Τσίπρας-Κοτζιάς: Κρύβουν πίσω από τις δημόσιες φιλοφρονήσεις το πραγματικό ναυάγιο των Ελληνορωσικών σχέσεων.
Η κυβέρνηση Τσίπρα – Κοτζιά παραδομένη απολύτως στον ευρωατλαντισμό και τις δορυφορικέςσχέσεις προς τις ΗΠΑκαι έχοντας τα βλέμματα στραμμένα αποκλειστικά προς την επικείμενη επίσκεψη του Ομπάμα, της Νούλαντ και του Χοχστάϊν στην Αθήνα, έχασε άλλη μια ευκαιρία, με την επίσκεψη του Λαβρόφ στη χώρα μας, να δώσει μια γενναία ώθηση στην στρατηγική και ουσιαστική ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων.
Αντίθετα, η νεομνημονιακή και υποτελής στον αμερικανοατλαντικό άξονα κυβέρνηση Τσίπρα – Κοτζιά, μετέτρεψε την επίσκεψη Λαβρόφ σε αποθέωση των άνευ περιεχομένου δημοσίων σχέσεων, οι οποίες επιχειρούν να κρύψουν, πίσω από τυπικές εξωραϊστικές φιλοφρονήσεις, την ανυπαρξία ουσιαστικών προσεγγίσεων στα κρίσιμα ζητήματα.
Αποτελεί ντροπή και ανυπολόγιστη ιστορική ζημιά για τη χώρα ότι Τσίπρας, Κοτζιάς και Σκουρλέτης εγκατέλειψαν και πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων την διακρατική ελληνορωσική συμφωνία για τον South Stream που ως Υπουργός Ενέργειας είχα υπογράψει στην Πετρούπολη με τον ομόλογο μου υπουργό Ενέργειας και σήμερα της Ρωσικής Ομοσπονδίας Alexander Novac, για την κατασκευή αγωγού στο ελληνικό έδαφος με ρώσικο φυσικό αέριο ως προέκταση του Tourkish Streamκαι με προορισμό την Ευρώπη.
Αυτή η συμφωνία, η οποία θα μπορούσε να υλοποιηθεί άμεσα, θα απέφερε οφέλη για τη χώρα μας, αφού, πέραν των πολλών άλλων, το ελληνικό δημόσιο, χωρίς να βάλει ούτε ένα ευρώ, θα αποκτούσε άμεσα το 50% της ιδιοκτησίας και διαχείρισης ενός μεγάλου αγωγού, με το άλλο 50% στο Ρωσικό δημόσιο, που θα απέφερε στον τόπο εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετήσιο όφελος, πέραν της ουσιαστικής γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας.
Την ίδια ώρα, όμως, που η Τουρκία, διευρύνοντας τα ερείσματα της και τις σχέσεις της με τη Ρωσία, προχωρά ταχύτατα στην κατασκευή του Tourkish Stream, η κυβέρνηση, υποκύπτοντας στις αμερικανικές πιέσεις, παραπέμπει στις καλένδες τον ελληνικό αγωγό ρώσικου αερίου. Στην καλύτερη περίπτωση η κυβέρνηση αφήνει ανοικτό, ως αμυδρό ενδεχόμενο, την κατασκευή του αγωγού στο ελληνικό έδαφος μόνο ως ιδιωτικού έργου υπό τη διαχείριση πολυεθνικών εταιρειών, με ασήμαντη, έως μηδενική, συμμετοχή, για τα μάτια του κόσμου, του ελληνικού δημοσίου, κατά τα ασύμφορα πρότυπα του ΤΑΠ, ο οποίος δεν αφήνει ούτε ένα ευρώ στη χώρα, παρά μόνο βαριές οικολογικέςσυνέπειες.
Αυτή η απίστευτα εθελόδουλη και εθνικά υπονομευτική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα, αποθεώνει το ρόλο της χώρας μας ως άβουλο αμερικανοατλαντικό οικόπεδο.
Οι θετικές τοποθετήσεις του Λαβρόφ στην Ελλάδα τόσο για το Κυπριακό όσο και για τον πλήρη σεβασμό των συνόρων μας στη βάση της Συνθήκης της Λωζάνης, δείχνουν τις πελώριες θετικές δυνατότητες για την ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων, δυνατότητες σε όλους τους τομείς που η κυβέρνηση Τσίπρα, ως αγκιστρωμένο ψάρι, αρνείται να αξιοποιήσει, παρά τις κρίσιμες καταστάσεις που αντιμετωπίζει η χώρα.
Αυτήν την ώρα η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μια ριζική στροφή στην πολιτική της και την προώθηση μιας ειδικής και αναβαθμισμένης στρατηγικής σχέσης με τη Ρωσία, πράγμα που θα βοηθήσει τη χώρα να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα και τη διέξοδο από την κρίση, με μια πραγματικά πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και πολιτική διεθνών οικονομικών σχέσεων, η οποία γίνεται θέμα ζωής και θανάτου για τον τόπο.
Αυτά προϋποθέτουν, όμως, μια Ελλάδα κυρίαρχη και ανεξάρτητη και μια ριζοσπαστική αντιμνημονιακή ανατροπή στη χώρα.