Τμήματα του κειμένου που ακολουθεί δημοσιεύτηκαν αρχικά στο fakebook σα σχόλια σε ανάρτηση φίλου που έθεσε το ερώτημα μήπως η αποτυχημένη απόπειρα ήταν μαϊμού, σχεδιασμένη από την πλευρά Τραμπ για να ανεβάσει τα ποσοστά του.
—
Δε θεωρώ ότι υπάρχει περίπτωση να το έστησε ο Τραμπ. Αυτή τη στιγμή ερευνά την υπόθεση το FBI και η πολιτειακή αστυνομία της Πενσιλβάνια, υπό την εποπτεία του Secret Service. Το τελευταίο είναι υπόλογο για το ότι δεν είχε θέσει υπό τον έλεγχό του τη σκεπή από την οποία πυροβολήθηκε ο Τραμπ. Ο επικεφαλής του Secret Service έχει κληθεί να καταθέσει σε επιτροπή της βουλής και μάλλον δε θα περάσει καλά. Το FBI ήδη δείχνει με το (….)δάχτυλο το Secret Service σαν ένοχο βαριάς αμέλειας. Όλοι αυτοί είναι μηχανισμοί που σε καμία περίπτωση δεν ελέγχει ο Τραμπ και το στρατόπεδό του. Ούτε όταν (νόμιζε ότι) ήταν πρόεδρος δεν τους ήλεγχε, στην πραγματικότητα.
Το ενδεχόμενο δολοφονίας του Τραμπ είναι κάτι που έπαιζε (και συνεχίζει να παίζει) εδώ και καιρό. Πολλοί έλεγαν ότι η σπουδή να κλείσουν τον Τραμπ στη φυλακή είχε στόχο να βάλουν να τον φάει εκεί μέσα κάποιος βαρυποινίτης.
Ο πόλεμος που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ενάντια στον Τραμπ και σε μεγάλο μέρος του Αμερικάνικου λαού είναι κάτι άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ. Σωστά τον έχουμε ονομάσει άτυπο εμφύλιο. Αν/Όταν ανέβει στην κυβέρνηση ο Τραμπ, θα είναι πολύ δύσκολο να κάνει ότι δε συνέβησαν όλα αυτά. Οι οπαδοί του θα ζητήσουν να κληθούν να λογοδοτήσουν όσοι ήρξαντο χειρών αδίκων. Οι τελευταίοι, και ιδιαίτερα όσοι είναι αναμεμειγμένοι στη νοθεία του 2020, θα κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν να βρεθούν υπόλογοι, υπόδικοι και κατάδικοι. Η μη εκλογή του Τραμπ είναι υπαρξιακό ζήτημα για μεγάλη μερίδα του βαθέος κράτους των ΗΠΑ. Υπό αυτή την οπτική, τόσο η μεγάλης κλίμακας νοθεία στις επερχόμενες εκλογές, όσο και μία (ή περισσότερες) απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ ήταν αναμενόμενες.
Πλέον μπαίνει προς εξέταση και ένα άλλο θέμα: Αν είχε πετύχει η απόπειρα και ο Τραμπ ήταν σήμερα νεκρός, αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ο διάδοχός του σαν υποψήφιος των ρεπουμπλικάνων να πάρει ακόμη περισσότερες ψήφους απ’ ότι θα έπαιρνε ο Τραμπ. Και όταν/αν εκλεγεί (γιατί η νοθεία βέβαια δεν έχει βγει από το τραπέζι) θα ήταν υπό ακόμη περισσότερη πίεση να “καθαρίσει το βάλτο”. Επομένως μπαίνει το ερώτημα σε τι θα ωφελούσε κάτι τέτοιο το βαθύ κράτος. Μία πιθανότητα που πρέπει να εξεταστεί σοβαρά είναι να υπολόγιζαν ότι αυτός που θα εκλεγεί στη θέση του Τραμπ θα είναι “Manchurian candidate”. Ο πιθανότερος για να εκλεγόταν στη θέση του Τραμπ αν είχε επιτύχει η απόπειρα, θα ήταν ο Vivek Ramaswamy. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά ποτέ δε μου γέμισε το μάτι. Επιχειρηματίας χωρίς προηγούμενη ενεργή ανάμειξη στην πολιτική, εκτός από ένα βιβλίο που είχε συγγράψει (ή του είχαν συγγράψει), είναι κάποιος τον οποίο κανείς δε γνωρίζει πραγματικά. Για να το πούμε έτσι, δεν έχει πρότερη “πολιτεία” με βάση την οποία να μπορεί να κριθεί.
Οι ερχόμενες εξελίξεις ίσως φωτίσουν κάποιες πλευρές. Ένα ερώτημα είναι το ποιόν θα επιλέξει ο Τραμπ για υποψήφιο αντιπρόεδρο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο άτυπος – ακόμη – εμφύλιος βαθαίνει περισσότερο…
—
Ο επικεφαλής του FBI στον τόπο του εγκλήματος έδωσε συνέντευξη τύπου στην οποία απουσίαζε εκπρόσωπος του Secret Service το οποίο συντονίζει τις έρευνες, όπως συντόνιζε και την ανασφάλεια του πρώην (και μελλοντικού;) προέδρου. Στη διάρκεια της συνέντευξης διευκρίνισε ότι ο δράστης ήταν στη στέγη ενός κτιρίου που βρισκόταν εκτός της περιμέτρου ασφαλείας του Secret Service. Στην ερώτηση γιατί συνέβαινε αυτό, ο εκπρόσωπος του FBI απάντησε: “Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει πράγματι να απαντήσει το Secret Service. Αυτοί κάνουν τον αρχικό έλεγχο του χώρου. Κάνουν τις αρχικές εκτιμήσεις ασφαλείας και αποφασίζουν πού θα πρέπει να βρίσκονται τα διάφορα αποσπάσματα ασφαλείας”.
Τι να συμπληρώσει κανείς; Ότι έκαναν σωστά τη δουλειά τους και επέλεξαν το καταλληλότερο σημείο για τον ελεύθερο σκοπευτή; Ή ότι αν ήταν πραγματικοί επαγγελματίες θα έπρεπε να είχαν βάλει περισσότερους του ενός ελεύθερους σκοπευτές, σε διαφορετικές κατευθύνσεις; Όπως και να έχει, δεν πρόκειται να ξανακάνουν το ίδιο λάθος…
—
Άσχετα με την ερμηνεία που μπορεί να δώσει ο καθένας, είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι το Secret Service δεν είναι κατάλληλο για να προστατεύσει τη ζωή του Τραμπ. Χθες απέτυχαν, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα αποτύχουν και αύριο (είτε πριν, είτε μετά την εκλογή του). Μήπως θα έπρεπε να αναθέσει την αποστολή σε πραγματικούς επαγγελματίες; Για παράδειγμα τη Wagner PMC; Ή, ακόμη καλύτερα, ένα απόσπασμα Τσετσένων του Καντίροφ;
Είναι γνωστό ότι ο RFK Jr επί μήνες εκλιπαρεί τον Μπιντέν και την κυβέρνησή του να του δώσουν ένα απόσπασμα του Secret Service για να τον προστατεύει. Μέχρι τώρα η κυβέρνηση το έχει αρνηθεί. Αν έχει μια ουγγιά μυαλό στο κεφάλι του, θα πρέπει να τους ευγνωμονεί…
—
Η αίσθηση που μου δίνει το γνωστό πλέον βίντεο, στο οποίο ο Τραμπ μεταφέρεται σχεδόν σηκωτός από το απόσπασμα “προστασίας” του και στρέφεται στους οπαδούς του, υψώνει τη γροθιά του και φωνάζει τρεις φορές “fight” (“παλέψτε”) είναι ότι δεν ήταν σίγουρος αν τον παίρνουν για να τον προστατέψουν ή για να τον αποτελειώσουν…
—
Σε σχόλιό του στις πρώτες σκέψεις μου επί του θέματος, ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ θέτει το εύλογο ερώτημα:
“Δεν σκέφτεσαι ότι στην απελπισία τους οι σημερινοί κυβερνήτες των ΗΠΑ έχουν καβάτζα και τα πυρηνικά…”
Απαντώ:
Κατ’ αρχήν, με δεδομένη την ασύγκριτη υπεροπλία της Ρωσίας και στο πυρηνικό πεδίο, δε θεωρώ πιθανό να αποτολμήσουν οι ΗΠΑ να κάνουν χρήση πυρηνικών – χωρίς να το αποκλείω κιόλας. Και πάντως αν αποφασίσουν να το κάνουν, το τελευταίο που θα τους απασχολήσει θα είναι το ποιος κουβαλάει τη βαλίτσα με τους κωδικούς. Αν αποφασίσουν να εκτοξεύσουν πυρηνικά ενώ προεδρεύει ο Τραμπ, είτε θα το κάνουν χωρίς να τον ρωτήσουν, είτε θα τον εκτελέσουν και θα τα εκτοξεύσουν μετά.
Σε κάθε περίπτωση, οι μόνες – σχετικές – εγγυήσεις ότι δε θα το κάνουν είναι η μεγάλη ισχύς των αντιπάλων τους και η μεγάλη αδυναμία των ιδίων. Αν κατάφερναν να επικρατήσουν στην Ουκρανία, ο κίνδυνος θα ήταν πολύ μεγαλύτερος. Ο Τραμπ επιδιώκει – μάταια, ευτυχώς – να αναστρέψει την πορεία παρακμής των ΗΠΑ και να τις επαναφέρει στην πρότερη ισχύ τους. Αν ήταν δυνατόν να επιτύχει κάτι τέτοιο, ο κίνδυνος χρήσης πυρηνικών θα αυξανόταν ραγδαία. Όπως είχε γράψει ο Μεντβέντεφ, ο μόνος τρόπος να πάψουν να υποδαυλίζουν προβλήματα σε όλο τον κόσμο οι ΗΠΑ είναι ένας νέος εμφύλιος. Οι σημερινοί κυβερνώντες τις ΗΠΑ σπρώχνουν ολοταχώς προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Τραμπ θέλει να ανακόψει την πορεία αυτή.
Τυχαίνει επίσης, ενώ αναγνωρίζω όλα τα πλεονεκτήματα του Τραμπ για τη χώρα του, να μην ξεχνάω ότι είναι ο δολοφόνος του μάρτυρα στρατηγού Σουλεϊμανί, ο άνθρωπος που αποχώρησε από τη συμφωνία με το Ιράν για να κάνει το χατήρι στους σιωνιστές φίλους του, ο άνθρωπος που αναγνώρισε την κατεχόμενη (σύμφωνα ακόμη και με πάμπολλες αποφάσεις του ΟΗΕ – στην πραγματικότητα το σύνολο της Παλαιστίνης είναι κατεχόμενο) Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα το σιωνιστικού ψευδοκράτους (κάνοντας ακόμη και την Ελλάδα, για πρώτη φορά μάλλον από την ίδρυση του ΟΗΕ, να ψηφίσει ενάντια στις ΗΠΑ!), ο άνθρωπος που ανακοίνωσε σαν κατόρθωμά του το ότι “κατάφεραν να διασφαλίσουν τις πετρελαιοπηγές της Συρίας”, ο άνθρωπος που έσπευσε να αναγνωρίσει την προσάρτηση των υψωμάτων του Γκολάν, ο άνθρωπος που έβαλε μπροστά το πρόγραμμα warp speed για την κατασκευή θρομβολίων κατά του COVID-19 και παραπονιόταν ότι δεν τα έθεσαν σε κυκλοφορία επί της θητείας του και πολλά, μα πάρα πολλά άλλα.
ΑΝ εκλεγεί και ΑΝ καταφέρει να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, το αποτέλεσμα θα είναι να στραφεί ΟΛΗ η πολεμική ισχύς των ΗΠΑ ενάντια στους Άραβες που μάχονται για την ανεξαρτησία τους – τους Παλαιστινίους, τη Χεζμπολλάχ, την Υεμένη. Και μετά βέβαια θα πάρει σειρά και το Ιράν. Προτιμάω να είναι διασπασμένες οι δυνάμεις των ΗΠΑ, σήμερα σε δύο μέτωπα, αύριο ίσως σε τέσσερα (Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Νότια Σινική Θάλασσα, Σερβία).
Όπως είχε πει ο Τσε στο λόγο του στην Tricontinental:
Πόσο κοντά θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε ένα λαμπρό μέλλον αν δύο, τρία ή πολλά Βιετνάμ ανθίσουν σε όλο τον κόσμο με το μερίδιό τους στους θανάτους και τις τεράστιες τραγωδίες τους, τον καθημερινό τους ηρωισμό και τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματά τους κατά του ιμπεριαλισμού, που θα υποχρεωνόταν να διασκορπίσει τις δυνάμεις του κάτω από την ξαφνική επίθεση και το αυξανόμενο μίσος όλων των λαών του κόσμου!
Πολλά καλά και πολλά κακά μπορεί να αναγνωρίσει στον Τραμπ κανείς. Το μόνο που δεν μπορεί να του καταλογίσει είναι ηλιθιότητα. Και ακριβώς η ηλιθιότητα είναι το μεγάλο προσόν των αντιπάλων του, κατά τη γνώμη του γράφοντος!!!
