* Εκλογές στη Γαλλία.
Το κράτος Βισύ, διατηρεί την κυριαρχία του.
Ο κύριος Μακρόν, κλείνει πονηρά το μάτι στον κύριο Μελανσόν, ενώ ο δεύτερος κοιτάζοντας προς τον Πρωθυπουργικό Θώκο, του ενεργοποιούνται αυτόματα οι σιελογόνοι αδένες.
Όμως ο Γαλλικός λαός, ετοιμάζεται για ένα νέο, παρατεταμένο ανταρτοπόλεμο.
Όπως φάνηκε από αυτές τις εκλογές, οι Δυνάμεις των σύγχρονων ΜΑΚΙ βγαίνουν σημαντικά ενισχυμένες.
* Ποιος δεν θυμάται το περίφημο Go back κυρία Μέρκελ, του μετέπειτα καρπαζοεισπράκτορα Τσίπρα;
Τώρα το είδαμε να πραγματοποιείται -και ανατριχιάσαμε- από ένα εντεταλμένο όργανο των Αμερικάνων, τον Ζελένσκυ.
Όχι βέβαια προς την κυρία Μέρκελ, αλλά προς τον ανώτατο Πολιτειακό άρχοντα του Γερμανικού κράτους.
Προς τον Πρόεδρο της Γερμανίας, κύριο Σταϊνμάιερ.
Go back κύριε Σταϊνμάιερ!
Η ταπείνωση της Γερμανίας μέσω ενός Τζουτζέ των Αμερικάνων, το ηχηρό χαστούκι από το μακρύ τους χέρι, τον Ζελένσκυ, την αποκαθηλώνει με τον πλέον σκαιό τρόπο, από «Ηγέτιδα» δύναμη της Ε.Ε.
Κονιορτοποιώντας παράλληλα τις ονειρώξεις για μία Ευρώπη ανεξάρτητη, με ενεργό ρόλο, στην Διεθνή πολιτική σκηνή.
Ο Ηγεμόνας είναι εδώ και απαιτεί απόλυτη υποταγή.
Τί σημασία έχει αν πλήττονται τα ζωτικά συμφέροντα των χωρών της Ευρώπης;
Άραγε, στις πόσες προκλήσεις, εξευτελισμούς και ταπεινώσεις, θα αντιδράσουν τα Έθνη και οι Λαοί της Ευρώπης;
* Αναλένα Μπέρμποκ.
Συνπρόεδρος του κόμματος των «Πρασίνων» και Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας.
Γεράκι, βαμμένο με τα χρώματα Παπαγάλου, της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Υποστηρίζει με σθένος, την συνέχιση του Πολέμου στην Ουκρανία, φανατική της απομόνωσης της Ρωσίας, από την Δύση.
Άξια συνεχίστρια, του επίσης «Πράσινου» Υπουργού Εξωτερικών και υποστηρικτή των Βομβαρδισμών και του Διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, Γιόσκα Φίσερ.
Κάποτε, κάποιοι πίστευαν, πως το «Κίνημα των Πρασίνων» είναι σαν το καρπούζι.
Από έξω Πράσινο και από μέσα Κόκκινο.
Τελικά αποδεικνύεται, Μάπα το Καρπούζι.
* Σαν βγαίνει ο Χότζας στο Τζαμί, γλυκά σαν σουρουπώνει…
Όχι ο Χότζας, εισέβαλε στον Ναό του Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών.
Συγκεκριμένα, ένα γλυκό σούρουπο την Παρασκευή, των τελευταίων Χαιρετισμών.
Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας, Ένθεος ή Άθεος, που όταν ακούτει Μπίρ Αλλάχ εν ώρα Λειτουργίας, όση πλύση εγκεφάλου και αν έχει υποστεί για την «χρησιμότητα» και την «αναγκαιότητα» της «πολιπολιτισμικής» Κοινωνίας και το στήθος του να μην Ματώνει.
Από κύκλους που πρόσκεινται στους χώρους της «Αναρχίας», των ANTIFA, των ποικιλόνυμων φιλανθρωπικών Μ.Κ.Ο. και κομμάτων και οργανώσεων της «Αριστεράς» – Λίαν «ευαίσθητων» στα ζητήματα προσφύγων – φημολογείται, ότι επεξεργάζονται πρόταση, ώστε να μετατραπεί ο εν λόγω Ναός, σε Τζαμί.
Διόλου δεν αποκλείεται, η ενέργεια του Μουσουλμάνου «Ακτιβιστή», να στοχεύει προς αυτή την κατεύθυνση.
Μάλιστα τονίζουν, ότι υπέρ της προτάσεως συνηγορεί και η πληθυσμιακή σύνθεση, της περιοχής.
* Με την βύθιση της Ναυαρχίδας του Ρωσικού στόλου στην Αζοφική Θάλασσα MOSKVA, συνειρμικά μου ήρθε στο νου, η βύθιση του Ελληνικού καταδρομικού πλοίου Έλλη.
Και αυτό γιατί:
Αν και οι Ελληνικές αρχές είχαν όλα τα στοιχεία που πιστοποιούσαν ότι ο τορπιλισμός έγινε από Ιταλικό υποβρύχιο, η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να απομακρύνει τον επερχόμενο πόλεμο, έκανε λόγο για πλοίο, αγνώστου ταυτότητος.
Στην περίπτωση της Βύθισης του MOSKVA η Ρωσική Κυβέρνηση διατηρεί μια περίεργη σιωπή.
Ενώ η Ηγεσία των Ουκρανών, ξέρει πολύ καλά ότι, «κάνει Μνημόσυνο με ξένα Κόλλυβα».
* Γιατί αυτό το Πάσχα βλέποντας προς την μεριά της Ουκρανίας, αισθάνομαι «ως πρόβατο επί σφαγήν» και το απωθώ;
Μήπως αυτό το Πάσχα της Αναστάσεως, έχουν ανοίξει ήδη οι Πύλες της Κολάσεως;
