=-==
