Είναι κοινά αποδεκτό, αν και αποφεύγουν να το θυμίζουν ΜΜΕ και πολιτικά κόμματα, ότι η Ελλάδα λόγω τω μνημονίων, έχει δεσμευτεί για πάρα πολλά θέματα και σε μεγάλο βάθος χρόνου. Η χώρα δηλαδή έχει μπει σε μια συγκεκριμένη τροχιά, με τη συναίνεση και την υπογραφή των κομμάτων που κυβέρνησαν τη τελευταία δεκαετία, από την οποία πολύ δύσκολα μπορεί να αποκλίνει. Η απαίτηση για πρωτογενή πλεονάσματα για παρά πολλά χρόνια, η εκποίηση μεγάλου μέρους της δημόσιας περιουσίας και η μακροχρόνια δέσμευση της υπόλοιπης αποτελούν μόνο τη κορυφή του παγόβουνου.
Τα χρόνια της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά τη γνώμη μου χαρακτηρίζονται από:
- Υπερφίαλη κα χωρίς όρια, αλαζονεία για τις ικανότητες της
- Γκεμπελικού τύπου συστηματική παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης και παραποίηση της πραγματικότητας μέσω του ελέγχου των ΜΜΕ
- Ακροδεξιές και άκρατα νεοφιλελεύθερες εμμονές και ιδεοληψίες
- Άκρατο νεοφιλελευθερισμό με αποδιοργάνωση της αγοράς και λειτουργία της χωρίς κανόνες. Μόνος κανόνας είναι το συμφέρον του επενδυτή
- Απόλυτη, ηχηρή ταύτιση και συμπόρευση με τις εκάστοτε πολιτικές των ΗΠΑ και την ΕΕ σε όλα τα θέματα, με ναυαρχίδα το Ουκρανικό
- Συστηματική και ηθελημένη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, μέσω των βάσεων και των διευκολύνσεων, σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ
- Επιστροφή στο κράτος «χωροφύλακα»
- Συστηματική παραβίαση του συντάγματος και θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως στη περίπτωση των υποκλοπών
- Εκθεμελίωση κάθε είδους ανθρώπινου δικαιώματος και εργατικής κατάκτησης
- Εκθεμελίωση οτιδήποτε δημόσιου όπως παιδεία, υγεία, δημόσια διοίκηση
- Συμπόρευση και εναγκαλισμός με εκκλησία, ακροδεξιά και φιλοβασιλικά στοιχεία
- Συνεχή μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και των συνταξιούχων
- Αδιαφορία για το πρωτογενή τομέα και τις μικρές επιχειρήσεις. Απουσία πολιτικών στήριξης της κτηνοτροφίας, της γεωργίας, των μικρομεσαίων, των μικρών επιχειρήσεων
- Συνεχή στροφή προς μια πιο φεουδαρχική τύπου κοινωνία, με συγκεκριμένους ολιγαρχες που θησαυρίζουν και τους πολλούς να στραγγαλίζονται οικονομικά
Ηχηρό παράδειγμα είναι ο τρόπος διαμοιρασμού της πρόσφατης μεγάλης αύξησης του ΑΕΠ. Η «πίτα» μεγάλωσε αλλά δε μοιράστηκε ισόποσα σε όλους. Στα δημόσια ταμεία εισρέουν τεράστια ποσά από τους φόρους αλλά λεφτά υπάρχουν μόνο για περιστασιακά μετρά, που μας αντιμετωπίζουν ως ζητιάνους κα ικέτες κα όχι ως πολίτες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήλεψε το 0+0=14 του πατέρα του. Οι εργαζόμενοι δεν πήραν ούτε την αύξηση του επίσημου πληθωρισμού ούτε ένα μέρος από την αύξηση του ΑΕΠ, ως όφειλε. Αυτά είναι τα επιτεύγματα της κυβέρνησης των «αρίστων».
Στο πρόσφατο παρελθόν, όσοι δεν είχαν μόνιμη δουλειά, πλήρους απασχόλησης ζούσαν σε καθεστώς φτώχιας. Σήμερα, πολλές οικογένειες με δυο εργαζομένους, δεν καταφέρνουν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Ό αγρότης δεν μπορεί να μεταφέρει το αυξημένο κόστος παραγωγής στη κατανάλωση, με αποτέλεσμα τη συνεχή μείωση του εισοδήματος του. Τα ιδια ισχύουν για τους κτηνοτρόφους, αλλά και για τις μικρομεσαίες μεταποιητικές επιχειρήσεις. Λογω των ιδεοληψιών αλλά και της ανικανότητας της σημερινής κυβέρνησης ολόκληροι παραγωγικοί τομείς συρρικνώνονται η εξαφανίζονται.
Είναι φανερό, όμως, ότι πάρα τις υπαρκτές διαφορές μεταξύ τους, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, σε πολλά σημαντικά ζητήματα, οι δεσμεύσεις της χώρας από την εποχή των μνημονίων καθιστούν ουσιαστικά ανέφικτη μια πραγματική αλλαγή πολιτικής και ρότας της χώρας από τον έτερο πόλο του δικομματισμού, όταν έρθει η σειρά του.
Οφείλουμε λοιπόν, όσοι ακόμα κινούμαστε στο χώρο της αριστεράς να αντισταθούμε στις επιμέρους πολιτικές και να αναδείξουμε την αιτία των προβλημάτων. Πρέπει να επιδιώξουμε ξανά την ηγεμονία της αριστεράς σε επίπεδο ιδεολογίας και πρακτικής και να αντισταθούμε με κάθε τρόπο αλλά και με τη ψήφο μας, στις λογικές του νεοφιλελευθερισμού. Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας στην εργασία, στη δημόσια και δωρεάν υγεία, στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, στους ανθρώπινους μισθούς και συντάξεις. Καλυτέρα ωράρια, καλύτεροι μισθοί, κατάργηση στη πράξη σειράς αντιλαϊκών νόμων. Για μια καλύτερη Ελλάδα που μας οφείλουμε και όχι την Ελλάδα που σχεδίασαν ΕΕ, ΗΠΑ και ΔΝΤ.
