Η Κύπρος αξίζει όσο πέντε Σουηδίες
Διπλωματική καταστροφή, παρά τις θριαμβολογίες των αξιωματούχων του ΝΑΤΟ, θεωρεί ο γνωστός γεωστρατηγικός αναλυτής Michael Rubin το deal που έγινε με την Τουρκία και τον Erdogan, ώστε ο τελευταίος να δώσει το πράσινο φως για την ένταξη της Σουηδίας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο…
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Rubin, «Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg ανακοίνωσε ότι, λίγες ώρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, είχε επιτέλους κάνει το αδύνατο: έπεισε τον Πρόεδρο της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan να άρει το βέτο του σε ό,τι αφορά την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η ομάδα του Προέδρου Biden, που εργάζεται επιμελώς στο παρασκήνιο, μπορεί να θελήσει να μοιραστεί τον υποτιθέμενο θρίαμβο του Stoltenberg – δεν πρέπει.
Αυτό που οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζουν διπλωματικό αριστούργημα είναι στην πραγματικότητα μια καταστροφή.
Αφήστε στην άκρη τον εξευτελισμό της Σουηδίας από την Τουρκία και τη διάβρωση, κατ’ εντολή του Erdogan, της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα.
Αφήστε στην άκρη την υποκρισία του να αντιμετωπίζουμε τους Κούρδους στη Σουηδία ως τρομοκράτες όταν οι υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους στην Τουρκία όχι μόνο περιφέρονται ελεύθεροι αλλά και προσφέρουν υπηρεσίες.
Μάλλον, το πρόβλημα φαίνεται να είναι ένα νέο quid pro quo.
Η Τουρκία πλέον δεν αναμένει πλέον μόνον την άρση των περισσότερων κυρώσεων που της είχαν επιβληθεί, και οι οποίες σχετίζονταν με την άμυνα, αλλά και να ενταχθεί με διαδικασίες εξπρές στην Ευρωπαϊκή Ένωση – διαδικασία μέχρι πρότινος ετοιμοθάνατη.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία χρησιμοποίησε την παρουσία της εντός του ΝΑΤΟ για να παραλύσει τον θεσμό και να επωφεληθεί από το de facto βέτο της.
Για να άρει το βέτο, ο Stoltenberg και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Jake Sullivan θέλουν τώρα να εξουσιοδοτήσουν την Τουρκία να παραλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαβρώσει εκ των έσω τον δημοκρατικό της προσανατολισμό.
Δεν είναι μυστικό, για παράδειγμα, ότι η Γερμανία υποχωρεί συχνά στους τουρκικούς εκβιασμούς επειδή φοβάται ότι ο Erdogan θα εξαπολύσει κύματα προσφύγων στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά και επειδή οι Γερμανοί αξιωματικοί πληροφοριών εκτιμούν ότι ο Tούρκος πρόεδρος ελέγχει πυρήνες τρομοκρατίας στους κόλπους της τουρκικής διασποράς στην καρδιά της Γερμανίας.
Ούτε είναι πρόβλημα μόνο τα κελιά των τρομοκρατών.
Πριν από μια εβδομάδα, ο Devlet Bahceli, ο κύριος εταίρος του κυβερνητικού συνασπισμού του Erdogan, δήλωσε: «Ο Αλλάχ είναι ένας και ο στρατός του είναι Τούρκος».
Η πραγματικότητα είναι ότι η συμφωνία του Stoltenberg επαναφέρει κάποια πράγματα στη θέση τους, αλλά δεν αποτρέπει την Τουρκία από το να επαναλάβει την εκβιαστική συμπεριφορά της σε μελλοντικά συνέδρια του ΝΑΤΟ.
Εάν ο Erdogan σταματήσει το πόκερ ζητώντας νέες παραχωρήσεις, ο Stoltenberg εγγυάται ότι κάθε μελλοντική σημαντική απόφαση του ΝΑΤΟ θα είναι μια ευκαιρία για τουρκικούς εκβιασμούς».
«Υπάρχει και άλλη τραγωδία»
Σύμφωνα με τον Rubin, «Η Ουκρανία δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που αντιμετωπίζει σήμερα ξένη κατοχή.
Για σχεδόν μισό αιώνα, η Τουρκία έχει καταλάβει το ένα τρίτο της Κύπρου, μια χώρα που, για σχεδόν τρεις δεκαετίες, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε καλή κατάσταση.
Ο Stoltenberg και ο Sullivan φαίνονται ουσιαστικά τώρα πρόθυμοι να ανταλλάξουν μια ζωντανή δημοκρατία με μια δράση που είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική.
Σε τελική ανάλυση, το ΝΑΤΟ χάνει ελάχιστα εάν η Σουηδία παραμείνει εκτός, αλλά θα ενεργεί στο εξής σύμφωνα με τις βουλές του Erdogan
Η Κύπρος δεν πρέπει να πέφτει θύμα της πεποίθησης των Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων ότι η πολιτική ικανότητα απαιτεί θυσίες.
Πρέπει δε να σημειωθεί πως η Κύπρος πρέπει να αποτελεί βασικό αμερικανικό εταίρο ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μια Κύπρος σήμερα αξίζει πιθανώς πέντε Σουηδίες, ανεξάρτητα από το μικρό μέγεθος του στρατού του νησιωτικού έθνους».
Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ μπορεί να χτυπάνε φιλικά ο ένας τον άλλον στην πλάτη στο Βίλνιους, αλλά σύντομα θα οικτίρουν την ημέρα…
Το να δοθεί στην Τουρκία δρόμος για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τον τερματισμό της κατοχής και την αλλαγή της πολιτικής κουλτούρας δημιουργεί προηγούμενο κατευνασμού και ενδυναμώνει ένα θεμελιωδώς αντιευρωπαϊκό καθεστώς, για το οποίο η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πληρώσουν πολύ υψηλότερο τίμημα από ό,τι φαντάζονται».
