Μια ανάρτηση έκανε ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Κωσταράκος, με αποδέκτες το προσωπικό που υπηρετεί στο πυροβολικό στον Έβρο, με αφορμή την πτήση τουρκικών μαχητικών σε απόσταση αναπνοής από την Αλεξανδρούπολη.
Το κείμενο με αναφορές σε ηρωϊκές στιγμές του παρελθόντος, ακόμα και στον παππού του που υπηρέτησε στην εκστρατεία στη Μικρά Ασία, δίνει ένα επικό τόνο και είναι προφανές ότι θέλει να εμψυχώσει τα στελέχη, κάτι που δείχνει ότι μάλλον ο στρατηγός εκτιμά πως θα υπάρξει και συνέχεια.
Παράλληλα απευθύνει μήνυμα να υπάρξει «προειδοποίηση» από ελληνικής πλευράς ότι τα αεροσκάφη μπορεί και να καταρριφθούν.
Δείτε το κείμενο:
H ανάρτηση αύτη είναι αφιερωμένη στο Δκτη, τους Αξκους και πυροβολητές της Διοικήσεως Πυροβολικού της XIIης Μ/Κ Μεραρχίας Πεζικού καθώς και στο Διοικητή, τους Αξκους και τους πυροβολητές της 156 Α/Κ Μοίρας Μέσου Πυροβολικού PZH που υπηρέτησαν μαζί μου το 2010-2011, στο χρόνο που ήμουν Στρατηγός- Διοικητής της ΧΙΙης Μ/Κ Μεραρχίας Πεζικού στη Αλεξ/πολη καθώς και στους πανάξιους συναδέλφους που επανδρώνουν τις ίδιες αλλά και υψηλότερες ιεραρχικά θέσεις σήμερα.
Το Αυτοκινούμενο (Α/Κ) οβιδοβόλο PZH 2000 θεωρείται και είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο αυτοκινούμενο οβιδοβόλο στον κόσμο.
Η ταχύτητα με την οποία βάλλει το PzH 2000 είναι αξιοσημείωτη, καθώς το πυροβόλο έχει την δυνατότητα να πραγματοποιήσει 8 με 9 συνεχόμενες βολές ανά λεπτό.
Το PzH 2000 ακόμη και σήμερα διαθέτει ένα εξελιγμένο σύστημα εκτόξευσης πυρομαχικών, ενώ διευκολύνει το Στοιχείο να εφοδιαστεί μέσω του συστήματος επανεφοδιασμού πυρομαχικών έως και 60 βλήματα με την βοήθεια των Γεμιστών, σε 12 λεπτά.
Το μέγιστο βεληνεκές που μπορεί να εκτοξεύσει ένα βλήμα με απλό πυροσωλήνα είναι 30.000 μ. (30 χλμ), ενώ με πυρομαχικά HERA, μπορεί να φτάσει έως και τα 40.000 μ (40 χλμ).
Ήμουνα εξαιρετικά τυχερός, να διαθέτω μια Μονάδα τέτοιων οβιδοβόλων στη Μεραρχία (ΧΙΙ η Μ/Κ ΜΠ) που διοικούσα. Η ΔΠΒ της Μεραρχίας (Δκτης Σχης (ΠΒ)Λαχανας Γ.) και η Διοίκηση της 156 Α/Κ Μοίρας ( Δκτης Ανχης (ΠΒ) Ανδρικόπουλος Π.) ανέλαβαν την επιχειρησιακή αξιοποίηση αυτού του αριστουργηματικού όπλου. Και τα κατάφεραν εξαιρετικά.
Είχαμε κατορθώσει ένα απίστευτο επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας. Τα στοιχεία των πυροβολητών και πυροβολητριών των οβιδοβόλων ήταν σε θέση μέσα σε 2,5 λεπτά ( μετρημένος και δοκιμασμένος χρόνος ) από θέση ανάπαυσης ή κατάκλισης του προσωπικού και με τα πυροβόλα κλειδωμένα στα υπόστεγα, να τα ενεργοποιούν και να εκτελούν βολές σε βεληνεκές μέχρι 40 χλμ.
Είχαμε αποκαταστήσει έτσι μια περιμετρική ζώνη ασφαλείας γύρω από την Αλεξπολη ( τότε στάθμευαν στο περίφημο τώρα Στρατόπεδο Γιαννούλη) ακτίνας 40 χλμ ουσιαστικά από το κέντρο της πόλης. Αυτό ήταν και το μοντέρνο τείχος της πόλης.
Μέσα από αυτό το τείχος οποίος εκινειτο ή πλησίαζε εχθρικά ή ύποπτα ή άνευ της προβλεπόμενης αδείας ήταν καταδικασμένος. Η ζώνη αυτή ήταν μια νεκρή ζώνη, στη πραγματικότητα KILLING FIELDS για τους ανεπιθύμητους.
Γιατί το PZH δεν λαθεύει ποτέ και δεν συγχωρεί. Το σύστημα βολής του είναι αλάνθαστο. Αρκει να μη είσαι στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, χωρίς τη άδεια του Ελληνικού στρατού και του Ελληνικού πυροβολικου. Μετά θα πήγαιναν οι αναγνωριστές του Δημαρέλου να αξιολογήσουν τη ζημιά ( των άλλων).
Οι λεβέντες της ΔΠΒ και της 156 Α/Κ ΜΜΠ υλοποιούσαν έτσι, χρησιμοποιώντας αυτό το αριστούργημα που τους είχε δώσει να χειρίζονται ο ελληνικός λαός, μια εξαιρετικά μοντέρνα αποστολή AA/AD
( Anti Access/ Area Denial – Αντιπροσβασιμότητα – Απαγόρευση περιοχής όπως θα έλεγαν οι τωρινοί μορφωμένοι νεαροί αξκοί μας,
ή « Δεν θα έμενε ρουθούνι» όπως έλεγε συνήθως ο Μανιάτης Ανθλγός Πυροβολητής παππούς μου που πολέμησε στο Ορειβατικό Πυροβολικό της ένδοξης Ανεξάρτητης Μεραρχίας στη Μικρά Ασία
και που έφτασαν 800 χλμ μακριά στη Φρυγία, στα μακρινά βάθη της Μ.Ασίας, και τελικά γύρισαν πολεμώντας αλλά σώοι, αβλαβείς και τροπαιούχοι, προστατεύοντας μέχρι τη θάλασσα, από το τούρκικο μαχαίρι, 40.000 άμαχους πρόσφυγες.
Νομίζω ότι τελικά όταν γύρισαν κατέληξαν στην ΑΛΕΞΠΟΛΗ όπου μετονομάστηκαν και έγιναν έκτοτε η ΧΙΙ Μεραρχία. Συγχαρητήρια από τότε παιδιά. Σας τα έλεγα από τότε αλλά αισθάνομαι τη ανάγκη να σας τα πω πάλι. Συνεχίστε. Η πατρίδα συνεχίζει να σας χρειάζεται.Τώρα ακόμα περισσότερο.
Αυτή όμως είναι μια εδαφική δισδιάστατη μορφή προστασίας. Στον 21ο αιώνα οι Ένοπλες Δυνάμεις μας και η προστασία που παρέχουν είναι και πρέπει να είναι τρισδιάστατη.
Έχουμε λοιπόν τη δυνατότητα παράλληλα με το εδαφικό τείχος των πυρών να αναπτύσσουμε ομπρέλες προστασίας με τη μορφή αδιαπέραστων θόλων, πάνω από τα κεφάλια των συμπατριωτών μας, των στρατιωτών μας, των συμμάχων μας που έχουμε προσκαλέσει και οφείλουμε εξίσου να προστατεύσουμε, των εγκαταστάσεων, των υποδομών, των υλικών και των οπλικών συστημάτων μας.
Ο Ελληνικός λαός μας έχει δώσει τις απαραίτητες στρατιωτικές δυνατότητες, οι χειριστές μας θεωρούνται διεθνώς από τους καλύτερους της Συμμαχίας (αποδεδειγμένα), και η πολιτικό-στρατιωτική ηγεσία μας έχει αποδείξει ότι έχει το σθένος για δύσκολες αποφάσεις.
Γιατί αλήθεια τι θα γίνει, αν οι απρόσκλητοι «εισβολείς» δεν ανήκουν σε κάποιο δήθεν «σύμμαχο» ή δήθεν «φίλο» και δεν αναστρέψουν όταν φθάσουν κοντά αλλά έχουν «απρόβλεπτες» ή πραγματικά «επικίνδυνες» προθέσεις για μας και τους συμμάχους μας;
Τα τείχη μας και οι θόλοι μας πρέπει να είναι μόνιμα εκεί, ορθωμένα και συμπαγή για να εμποδίσουν τον οποιονδήποτε κακόπιστο ή ενοχλητικό ή επικίνδυνο να πετύχει τον σκοπό του οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός. Και ίσως πρέπει να το ξέρει από τώρα, για να μην ισχυριστεί μετά ότι δεν προειδοποιήθηκε.
