Η Ελλάδα εγκαταλείποντας με αναθέματα τη δραχμή ,ένα ελληνικό νόμισμα με ιστορία 2650 χρόνων , εγκατέλειψε την ιστορία της και την ψυχή της , την ταυτότητα της και κυρίως εγκατέλειψε τα όνειρα της και ταπεινωτικά κάθε ίχνος εθνικής της υπόστασης και εθνικής της ανεξαρτησίας . Παραδόθηκε έτσι στα νύχια μιας σιχαμερής αμερικανοϋποταγμένης ευρωκρατίας των Βρυξελλών , αποτελούμενης από διορισμένες μαριονέτες ενός αιχμάλωτου μικρομέγαλου γερμανικού ιμπέριουμ , το οποίο σήμερα βλέπουμε να καταρρέει , μαζί με ένα ευρωπαϊκό οικοδόμημα , ”αποικία των ΗΠΑ” σύμφωνα με τον Μπρεζίνσκι , κτισμένο στην άμμο , στην καταλήστευση και εξαρχής στη Ρωσοφοβία.
Η Ελλάδα από τότε που μπήκε στο ”νόμισμα-φυλακή” της Ευρώπης , το μεταμφιεσμένο μάρκο , καταδικάστηκε με τη συναυτουργία άθλιων εγχώριων κυβερνήσεων , στη στασιμότητα , την παραγωγική αποδιάρθρωση , τα εξουθενωτικά ελλείμματα ,την υπερχρέωση , την χρεοκοπία , το ξεπούλημα και τελικά στην αέναη μνημονιακή εξόντωση , καταλήστευση και φτωχοποίηση του ελληνικού λαού .Μνημονιακή εξόντωση που επιβλήθηκε πραξικοπηματικά με κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας , στο λίκνο που γέννησε την τελευταία μαζί με τη δραχμή .
Η Ελλάδα σήμερα , μπροστά στο 2025 , με ένα σάπιο και υποδουλωμένο πολιτικό σκηνικό, ζει το φάσμα ενός νέου εθνικού ακρωτηριασμού , μετά την τραγωδία στην Κύπρο , την υποχώρηση στα Ίμια και τις συνεχείς αναδιπλώσεις , παραιτήσεις και οπισθοχωρήσεις , ενώ έχει καταντήσει να βρίσκεται στον πάτο της Ευρώπης , κάτω και απ’ τη Βουλγαρία και τις άλλες νεοενταγμένες ανατολικές χώρες , στις επίσημες κοινωνικές στατιστικές της ΕΕ .
Διέξοδος από τον σημερινό εθνικό , ηθικό , οικονομικό , κοινωνικό , αξιακό , ολιγαρχικό και πολιτικό βούρκο που έχει βυθισθεί η χώρα , υπάρχει . Μόνο που δεν μπορεί να προκύψει από ξεπουλημένες ηγεσίες και κόμματα που χρησιμοποιούν τις παραταξιακές ετικέτες τους για να διαιρούν το λαό και να προσκυνούν ολιγαρχίες , διαπλοκές και ξένα κέντρα , προκειμένου να ανέλθουν ηγέτες του σωλήνα και απολίτικα ψευτοτεχνοκρατικά στελέχη στην εξουσία για διανομή προνομίων και λαφύρων.
Η χώρα χρειάζεται πρώτα απ’ όλα και κυρίως μια βαθιά ανάσα ελευθερίας , ανεξαρτησίας , τόλμης , εθνικής αφοσίωσης, περηφάνειας και αυτοπεποίθησης , με όλες τις μεγάλες θυσίες που απαιτούν πλέον τέτοιες τρανές επιδιώξεις.
Και βεβαίως χρειάζεται κυρίως μια παλλαϊκή ενότητα σε μια ελάχιστη βάση ειλικρινούς συνεννόησης και ριζοσπαστικών στρατηγικών επιδιώξεων πέρα από κομματικά τείχη και προελεύσεις
Παν . Λαφαζάνης