Η Γηραιά Ήπειρος υποχρεούται να συγκρατήσει πρώτα απ’ όλα το κόστος παραγωγής εάν θέλει να ελπίζει ότι θα επιβιώσει
Η ΕΕ δέχεται επίθεση από διάφορα μέτωπα.
Από τα δυτικά, με το Brexit.
Από τον Νότο, με τις αδύναμες χώρες στις οποίες οι άνθρωποι ονειρεύονται να φύγουν από το ευρώ, λεηλατημένη από τη λεγόμενη «λιτότητα».
Και τώρα από τα βορειοανατολικά, με την Πολωνία στην οποία επεβλήθη πρόστιμο από την ΕΕ επειδή έκανε το «λάθος» να επιθυμεί να συνεχίσει να είναι «Πολωνία».
Την ίδια στιγμή, ο καλπάζων πληθωρισμός, εξωγενούς προέλευσης, που σε λίγους μήνες δεν θα μπορεί πλέον να συγκρατηθεί ούτε στις λατινικές χώρες, παρότι άγρια χειραγωγημένα από τις κυβερνήσεις, «βλέπει» νέα ύψη.
Τα παραπάνω δείχνουν ξεκάθαρα μια συνεχιζόμενη αλλαγή παραδείγματος.
Δηλαδή, η ΕΕ, που σχεδιάστηκε βάσει ενός πολύ πιο αδύναμου νομίσματος από το γερμανικό μάρκο ή με τον κρυφό στόχο να μεταφέρει πλούτο από τις ευρωπαϊκές χώρες στο κέντρο της αυτοκρατορίας, έχει θέσει τελικά σε προτεραιότητα να τιθασεύσει τον πληθωρισμό πριν μπορέσει να εξάγει χάρη σε ένα τεχνητά υποτιμημένο νόμισμα.
Είναι πράγματι σαφές ότι η Γηραιά Ήπειρος υποχρεούται να συγκρατήσει πρώτα απ’ όλα το κόστος παραγωγής εάν θέλει να ελπίζει ότι θα επιβιώσει χωρίς να καταστρέψει την κοινωνική βάση, με τον πληθωρισμό να δαγκώνει.
Στον αντίποδα, οι ΗΠΑ και η FED προεξοφλούν τα γεγονότα, «αποπληθωρίζοντας» το δολάριο.
Η κατάσταση θυμίζει τις εποχές Nixon και DeGaule.
Τώρα λοιπόν, εκτός από τις φυγόκεντρες κινήσεις εντός της ΕΕ, έχοντας δηλαδή ως κινητήρια δύναμη τα εθνικά συμφέροντα της Νότιας Ευρώπης, κυρίως της Ιταλίας, που είναι απολύτως θεμιτά συμφέροντα, δημιουργείται ένα μακροοικονομικό πλαίσιο το οποίο θα μας οδηγήσει στον αναμενόμενο επίλογο: στην ελεγχόμενη κατεδάφιση της ευρωζώνης.
Εν προκειμένω αξίζει να σημειωθεί πως η πολωνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι το μεγαλύτερο πρόστιμο που επιβλήθηκε από την ΕΕ σε χώρα δεν θα καταβληθεί ούτως ή άλλως.
Η αντίδραση του Βερολίνου
Παράλληλα δεν πρέπει να υποτιμούμε την αντίδραση του Βερολίνου, που πάντα αναστατώνεται όταν τα σχέδιά του δεν ακολουθούν την αναμενόμενη τροχιά.
Αν και δεν τονίστηκε σωστά από τα ΜΜΕ της ΕΕ, η γερμανική κίνηση που θα οδηγήσει στο χάος (έλα) υλοποιείται μπροστά στα μάτια μας. Αρκεί κανείς να διαβάσει την απίστευτη ανακοίνωση του Γερμανού Υπουργού Άμυνας για στρατιωτική επέμβαση στη Βαλτική με πυρηνικά όπλα που θεωρητικά δεν θα είχαν οι Γερμανοί (…).
Αυτό αποπνέει απόγνωση (μην ξεχνάτε ποτέ ότι το γερμανικό σύστημα, το οποίο επέζησε με διάφορους τρόπους μετά τις εκκαθαρίσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι το ίδιο που έθεσε τα θεμέλια για την ατομική στρατιωτική βιομηχανία πριν από 80 χρόνια).
Σαφώς, ο παράγοντας ισχύος των ΗΠΑ παραμένει στο παρασκήνιο, έτοιμος να ενεργοποιηθεί εάν χρειαστεί για την υπεράσπιση των συμφερόντων του.
Μέχρι σήμερα, ωστόσο, η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά ρευστή.
Σε κάθε περίπτωση, ορισμένα διακυβεύματα μπορούν να διασωθούν.
Πρώτα απ ‘όλα, έχει επιστρατευθεί ο Draghi, ο οποίος αντιπροσωπεύει τον παράγοντα συνέχειας που επιθυμεί να διαθέτει η ΕΕ για να αμβλύνει τις φυγόκεντρες πιέσεις που αποσκοπούν στην έξοδο από αυτήν την ΕΕ.
Πάρα πολλοί άνθρωποι ξεχνούν ότι μόλις πριν από λίγους μήνες, το 2020, η πλειοψηφία των Ιταλών εξέφρασε δημόσια την επιθυμία της για έξοδο από την Ένωση.
Ωστόσο, ο Ιταλός πρωθυπουργός κατάφερε να αναστρέψει αυτή την τάση και φυσιολογικά επήλθε η «αγιοποίησή» του από τα ευρωπαϊκά μίντια.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τη γένεση του Mario Draghi, ενός χαρακτήρα που είναι μπολιασμένος σε ένα αγγλόφωνο αυλάκι εγγενώς υπέρ της ΕΕ.
Δηλαδή, ο Draghi υποστηρίζεται από μια ελίτ αγγλικής μήτρας της οποίας τα συμφέροντα ήταν πάντα κοντά στο Παρίσι, ώστε να αντισταθμίζεται η γερμανική επιρροή.
Εξ ου και η θαλπωρή με την οποία περιβάλλεται του ο σημερινός Ιταλός πρωθυπουργός, δεδομένης της αναμενόμενης στροφής του Βερολίνου προς ένα πιο γερμανικό μοντέλο (ο ίδιος ο Γκαίτε απεικόνισε την εκτύπωση του χρήματος ως μεφιστοφελική, διαβολική, όπως δημιούργησε πληθωρισμό).
Φυσικά, τα παραπάνω δεν αποτελούν καλό οιωνό για τις μελλοντικές γαλλοϊταλικές σχέσεις, κάτι που σίγουρα θα είναι σε βάρος της Ρώμης.
Εξ ου και η προσδοκία μιας νέας γαλλοϊταλικής στρατηγικής μακρο-συμφωνίας που θα υπογραφεί σύντομα από τον Draghi, προς όφελος της Γαλλίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, με τον πληθωρισμό πλέον εκτός ελέγχου, με την οικονομική ανάπτυξη στην πραγματικότητα κοντά στην ύφεση εάν συμψηφιστεί με τον σωστό αποπληθωριστή ΑΕΠ, τα ιταλικά ομόλογα να πέφτουν κάτω από ένα πολύ σημαντικό τεχνικό επίπεδο (150 μονάδες), μόνο την περασμένη Παρασκευή.
Ωστόσο, η ιταλική χερσόνησος θα λειτουργεί πάντα ως ορόσημο για τη μοίρα της ΕΕ, λόγω της αναμενόμενης κατάρρευσης των δημόσιων οικονομικών της, μακροπρόθεσμα, δηλαδή με τις αγορές να είναι πολύ δύσπιστες για την πιθανότητα αποπληρωμή του τεράστιου χρέους σε ευρώ – σήμερα το ιταλικό ΑΕΠ υπερβαίνει το 180% του ΑΕΠ, ενώ τα έσοδα του κράτους μόλις που ισοσταθμίζουν τις συντάξεις.
Κερασάκι στην τούρτα, μια πράσινη ατζέντα που σέρνεται πάντα με την Ιταλία ως κέντρο βάρους.
Την κατάσταση επιβαρύνουν και οι μαζικοί εμβολιασμοί, με την ιταλική κυβέρνηση να στοχεύει το 90% των πολιτών να εμβολιαστούν.
Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, είναι εύκολο να περιμένουμε μια ελεγχόμενη κατεδάφιση της ΕΕ, μέσα από γερμανικές και φιλογερμανικές κινήσεις με στόχο τη θωράκιση από τις διεθνείς πληθωριστικές πιέσεις και την επιστροφή σε ένα υποκατάστατο του μάρκου, ισχυρότερου από το ευρώ.
Ταυτόχρονα, οι φυγόκεντρες κινήσεις εντός της ΕΕ, αναμφισβήτητες π.χ. από την ιταλική πλευρά, θα επεκταθούν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα κρατικά ασφαλιστικά ιδρύματα είναι χρεοκοπημένα.
Μόλις η Γερμανία διαβεί τον Ρουβίκωνα της επιστροφής σε ένα ισχυρότερο νόμισμα, η Ιταλία και η Γαλλία θα παίξουν το χαρτί ενός μεσογειακού ευρώ, ενός Euro Med, στο οποίο αναμένεται να συμμετάσχει η Ελλάδα.
Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι 100 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στην Ιταλία, εκ των οποίων τουλάχιστον 4-5 είναι πυρηνικές, μαζί με τη μεγαλύτερη αμερικανική αποθήκη όπλων εκτός των συνόρων των ΗΠΑ.
Δεν πρέπει να αποκλειστεί, επομένως, ένας ανανεωμένος επόμενος αμερικανικός ακτιβισμός με στόχο να εξουδετερώσει πιθανές απειλές για τα στρατηγικά του συμφέροντα.
Πηγή: bankingnews.gr