Κανείς δεν περίμενε να είναι ο πρώτος ηγέτης που νίκησε τη Δύση, καθώς όλοι ανέμεναν την πτώση του και την καταστροφή της Ρωσίας – στρατιωτική και οικονομική.
Επί του πεδίου, τα ρωσικά στρατεύματα πιέζουν σκληρά στο ουκρανικό έδαφος και έχουν καταλάβει πολλά χωριά μόνο τις τελευταίες δύο εβδομάδες.
Πολλά επιπλέον στοιχεία δείχνουν την αυξανόμενη δύναμη της Ρωσίας και υποδηλώνουν ένα μέλλον στο οποίο η ήττα της Ουκρανίας και της Δύσης γίνεται πλέον η ρεαλιστική πιθανότητα.
Στο εσωτερικό μέτωπο, τον περασμένο χρόνο, ο Putin αντιμετώπισε μια ανταρσία από τον πρώην σύμμαχό του Yevgeny Prigozhin, ο οποίος στη συνέχεια σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα.
Ο μόνος άλλος αντίπαλός του, κατασκευασμένος από τη Δύση,
Alexei Navalny ήταν εκτοπισμένος στο βόρειο τμήμα της Ρωσίας και απεβίωσε νωρίτερα αυτό το έτος.
Πολλές αναλύσεις κάνουν λόγο είτε για έναν Καρλομάγνο της Ασίας, όπου συνενώνει τις κατακερματισμένες δυνάμεις του Παγκόσμιου Νότου για να διεκδικήσουν την προοπτική ενός πολυ-πολικού κόσμου.
Μιλούν επίσης και για έναν ρόλο αντίστοιχο με εκείνον του Winston Churchill, ο οποίος ηγήθηκε της προσπάθειας της αντιμετώπισης τω δυνάμεων του Άξονα, την εποχή που ο τελευταίος κατείχε όλη την Ευρώπη.
Οι στρατηγικές κινήσεις
Αφού επανεξελέγη για μια ακόμη θητεία ως πρόεδρος της Ρωσίας, ο Putin έχει επίσης εδραιώσει τις συμμαχίες του με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, οι οποίες προμηθεύουν τη Μόσχα με τον απαραίτητο στρατιωτικό εξοπλισμό και την τεχνολογική δυνατότητα να ενισχύσει την φοβερή όπως αποδεικνύεται πολεμική μηχανή του.
Αυτή μπορεί να μην είναι η καλύτερη επιλογή για μια μεγάλη δύναμη, αλλά κρατά τη ρωσική πολεμική μηχανή καλά «λαδωμένη» – σε έντονη αντίθεση με τα προβλήματα που αντιμετώπισε η Ουκρανία τους τελευταίους έξι μήνες με τη δυτική στρατιωτική βοήθεια.
Την ίδια στιγμή, ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping διαβεβαίωσε τον Putin για τη συνεχιζόμενη υποστήριξή του κατά τη διάρκεια μιας επίσημης κρατικής επίσκεψης στις 16-17 Μαΐου 2024.
Ο φαινομενικά ισχυρός δεσμός μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου, και μεταξύ του Xi και του Putin προσωπικά, φαίνεται επίσης να είναι πιο βιώσιμος από τις σχέσεις που έχει το Κίεβο με τις δυτικές πρωτεύουσες.
Εντός της ΕΕ, η Σλοβακία και η Ουγγαρία έχουν επανειλημμένα εκφράσει την αντίθεσή τους στη συνεχιζόμενη δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία.
Η επίθεση της Ρωσίας στην περιοχή του Kharkov, η οποία ξεκίνησε στις 10 Μαΐου 2024, έδωσε τη δυνατότητα στη Μόσχα να καταλάβει πολλά χωριά και να οδηγήσει περίπου 10 χιλιόμετρα βαθιά στην Ουκρανία.
Περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί εν μέσω συνεχών ρωσικών βομβαρδισμών και επιθέσεων πεζικού, προσθέτοντας πίεση στις ήδη εκτεταμένες επιχειρήσεις ανθρωπιστικής βοήθειας στην περιοχή και ειδικότερα στην πόλη του Kharkov, που ήδη φιλοξενεί 200.000 εκτοπισμένους.
Οι ρωσικές επιτυχίες γύρω από το Kharkov έρχονται στον απόηχο των εδαφικών κερδών αλλού κατά μήκος της πρώτης γραμμής μήκους 1.000 χιλιομέτρων τους τελευταίους αρκετούς μήνες.
Αν και δεν αλλάζει το παιχνίδι στον επιθετικό πόλεμο του Κρεμλίνου κατά της Ουκρανίας, η Μόσχα φαίνεται να έχει σημαντική δυναμική πίσω από τις χερσαίες επιχειρήσεις της, καθώς το Κίεβο αγωνίζεται να συγκρατήσει τα ρωσικά στρατεύματα.
Οι ρωσικές επελάσεις φέτος έχουν σχεδόν εξαλείψει τα ουκρανικά κέρδη από την περσινή αντεπίθεση.
Ενώ η Ρωσία έχει καταλάβει μόνο μια μεγάλη πόλη – την Avdiivka – από τότε που κατέλαβε το Bakhmut πριν από ένα χρόνο, έχει καταλάβει περίπου 500 τετραγωνικά χιλιόμετρα ουκρανικής επικράτειας τους τελευταίους μήνες.
Καθώς το Κρεμλίνο συνεχίζει την πίεση, η Ουκρανία συνεχίζει να υποφέρει από ελλείψεις όπλων και πυρομαχικών, ακόμη και όταν περισσότερες προμήθειες των ΗΠΑ αρχίζουν να φτάνουν στην πρώτη γραμμή.
Η μελλοντική υποστήριξη της Δύσης στην Ουκρανία είναι πολύ λιγότερο βέβαιη από ό,τι φαινόταν πριν από ένα χρόνο.
Κατά συνέπεια, η μελλοντική βοήθεια για την Ουκρανία βρίσκεται ψηλά στην ημερήσια διάταξη για τους συμμάχους του Κιέβου, ειδικά ενόψει των επερχόμενων προεδρικών και βουλευτικών εκλογών στις ΗΠΑ, όπου ο Trump και οι υποστηρικτές του έχουν προτείνει τη διακοπή της βοήθειας προς την
Ουκρανία.
Ο πρόεδρος Joe Biden παραμένει σταθερά προσηλωμένος στο Κίεβο προς το παρόν, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα κερδίσει μια δεύτερη θητεία τον Νοέμβριο του τρέχοντος έτους.
Δυτική αμφιταλάντευση
Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατάφερε να οδηγηθεί σε μια συμφωνία σχετικά με τον τρόπο χρήσης των κερδών από τα «παγωμένα» ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για τη στήριξη της Ουκρανίας.
Αντίθετα, στις χώρες της ομάδας των G7 επικρατούν έντονες διαφωνίες σχετικά με τον τρόπο χρηματοδότησης της συνεχιζόμενης υποστήριξης για την Ουκρανία, ειδικά για τη χρήση «παγωμένων» ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στη Δύση.
Ο ρόλος των κρατών της ομάδας των BRICS στο πλαίσιο της ομάδας έχει αλλάξει καθώς διεκδικούν έναν πιο αυτόνομο ρόλο και αρνούνται την αμερικανική γεωπολιτική και οικονομική ηγεμονία.
Αυτό που φαίνεται ως δύναμη της Ρωσίας είναι, εν μέρει τουλάχιστον, η αδυναμία της Ουκρανίας και της Δύσης.
Ενώ η Ρωσία έχει πλήξει ανελέητα στόχους σε ολόκληρη την Ουκρανία για περισσότερα από δύο χρόνια τώρα, το Κίεβο περιορίζεται από τα είδη όπλων και πυρομαχικών που παρέχονται από τη Δύση και από τους κανόνες εμπλοκής που συνδέονται με αυτές τις παραδόσεις, όπως το πού μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει με περισσότερες παραδόσεις όπλων να φτάνουν τώρα στην Ουκρανία – αλλά υπάρχει το ζήτημα της χρήσης οπλισμού του ΝΑΤΟ στο εσωτερικό της Ρωσίας – καθώς αυτό το ενδεχόμενο θα ενέπλεκε άμεσα τη Συμμαχία σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Το Κρεμλίνο δεν είχε κανέναν ενδοιασμό κινητοποιήσει μεγάλο αριθμό νεαρών Ρώσων για την πολεμική του προσπάθεια καθώς έχουν αντιληφθεί ότι πρόκειται για μια υπαρξιακού χαρακτήρα μάχη.
Δηλαδή να θυσιάσουν τη ζωή τους για να σταματήσουν την αντεπίθεση της Ουκρανίας πέρυσι και να επιτύχουν τα δικά της εδαφικά κέρδη φέτος.
Αντίθετα, η Ουκρανία αλλάξε τη νομοθεσία για την επιστράτευση μόνο τον Απρίλιο, μειώνοντας την ηλικία στρατολόγησης από τα 27 στα 25 έτη.
Η ρωσική τακτική μετατρέπεται σε απτά κέρδη στο πεδίο της μάχης με τη μορφή «φρέσκων» , καλά εκπαιδευμένων και εξοπλισμένων στρατευμάτων.
Η ισχύς στο εσωτερικό
Ο Putin παίρνει τις δικές του αποφάσεις, σχεδόν εντελώς απεριόριστες στο πολιτικό του καθεστώς.
Ενδυναμωμένος από τους πόρους που μπορεί να συγκεντρώσει η Ρωσία στο εσωτερικό και να αντλήσει από τους συμμάχους του, κατάφερε να ανακάμψει από στρατηγικά και τακτικά λάθη.
Αυτό που περνάει για στρατηγική στη Δύση δεν είναι συχνά παρά η καλύτερη συμφωνία που μπορεί να επιτευχθεί μεταξύ 32 μελών του ΝΑΤΟ και 27 της ΕΕ που όλα πιέζουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις.
Η προκύπτουσα μόνιμη διαχείριση κρίσεων έχει, μέχρι στιγμής, αποτρέψει την ήττα της Ουκρανίας.
Αλλά δεν έχει ανοίξει και δεν θα ανοίξει δρόμο προς τη νίκη.
Η δύναμη του Putin είναι σχετική και όχι απόλυτη – και γι’ αυτό οι στρατηγικές του νίκες πρέπει να ερμηνεύονται για την πραγματική τους σημασία.
Περισσότερη σύγχυση από τη Δύση θα κάνει τον Putin να φαίνεται πιο δυνατός από ό,τι είναι και θα μπορούσε να αυξήσει περαιτέρω το αφήγημα ενός πολέμου χωρίς νίκη για την Ουκρανία και τη Δύση.
Η αναμενόμενη απομάκρυνση της Δύσης από το καθεστώς του Κιέβου είτε λόγω κόπωσης και αδυναμίας είτε λόγω αλλαγής των πολιτικών ιεραρχήσεων θα σημάνει την πλήρη νίκη του Putin στο στοίχημα που έβαλε με την στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία.