Από το σκάνδαλο Ibiza στο σκάνδαλο της ψευδορκίας: Μια πολιτική πτώση που επαναλήφθη για τον Αυστριακό καγκελάριο Kurz, που με την παραίτησή του επιδιώκει να αμβλύνει μια κυβερνητική κρίση που προκλήθηκε από την ανακοίνωση των εισαγγελέων ότι είναι στόχος μιας έρευνας διαφθοράς
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αυστριακός Καγκελάριος Sebastian Kurz εκπίπτει πολιτικά.
Είναι ένα σενάριο που το έχει ξαναζήσει.
Με την κίνηση της παραίτησής του από το αξίωμά του αφού τέθηκε υπό έρευνα για υποψίες για εγκλήματα διαφθοράς το Σάββατο (9/10/2021), επιδιώκει να αμβλύνει μια κυβερνητική κρίση που προκλήθηκε από την ανακοίνωση των εισαγγελέων ότι είναι στο επίκεντρο μιας έρευνας, που αφορά σε διαφθορά.
Ο 35χρονος Kurz είπε ότι πρότεινε να τον αντικαταστήσει ο υπουργός Εξωτερικών Alexander Schallenberg.
Ο ίδιοw σχεδιάζει να γίνει επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Αυστριακού Λαϊκού Κόμματος.
Το κόμμα Kurz σχεδίαζε να υποβαθμίσει το θέμα αλλά ο μικρότερος εταίρος στον κυβερνητικό συνασπισμό, οι Πράσινοι ξεκαθάρισαν, πως δεν θα μπορούσε να παραμείνει καγκελάριος και ζήτησαν από το Λαϊκό Κόμμα ορίσει έναν άμεμπτο πολιτικό που θα τον αντικαταστήσει.
Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης είχαν επίσης ζητήσει να παραιτηθεί ο Kurz και σχεδίαζαν να υποβάλουν πρόταση δυσπιστίας εναντίον του στο κοινοβούλιο την Τρίτη (12/10/2021).
Kurz: Η Αυστρία πιο σημαντική από μένα
«Η χώρα μου είναι πιο σημαντική από μένα », είπε σε σύντομη τηλεοπτική δήλωσή του ο παραιτηθείς καγκελάριος, τονίζοντας την ανάγκη για σταθερότητα και σταθερή κυβέρνηση, καθώς η Αυστρία βγαίνει από την πανδημία του
κορωνοϊού.
«Αυτό δεν αφορά εμένα, αλλά την Αυστρία», πρόσθεσε.
Η ανακοίνωση της εισαγγελίας και οι έφοδοι
Η εισαγγελία διαφθοράς της Αυστρίας έπειτα από σειρά εφόδων το πρωί της Τετάρτης (06/10/2021) ανακοίνωσε πως «ο Kurz και άλλοι εννέα ύποπτοι, καθώς και τρεις οργανισμοί» βρίσκονται στο επίκεντρο της έρευνας για διάφορες αξιόποινες πράξεις.
Οι έφοδοι έγιναν στις εγκαταστάσεις του υπουργείου Οικονομικών, στα κεντρικά γραφεία του κεντροδεξιού κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος (ÖVP), στην έδρα μέσου ενημέρωσης και σε κατοικίες διαφόρων πολύ στενών συνεργατών του επικεφαλής της αυστριακής κυβέρνησης.
Μεταξύ του 2016 και του 2018, «πόροι του υπουργείου χρησιμοποιήθηκαν για να χρηματοδοτηθούν εν μέρει χειραγωγημένες δημοσκοπήσεις που εξυπηρετούσαν αποκλειστικά παραταξιακό πολιτικό συμφέρον», σύμφωνα με τους εισαγγελείς, οι οποίοι βασίζουν την κατηγορία αυτή σε SMS που περιήλθαν στην κατοχή τους.
Την περίοδο εκείνη ο Sebastian Kurz ήταν ακόμη υπουργός Εξωτερικών.
Το σκάνδαλο
Σύμφωνα με την εισαγγελία, δημοσιεύονταν εγκωμιαστικά άρθρα και ευνοϊκές δημοσκοπήσεις για τον Kurz σε αντάλλαγμα για την αγορά διαφημιστικού χώρου από το υπουργείο Οικονομικών, που βρισκόταν την εποχή στα χέρια των κεντροδεξιών.
Το ποσό για το οποίο γίνεται λόγος ξεπερνά το 1 εκατομμύριο ευρώ.
Η εφημερίδα που φέρεται να είχε κάνει τη διευθέτηση αυτή κατονομάστηκε ή φωτογραφήθηκε από άλλα αυστριακά ΜΜΕ: πρόκειται για την ταμπλόιντ Österreich.
Η εφημερίδα εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία διαψεύδει τις κατηγορίες.
Σε βάρος του Kurz γίνεται έρευνα για ψευδή κατάθεση σε κοινοβουλευτική επιτροπή αρμόδια για υποθέσεις διαφθοράς, πάντως δεν του έχουν απαγγελθεί κατηγορίες ως αυτό το στάδιο.
Kurz: Κατασκευασμένες οι κατηγορίες
Ο 35χρονος καγκελάριος, σε δήλωσή του που εστάλη στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP), υποστήριξε πως πρόκειται για κατηγορίες εντελώς «κατασκευασμένες».
«Ορισμένα αποσπάσματα SMS αποσπάστηκαν από το πλαίσιό τους ή παραμορφώθηκαν και στήθηκε ποινική υπόθεση γύρω από αυτά.
Είμαι πεπεισμένος ότι οι κατηγορίες αυτές πολύ σύντομα θα καταπέσουν», επισημαίνει.
Κίνηση τακτικής;
« Ο Kurz δεν παραιτείται πραγματικά, υποχωρεί προσωρινά», δήλωσε ο πολιτικός αναλυτής Thomas Hofer στους Financial Times.
«Μην κάνετε λάθος, παραμένει υπεύθυνος του κόμματος και ο Schallenberg είναι ένας από τους στενότερους συμμάχους του. Θα σκεφτεί την επιστροφή του », συνέχισε.
Σκάνδαλο Ibizagate
Η απομάκρυνση από την καγκελαρία είναι η δεύτερη για τον Kurz: Η πρώτη θητεία του στην καγκελαρία πράγματι τερματίστηκε απότομα μετά το σκάνδαλο Ibizagate.
H πρώτη του κυβέρνηση, που σχηματίστηκε το 2017, κατέρρευσε το 2019, αφού το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας ενεπλάκη σε σκάνδαλο ρωσικής επιρροής στα αυστριακά ΜΜΕ.
Το 2019 ο τότε ακροδεξιός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Hans Christian Strache, στη διάρκεια διακοπών του στην Ιμπιζα, είχε βιντεοσκοπηθεί να δηλώνει ότι είχε δωροδοκηθεί από έναν Ρώσο ολιγάρχη.
Το σκάνδαλο οδήγησε σε πτώση της συγκυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος με την ακροδεξιά, με την υπερψήφιση της πρότασης δυσπιστίας στο Κοινοβούλιο, για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της Αυστρίας.
Αυτό το επεισόδιο δεν τον εμπόδισε να ενισχύσει τα ποσοστά του κόμματός του στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2019 και να επιστρέψει στην εξουσία στις αρχές του 2020.
Αλλά ένα χρόνο αργότερα, τον πρόλαβε η δικαιοσύνη.
Η δεύτερη απομάκρυνση από την καγκελαρία
Τον Μάιο, η εισαγγελία ανακοίνωσε την έναρξη έρευνας για υποψίες ψευδορκίας ενώπιον μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής.
Στη συνέχεια απέρριψε όποια παρατυπία και αρνήθηκε να παραιτηθεί, αλλά η αποκάλυψη αυτής της εβδομάδας για την υποτιθέμενη εμπλοκή του σε υπόθεση διαφθοράς σφράγισε την πτώση του.
Την Πέμπτη (7/10/2021), η ανώτερη ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος εξέφρασε την αλληλεγγύη της στον Kurz ως αρχηγό και καγκελάριο του κόμματος.
Οι περιφερειακοί ηγέτες του κόμματος, οι υπουργοί και οι επικεφαλής των οργανώσεών του υπέγραψαν κοινή δήλωση ότι το Λαϊκό Κόμμα θα συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση μόνο εάν ο Kurz παρέμενε καγκελάριος.
Ωστόσο, μέχρι το βράδυ της Παρασκευής (8/10), η δυναμική της πολιτικής αντίθεσης στον Kurz – ο οποίος έχει καταστεί μια βαθιά διχαστική προσωπικότητα στην πολιτική ζωή της Αυστρίας, παρά την υψηλή δημοφιλία του – έγινε σαφής.
Οι Πράσινοι τον ανακήρυξαν «ακατάλληλο για αξιώματα» και συναντήθηκαν με τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης στη χώρα για να σχεδιάσουν την απομάκρυνσή του.
Σε ένδειξη του πόσο μακριά ήταν πρόθυμοι να φτάσουν οι αντίπαλοι για να τον απομακρύνουν, έγιναν ακόμη συζητήσεις σχετικά με το ενδεχόμενο συνασπισμού ολόκληρης της αντιπολίτευσης καθώς και των Πρασίνων: μια κυβέρνηση που θα ένωνε φιλελεύθερους και σοσιαλιστές με το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας.
Η πορεία του παιδιού – θαύματος της αυστριακής πολιτικής που πόλωσε την πολιτική: Ταχεία ανέλιξη, πραγματισμός, σάλος
Γρήγορη ανέλιξη, πραγματισμός και σάλος: αυτές οι τρεις λέξεις συνοψίζουν την καριέρα του ανθρώπου που παρουσιαζόταν έως χθες ως το «παιδί-θαύμα» (Wunderkind) της αυστριακής πολιτικής.
Γεννημένος το 1986 από πατέρα μηχανικό και μητέρα εκπαιδευτικό, ο Σεμπάστιαν Κουρτς ήταν ένας άνθρωπος σε βιασύνη: στα 24 του, πριν ακόμη ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Νομική, διορίστηκε στο πόστο του υφυπουργού κοινωνικής ενσωμάτωσης, στα 27 του κατέλαβε το πόστο του υπουργού Εξωτερικών και στα 31 του έγινε ο νεαρότερος ηγέτης στην Ε.Ε.
Με πρόσωπο εφήβου και πάντα μετρημένος, έδειξε τα δόντια του στις τάξεις του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος (OVP), πυλώνα της αυστριακής πολιτικής από το τέλος του πολέμου.
Πρώην επικεφαλής της οργάνωσης νεολαίας του κόμματος, κατάφερε να κερδίσει την κούρσα για την αρχηγία του OVP το 2017.
Από την συμμαχία με την άκρα δεξιά στους Πράσινους
Από νεαρή ηλικία ο Σεμπάστιαν Κουρτς έδειξε να συνδυάζει μια αίσθηση πραγματισμού.
Αφού κέρδισε τις πρώτες του βουλευτικές εκλογές τον Οκτώβριο του 2017, στράφηκε στο ακροδεξιό κόμμα FPÖ για να σχηματίσει μια κυβερνητική πλειοψηφία.
Σε μια ευημερούσα Αυστρία αλλά σε εσωτερική αναταραχή από τις μεταναστευτικές ροές, ο νεαρός ηγέτης πρότεινε το κλείσιμο των συνόρων και την αυστηροποίηση των συνθηκών παροχής ασύλου.
Στην πρώτη του θητεία πέρασε μια ομοβροντία μέτρων και νόμων κατά της μετανάστευσης και οι τεταμένες σχέσεις του με τα μέσα ενημέρωσης τον έκαναν διχαστική προσωπικότητα, που τον έφερε κοντά στην εικόνα του Ούγγρου ομόλογό του, Viktor Orban, ο οποίος είδε στον Κούρτς ένα αρχιτέκτονα μιας «γέφυρας» μεταξύ της δεξιάς και της άκρας δεξιάς.
Ο Sebastian Kurz βεβαίως υποστήριζε πάντα τις φιλοευρωπαϊκές του πεποιθήσεις.
Αλλά σπάνια αποστασιοποίηθηκε από το FPÖ, ενώ ξενοφοβικές προκλήσεις από την άκρα δεξιά αμαύρωσαν την εικόνα της Αυστρίας στους ευρωπαίους της εταίρους.
Η παθητικότητα του του προσέδωσαν το προσωνύμιο «σιωπηλός καγκελάριος».
Αυτή η σκληρή αντιμεταναστευτική γραμμή επιβεβαιώθηκε πρόσφατα στην κρίση στο Αφγανιστάν, με τον Kurz να αρνείται να υποδεχτεί πρόσφυγες που εγκατέλειψαν την ασιατική χώρα μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, απόφαση που εξόργισε τους Πράσινους εταίρους του στην κυβέρνηση.
Καθώς από τον Ιανουάριο του 2020, ο Kurz, του οποίου πολιτικοί επιστήμονες επαινούν το πολιτικό του ένστικτο και το ταλέντο του στη ρητορική, συνεργάστηκε με τους Πράσινους, μια ριζική στροφή μετά τη συμμαχία του με την ακροδεξιά.
Πηγή: bankingnews.gr
