Οι χιλιάδες των πολιτών οι οποίοι εκ νέου βγήκαν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων στην Κεντρική Ευρώπη προκειμένου να διαμαρτυρηθούν ως προς τον μερικό ή και ολικό επαναλαμβανόμενο εγκλεισμό, αποδεικνύουν ότι δυστυχώς η παρουσία του ιού λειτουργεί κατασταλτικά στην προσωπική τους ελευθερία. Ο ανούσιος διχασμός ο οποίος έχει επέλθει μεταξύ των πολιτών διευκολύνει ιδιαιτέρως αφορισμούς,αποκλεισμούς,περιορισμούς,αστικά “ξερονήσια”, νέες Σπιναλόνγκες,στρατόπεδα και εν κατακλείδι τίποτα δεν θυμίζει πρόοδο της Ανθρωπότητος και ευημερία της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας.
Δύο έτη εκ της ενάρξεως παρουσίας του ιού και η κατάσταση φαντάζει ως μόλις αρχίζουσα και ενώ έχουν τηρηθεί και τηρούνται όλα τα επιβαλλόμενα μέτρα και πρωτόκολλα υγείας. Αίνιγμα άλυτο παραμένει η επιστροφή στην παλαιά,ομαλή κανονικότητα. Η ποικιλομορφία του τρόπου αντιμετωπίσεως αυτής της κρίσεως από χώρα σε χώρα,φανερώνει επίσης διαφορά αντιλήψεως από κυβέρνηση σε κυβέρνηση και από εξουσία σε εξουσία. Παγκοσμίως δεν υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση του συγκεκριμένου φαινομένου, με άμεσο επακόλουθο οι πολίτες σε όλον τον κόσμο να διαθέτουν διαφορετικό επίπεδο προσωπικών ελευθεριών και επιλογών. Άλλα μέτρα ισχύουν στην Ανατολική Ευρώπη,άλλα στην Αυστρία,διαφορετικά στην Πολωνία,στην Αυστραλία και στην Κίνα.
Ως εκ τούτου δικαίως ο ανθρώπινος νους διαλογίζεται, σκέπτεται, προβληματίζεται, σταθμίζει, διερωτάται και προσπαθεί να καταλήξει σε λογικά συμπεράσματα. Ωστόσο όλοι οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν ούτε να σκέπτονται, ούτε να λειτουργούν και να υπάρχουν με τον ίδιο τρόπο. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επρόκειτο για ανθρώπινες ελεύθερες οντότητες αλλά για κάτι άλλο.
“[….] Όσο κι αν δεχτεί κανείς ότι η ζωή του ανθρώπου σε κοινωνικά σύνολα είναι μέρος της φύσης του,ως είδους,μία προσεκτική εξέταση του θέματος δεν μπορεί παρά να πείσει ότι μεταξύ της ανθρώπινης κοινωνίας και των συλλογικών συμβιώσεων άλλων όντων δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική ομοιότητα πέρα από το εντελώς εξωτερικό γεγονός της συμβίωσης[….]” ( Δ.Γ.Τσαούση “Η κοινωνία του ανθρώπου” Εκδόσεις “Gutenberg” 1984, σελ.75).
Όντως αυτή είναι μία μεγάλη αλήθεια,όπως εξ ίσου ενδιαφέρουσα είναι ως προς την εξέλιξη της κοινωνίας και το ακόλουθο απόσπασμα από το ίδιο πόνημα: “[….] Η ιδιομορφία λοιπόν της ανθρώπινης κοινωνίας δεν βρίσκεται στην εξωτερική της μορφή ή στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της συλλογικής διαβίωσης του ανθρώπου. Βρίσκεται στο γεγονός ότι η διαβίωση αυτή είναι μία σύνθετη και αέναη πράξη ατομικής και συλλογικής δημιουργίας ‘ εκ του μηδενός'[….]” ( σελ.77).
Τα δύο τελευταία έτη υπάρχει μία νέα αφετηρία των πραγματικών δεδομένων η οποία έχει μεταβάλλει τόσο την ατομική όσο και την συλλογική δημιουργία,σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν που ευρίσκετο προ του 2020.
“[….] Δεν υπάρχει απόλυτο τυχαίο,δεν υπάρχουν φαινόμενα,που να είναι τυχαία από όλες τις απόψεις και που να μην συνδέονται με την αναγκαιότητα. Το τυχαίο φαινόμενο δεν είναι απόλυτα τυχαίο,αλλά μόνον σε σχέση προς μία ορισμένη νομοτελειακή σύνδεση[….]” ( ” Βασικές αρχές υλιστικής φιλοσοφίας” Εκδόσεις ” Σύγχρονη Εποχή” 1977,σελ.157).
Τα φαινόμενα άρα κάθε εποχής εντάσσονται,εξετάζονται και μελετώνται υπό το πρίσμα της αναγκαιότητος η οποία τα εμφανίζει,τα διατήρει και εφ’ όσον παύει αυτή να υπάρχει,τα εξαφανίζει. Η επιστήμη του Marketing αντιμετωπίζει το τυχαίο φαινόμενο με διαφορετική προσέγγιση:”[….] Η πιο εμπεριστατωμένη μέθοδος έρευνας είναι η πειραματική έρευνα. Απαιτεί την επιλογή ισοδύναμων ομάδων αντικειμένων,την έκθεσή τους σε διαφορετική μεταχείριση,τον έλεγχο των εξωτερικών μεταβλητών και την παρατήρηση,εάν οι παρατηρούμενες διαφορές στις αντιδράσεις είναι στατιστικά σημαντικές. Στο βαθμό που οι εξωτερικές μεταβλητές εξουδετερώνονται ή έστω ελέγχονται τα αποτελέσματα που παρατηρούνται μπορούν να αποδοθούν στις μεταβολές της μεταχείρισης. Ο σκοπός της πειραματικής έρευνας είναι να συλλάβει τις σχέσεις αιτίας αποτελέσματος μέσα από την εξουδετέρωση ανταγωνιστικών επεξηγήσεων των παρατηρουμένων διαφορών[….[” ( Philip Kotler “Ο Κότλερ για το Marketing” Εκδόσεις ” Μαλλιάρης Παιδεία ” 2001,σελ.113).
” Η αναγκαιότητα” της υλιστικής φιλοσοφίας στον Kotler είναι η ανάδειξη ” των σχέσεων αιτίας αποτελέσματος”, καθώς προκειμένου να υπάρξει αναγκαιότητα απαιτείται να υπάρχει αιτία-ες που την δημιουργούν και που επιφέρει-ουν το αποτέλεσμα.
Αναμένεται ο χειμώνας που όπως και ο προηγούμενος προβλέπεται περίπου απαράλλακτος.
“[….] Ει γαρ το αυτεξούσιον εν τοις εφ’ημίν,εν τοις ουκ εφ’ ημίν ού πάντως το αυτεξούσιον’ προηγείται δε του αυτεξουσίου το θέλειν εν τε τοις εφ’ημίν,εν τε τοις ουκ εφ’ ημίν. Και εκ μεν τοις εφ’ ημίν το θελήσαι,χρείαν έχει και πόνου-ουδέν γαρ τω ενεστώτι αιώνι των εφ’ημίν δίχα πόνου τελείται-, εν δε τοις ουκ εφ’ημίν,το θελήσαι μεν διά της εφέσεως πρόσεστι,το δε πονήσαι μάταιον[….]”
(Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου “Αλφαβητικά Κεφάλαια” Εκδόσεις ” Ι.Μ.Σταυρονικήτα Άγιον Όρος” 2005,σελ. 270,272).
