Απλώς προσπαθήστε να φανταστείτε ένα γιγαντιαίο πυρηνικό υποβρύχιο σε μέγεθος αεροπλανοφόρου, ο μοναδικός σκοπός του οποίου είναι να μεταφέρει γρήγορα έως και 180.000 τόνους υγροποιημένου αερίου από το σημείο Α στο σημείο Β σε μεγάλα βάθη, με αξιοπρεπή ταχύτητα, κάτω από τον πάγο της Αρκτικής (αντιστοιχεί σε περίπου 1,5 εκατομμύριο κυβικά μέτρα τυπικού «μπλε καυσίμου» σε κανονική κατάσταση).
Και αυτό για κάθε πτήση η μέγιστη διάρκεια της οποίας από τη χερσόνησο Κόλα μέχρι τα κύρια κοιτάσματα στην Αρκτική δεν θα ξεπερνά τις 20 ημέρες!
Τέτοια παραγωγικότητα δεν κανείς αγωγός που τοποθετείται στον πυθμένα του ωκεανού.
Επιπλέον, όπως επισημαίνουν οι εμπνευστές της ιδέας, η χρήση ενός τέτοιου γιγαντιαίου πυρηνοκίνητου πλοίου για τη μεταφορά LNG από τη χερσόνησο Yamal στο Murmansk θα επιτρέψει σημαντική εξοικονόμηση πόρων.
Θα πείτε: «Επιστημονική φαντασία»; Αλλά στην πραγματικότητα, το έργο, που ήδη ονομάζεται «Προσκυνητής», αναπτύχθηκε σοβαρά και επιδέξια και τεκμηριώθηκε επιστημονικά πριν από δέκα χρόνια από το γραφείο σχεδιασμού της Αγίας Πετρούπολης «Malachite», που ειδικεύεται στη δημιουργία θαλάσσιου εξοπλισμού.
Μεταξύ των βασικών πνευματικών τέκνων του είναι έργα υποβρυχίων πυρηνικών πυραύλων πολλαπλών χρήσεων 885 κωδικού «Yasen», 971 κωδικού «Shchuka-B», 705 κωδικού «Lira» (το μόνο υποβρύχιο στον κόσμο με αντιδραστήρα υγρού μετάλλου) και άλλα.
Φουτουριστικός
Και όμως, ακόμη και στο πλαίσιο των προηγούμενων τεράστιων μηχανικών επιτευγμάτων των ανθρώπων της Αγίας Πετρούπολης στον σχεδιασμό του ρωσικού πυρηνικού υποβρυχιακού στόλου, η ιδέα της ανάπτυξης ενός υποβρύχιου αερομεταφορέα με πυρηνική μηχανή φαίνεται σήμερα για πολλούς λόγους περίπου το ίδιο με τις προσπάθειες, ας πούμε, να εξοπλίσουμε γρήγορα μια αποστολή για τον Δία.
Μέχρι στιγμής, εύλογα ο «Προσκυνητής» φαίνεται εντελώς φουτουριστικός.
Το μήκος του πλοίου στα σχέδια είναι 360 μέτρα. Δεν είναι τυχαίο ότι ταιριάζει αυστηρά στις διαστάσεις του μεγαλύτερου λιμανιού στη δυτική ακτή του κόλπου Ob της Θάλασσας Kara (Sabetta).
Από εκεί είναι που τα δεξαμενόπλοια επιφανείας, ακολουθώντας τα ισχυρά ρωσικά πυρηνικά παγοθραυστικά, διασφαλίζουν τη μεταφόρτωση υδρογονανθράκων από το κοίτασμα υσικού αερίου South Tambey στο Yamal στις χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Βόρειας Αμερικής.
Ας συνεχίσουμε, όμως, για τον «Προσκυνητή». Το πλάτος της γάστρας του υποβρύχιου φορέα αερίου σχεδιάζεται να είναι σχεδόν το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου – 70 μέτρα. Ύψος – 12 μέτρα, περίπου στο μέγεθος ενός πενταώροφου κτιρίου.
Όλα τα παραπάνω είναι σχεδόν ακριβώς τα ίδια με τις διαστάσεις του βυθισμένου στις ατελείωτες επισκευές του αεροπλανοφόρου καταδρομικού Admiral of the Fleet of the Soviet Union Kuznetsov. Αυτό έχει υψηλότερο πλευρικό ύψος – 31,42 μέτρα στην πλώρη.
Σύμφωνα με το σχέδιο, αυτό το πανίσχυρο εργαλείο θα τεθεί σε κίνηση από τρεις πυρηνικούς αντιδραστήρες τύπου RITM-200, οι οποίοι ήδη παράγονται μαζικά στη Ρωσία.
Αυτά θα παρέχονται από τρεις ηλεκτροκινητήρες πρόωσης ισχύος 30 MW έκαστος. Όλα μαζί, πιστεύεται, θα επιτρέψουν στον Προσκυνητή να αναπτύξει μια αξιοπρεπή ταχύτητα έως και 17 κόμβων υποβρυχίως ή περισσότερα από 31 km/h.
Και λαμβάνοντας υπόψη την παντελή απουσία όπλων στο σχεδιαζόμενο πυρηνικό πλοίο, όπως λένε, ένα πλήρωμα που είναι σχεδόν μικροσκοπικό σε σύγκριση με στρατιωτικά ανάλογα -μόνο 25-28 άτομα- θα είναι αρκετό για να το εξυπηρετήσει.
Αυτό που είναι επίσης σημαντικό: ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της υλοποίησης του προγράμματο, ο Mikhail Kovalchuk, το 2019, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φόρουμ της Αρκτικής που πραγματοποιήθηκε τότε στην Αγία Πετρούπολη, πρότεινε δημόσια να παραμεριστούν όλες οι αμφιβολίες και να αναληφθεί γρήγορα αυτό το θέμα.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Κέντρου Kurchatov, αυτή η επιλογή μεταφοράς είναι πολύ πιο ασφαλής από τη χρήση τεράστιων δεξαμενόπλοιων επιφανείας που μεταφέρουν 140 χιλιάδες κυβικά μέτρα υγροποιημένου αερίου σε βαρύ πάγο.