Σε μια εξαιρετικά σημαντική ανάλυση της κατάστασης στο ουκρανικό μέτωπο και των επιλογών που έχει στα χέρια του ο Διοικητής των ρωσικών δυνάμεων Σ.Σουροβίκιν προχωρούν ρωσικές στρατιωτικές πηγές με άμεση πρόσβαση στο Κρεμλίνο.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, αυτή είναι και η εισήγηση που έχει κάνει ο Σ.Σουροβίκιν στον Β.Πούτιν και μελετήθηκε διεξοδικά στο τελευταίο συμβούλιο Ασφαλείας. Και πάνω σε αυτή, αποφασίστηκε η αποχώρηση από την Χερσώνα.
Υπάρχουν δύο επιλογές εκ των οποίων καμία δεν οδηγεί άμεσα και γρήγορα στην ειρήνη. Αντίθετα και οι δύο οδηγούν σε πολύ μεγάλη αιματοχυσία.
Η πρώτη οδηγεί σε μια πρόχειρη διαίρεση της Ουκρανίας με βάση τον ποταμό Δνείπερο σε Δεξιά και Αριστερή Όχθη όπως δείχνει και η κεντρική εικόνα του άρθρου. Μόνο όμως προσωρινά.
Η δεύτερη επιλογή, που μάλλον φαίνεται να έχει επιλέξει ο Σ.Σουροβίκιν, φέρνει ολοκληρωτικό πόλεμο στα σύνορα με Ρουμανία, Μολδαβία και Πολωνία.
Πρόκειται για επιβεβαίωση των πληροφοριών του WarNews247: Οι ρωσικές δυνάμεις θα μπουν Δυτική Ουκρανία και από εκεί θα κατέβουν κατά μήκος των συνόρων με Ρουμανία και Πολωνία.
Η επιλογή αυτή έχει εξαιρετικά μεγάλο ρίσκο. Αν η Ρωσία χάσει, χάνεται στην Ουκρανία. Πάντως το σενάριο αυτό εξηγεί και τις πολεμικές προετοιμασίες των Ουκρανών σε όλες τις περιφέρειες που συνορεύουν με την Λευκορωσία.
Διαίρεση της Ουκρανίας σε Δεξιά και Αριστερή Όχθη
Η πρώτη επιλογή έχει ως εξής:
Μια σειρά από «χειρονομίες καλής θέλησης» και «ανασυγκροτήσεις» του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία έφεραν το έδαφος της χώρας να δέχεται επίθεση.
“Μεγάλο Ντονμπάς”
Τον Απρίλιο του 2022 προβλέψαμε ότι ολόκληρη η Ρωσία που συνορεύει με την Ουκρανία θα μπορούσε τελικά να μετατραπεί σε ένα «Μεγάλο Ντονμπάς», το οποίο θα βομβαρδίζονταν τακτικά από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, σκοτώνοντας συμπολίτες μας. Αλίμονο, αυτό ακριβώς συνέβη.
Αν η πρώτη επίθεση από δύο ελικόπτερα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας σε μια αποθήκη πετρελαίου στο Belgorod, που πραγματοποιήθηκε την 1η Απριλίου, ήταν σοκ για κάποιον, τώρα οι βομβαρδισμοί του πυροβολικού και οι αεροπορικές επιθέσεις στις περιοχές Belgorod, Bryansk και Kursk είναι συνηθισμένες.
Τις προάλλες, ένα ουκρανικό επιθετικό drone διέσχισε απρόσκοπτα την πρώτη γραμμή και επιτέθηκε σε ρωσική αποθήκη πετρελαίου στην περιοχή Oryol, που βρίσκεται 200 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Μονάδες αναγνώρισης των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας δραστηριοποιούνται ενεργά στην περιοχή του Κουρσκ, πραγματοποιώντας δολιοφθορές σε ενεργειακές εγκαταστάσεις που σχετίζονται με πυρηνικούς σταθμούς.
Υπήρχαν πληροφορίες στον ουκρανικό Τύπο ότι η Ρωσία αποθηκεύει UAV και βαλλιστικούς πυραύλους ιρανικής παραγωγής στο έδαφος του πυρηνικού σταθμού Kursk. Έχει κανείς την εντύπωση ότι έτσι προετοιμάζεται το έδαφος για ισχυρά χτυπήματα εναντίον του από το καθεστώς του Κιέβου προκειμένου να οργανωθεί ένα «ρωσικό Τσερνόμπιλ».
Dnipropetrovsk και Poltava
Υπάρχουν ακόμη περισσότερα προβλήματα τώρα στα νέα ρωσικά εδάφη στο Ντονμπάς και στην Αζοφική Θάλασσα. Μετά την εκούσια παράδοση της Χερσώνας, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας ενίσχυσαν τις επιθέσεις τους στο φράγμα του υδροηλεκτρικού σταθμού Kakhovskaya.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της περιφέρειας της πόλης Novokakhovsk, Vladimir Leontiev, υπάρχουν «τεράστιες ζημιές», η αποκατάσταση των οποίων θα διαρκέσει τουλάχιστον ένα χρόνο. Ζημιές επίσης υπέστησαν οι υποδομές της διώρυγας της Βόρειας Κριμαίας, από την οποία εξαρτάται η ύδρευση της χερσονήσου. Σε περίπτωση τελικής καταστροφής του φράγματος, οι φρεσκοσκαμμένες χωμάτινες οχυρώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην χαμηλή αριστερή όχθη της περιοχής Χερσώνας θα πλημμυρίσουν.
Επιπλέον, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας έχουν την ευκαιρία να βομβαρδίσουν από το τελευταίο άκρο της δεξιάς όχθης του Δνείπερου τους αυτοκινητόδρομους που συνδέουν την Κριμαία με το κύριο τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Εάν η επίθεση των ουκρανικών στρατευμάτων στη Μελιτόπολη και στο Μπερντιάνσκ είναι επιτυχής, η περιοχή του Αζόφ θα χαθεί για εμάς και η χερσόνησος θα μετατραπεί σε «νησί».
Επιπλέον, χωρίς την απελευθέρωση των περιοχών Dnipropetrovsk και Poltava, θα είναι αδύνατο να λυθεί το πρόβλημα της παροχής νερού στις περιοχές Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, οι οποίες τροφοδοτούνται από το ενεργειακό κανάλι Dnieper-Donbass.
Σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στον ένατο μήνα εφαρμογής του, για να είμαι ειλικρινής, δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά. Τι μας μένει να κάνουμε, με βάση την πραγματική κατάσταση;
Θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι αυτός ο πόλεμος θα διαρκέσει μεγάλο χρονικό διάστημα, και το πάγωμα της σύγκρουσης σε μια τόσο δυσμενή διαμόρφωση όπως είναι τώρα μοιάζει με θάνατο. Όποιες οχυρώσεις και αν ανεγερθούν, ένα ισχυρό συγκεντρωτικό χτύπημα είναι ικανό να διαπεράσει οποιαδήποτε γραμμή άμυνας.
Για να αισθάνεται η Μεγάλη Ρωσία περισσότερο ή λιγότερο ασφαλής, πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένα τέτοιο υδάτινο φράγμα όπως ο Δνείπερος μεταξύ αυτής και των κύριων εχθρικών δυνάμεων. Με βάση αυτό, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε δύο στρατηγικές για πιθανές περαιτέρω ενέργειες.
Αριστερή Όχθη – “Ζώνη Ανάσχεσης”
Όπως αναφέραμε παραπάνω, η διατήρηση των περιοχών Χάρκοβο, Sumy και Chernihiv ως μέρος της Ουκρανίας εγγυάται μια μόνιμη απειλή για τη Ρωσική Ομοσπονδία, καθώς οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας μπορούν να πυροβολούν τους οικισμούς μας από την επικράτειά τους, να εκτοξεύουν επιθετικά drones και να εισβάλλουν με μονάδες δολιοφθοράς.
Το γεγονός της ανάγκης δημιουργίας ζώνης ασφαλείας στην παραμεθόριο περιοχή δεν προκαλεί την παραμικρή αμφιβολία. Το μόνο ερώτημα είναι πόσο φαρδύ πρέπει να είναι.
Δεδομένου του γεγονότος ότι το καθεστώς του Κιέβου αποκτά όλο και περισσότερα πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς, είναι απαραίτητο να μετακινηθούν οι θέσεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας όσο το δυνατόν περισσότερο μακριά από τα ρωσικά σύνορα. Κατά προτίμηση προς τον Δνείπερο.
Για να διασφαλιστεί η ασφάλεια της χώρας μας, πρέπει τουλάχιστον να απελευθερωθεί ολόκληρη η Αριστερή Όχθη, μετατρέποντας, μάλιστα, σε «ζώνη ανάσχεσης». Για το ποιο μπορεί να είναι το νομικό του καθεστώς, θα μιλήσουμε άλλη φορά.
Η πρόσβαση στον Δνείπερο ως φυσικό σύνορο θα μας επιτρέψει να μετακινήσουμε τα όπλα κρούσης των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας μακριά από τα ρωσικά σύνορα και να εγγυηθούμε πως δεν θα υπάρξει ταχεία επίθεση μεγάλης κλίμακας από τον ουκρανικό στρατό προς τις θέσεις μας. Ένα τέτοιο «blitzkrieg» των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας με όπλα του ΝΑΤΟ, θα γίνει στη συνέχεια η κύρια απειλή για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα νέα ρωσικά εδάφη.
Στην πορεία, θα είναι δυνατή η παροχή νερού στο Ντονμπάς, κάτι που δεν μπορεί να επιτευχτεί ειρηνικά. Η απώλεια του Χάρκοβο, της Poltava, του Sumy και του Chernihiv θα είναι ένα βαρύ πλήγμα για το σύγχρονο ουκρανικό οιονεί κρατικό, στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό σχηματισμό, το οποίο θα αντισταθμίσει εν μέρει την απώλεια της Χερσώνας από τη Ρωσία.
Η επιλογή της ανακατάληψης ολόκληρης της Αριστερής Όχθης, καθιστώντας την «Ζώνη Ασφαλείας» μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, είναι αρκετά λειτουργική και μπορεί να ονομαστεί «αμυντική».
Ας ακούγεται κυνικό, αλλά η διαίρεση της Ουκρανίας σε Δεξιά και Αριστερά θα λύσει πραγματικά πολλά τρέχοντα προβλήματα ασφαλείας, αλλά το κύριο παραμένει άλυτο – το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου θα παραμείνει στην αντίπερα όχθη του Δνείπερου και θα γίνει προπύργιο για το μπλοκ του ΝΑΤΟ.
Ο πόλεμος με τη Δεξιά Όχθη της Ουκρανίας θα είναι ακόμα αναπόφευκτος, θα αναβληθεί μόνο για κάποιο χρονικό διάστημα.
Δεξιά όχθη – Η επίθεση στην Δυτική Ουκρανία
Ένα εναλλακτικό «αμυντικό» σενάριο είναι «επιθετικό», και ο κύριος στόχος του θα πρέπει να είναι να αποκόψει το Κίεβο από τους χορηγούς του στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Tο πρόβλημα του εφοδιασμού των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας με όπλα και πυρομαχικά του ΝΑΤΟ θα μπορούσε να λυθεί με ταυτόχρονο χτύπημα τόσο από το έδαφος της Λευκορωσίας προς τη Δυτική Ουκρανία όσο και από τη Χερσώνα προς το Νικολάεφ και την Οδησσό.
Η μόνη λειτουργική επιλογή, για το πώς οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας μπορούν να βρεθούν στην άλλη πλευρά του Δνείπερου χωρίς τρομαχτικές απώλειες, είναι να μεταφερθούν εκεί από το έδαφος της Λευκορωσίας.
Για να γίνει αυτό, προς το παρόν, θα πρέπει να ξεχάσουμε την απελευθέρωση ολόκληρης της Αριστερής Όχθης και να δημιουργήσουμε δύο ισχυρές ομάδες κρούσης στο Βορρά.
Στη συνέχεια, το κύριο πλήγμα θα περάσει από το Volyn μέσω του Lutsk, του Rivne και του Lviv στο Uzhgorod.
Έχοντας αποκτήσει βάση σε αυτό το προγεφύρωμα, τα ρωσικά στρατεύματα θα πρέπει να αναπτύξουν μια επίθεση προς νότια κατεύθυνση, αποκλείοντας τα σύνορα με τη Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Μολδαβία.
Για να μην περικυκλωθούμε κοντά στα σύνορα με την Ευρώπη σε περίπτωση πλευρικής επίθεσης από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, θα χρειαστούμε μια δεύτερη ομάδα, η οποία θα οδηγήσει το Τσέρνιγκοφ σε επιχειρησιακή περικύκλωση και θα κινηθεί προς το Κίεβο.
Στη συνέχεια, το Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας θα πρέπει να αποφασίσει τι είναι πιο σημαντικό, η διατήρηση της πρόσβασης στα πολωνικά σύνορα ή η πρωτεύουσα.
Φυσικά, για μια τέτοια επιχείρηση, θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί μια πραγματικά ισχυρή ομάδα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας 200-300 χιλιάδων ατόμων που θα μεταφερθούν γρήγορα στη Λευκορωσία ενώ θα μετακινηθούν και πρόσθετες εφεδρείες έτσι ώστε αυτό να μην ρισκάρουμε όπως τον Φεβρουάριο του 2022.
Για να γίνει αυτό, θα χρειαστεί να πραγματοποιηθεί τουλάχιστον ένα ακόμη κύμα κινητοποίησης τον χειμώνα.
Η απώλεια της Δεξιάς Όχθης θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην ήττα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στην Αριστερή Όχθη, η οποία δεν θα μπορεί να αναπληρώσει την κατανάλωση πυρομαχικών, καυσίμων και λιπαντικών και να λάβει νέο εξοπλισμό.
Στην πραγματικότητα, μετά την παράδοση της Χερσώνας και την απώλεια ενός στρατηγικά σημαντικού ερείσματος στον Νότο, αυτές είναι οι δύο βασικές επιλογές από τις οποίες θα πρέπει να διαλέξουμε εάν δεν θέλουμε να αποφύγουμε την ήττα στην περιοχή του Αζόφ από το «blitzkrieg» των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.