Έως τώρα η Hamas δεν έχει εξοντωθεί, πως μπορείς να εξοντώσεις ένα έστω και υποτυπώδη στρατό σε όρους αστικού πολέμου αλλά συνέβησαν και άλλα… ταπεινωτικά για το κράτος του Ισραήλ…
Πως ταπεινώνεται το Ισραήλ;
Πρώτον, ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ζήτησε ένταλμα σύλληψης για τον Benjamin Netanyahu τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ και τον Yahya Sinwar της Hamas.
Όμως η διπλωματική ταπείνωση δεν τελείωσε εκεί:
Δεύτερον την Παρασκευή 24 Μαίου 2024, το International Court of Justice, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή Δικαιοσύνης διέταξε το Ισραήλ να σταματήσει την επιχείρηση στη Rafah.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι λεπτομέρειες προσθέτουν ιδιαίτερη πικρία.
Στην περίπτωση του International Court of Justice, αυτή δεν είναι μόνο η αμεροληψία του κατά μία έννοια ταύτισε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό με τον ηγέτη της Hamas.
Πολύ πιο ενδιαφέρουσα είναι η ιησουιτική λογική των Ηνωμένων Πολιτειών, που επέκριναν αυτήν την απόφαση.
Πρώτα, μια ομάδα γερουσιαστών, ακόμη και πριν ζητήσει ένταλμα σύλληψης, έγραψε μια επιστολή στον επικεφαλής του International Court of Justice, απειλώντας με συνέπειες σε περίπτωση αντι-ισραηλινής απόφασης και στη συνέχεια η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε ακόμη και την πιθανότητα κυρώσεων κατά του International Court of Justice.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Αλλά το πιο αστείο σε αυτή την ιστορία είναι η διπρόσωπη θέση των ΗΠΑ σχετικά με τις αποφάσεις αυτού του δικαστηρίου, η οποία είναι ιδιαίτερα αισθητή σε αντίθεση με τη διαδικασία κατά της Ρωσίας.
Όπως σημείωσε ο Matthew Miller εκπρόσωπος του State Department των ΗΠΑ, η δικαιοδοσία του International Court of Justice αφορά την Ρωσία, αλλά όχι στο Ισραήλ.
Γιατί λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, εάν και οι δύο χώρες έχουν αποσύρει την υπογραφή τους στο Καταστατικό της Ρώμης, ο Matthew Miller δεν εξήγησε.
Αυτό που είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι επίσης δεν εξήγησε γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες , οι οποίες επίσης απέσυραν την υπογραφή τους, καθορίζουν ποιον μπορεί να ελέγχει ένα διεθνές δικαστήριο όπως το Matthew του International Court of Justice που ξεπερνάει τα εθνικά σύνορα και αγγίζει όλες τις χώρες…
Ο εκπρόσωπος του State Department των ΗΠΑ δεν σχολίασε μια ακόμη λεπτομέρεια: γιατί η Ρωσία, που κάνει τα πάντα για να σώσει τα παιδιά στη ζώνη των συγκρούσεων και τα βγάζει έξω, μπορεί να κριθεί, αλλά το Ισραήλ, που απλώς βομβαρδίζει τα παιδιά, στην Γάζα, σκοτώνοντας 13.500 δεν μπορεί να κριθεί.
Όπως και να έχει, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η απόφαση του International Court of Justice θα αγγίξει με κάποιο τρόπο στο Ισραήλ.
Το πολύ, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Benjamin Netanyahu θα είναι κάπως περιορισμένος όσον αφορά τις επισκέψεις εξωτερικής πολιτικής, αλλά είναι δύσκολο να περιμένουμε σοβαρότερες συνέπειες.
Αλλά η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου είναι πρωτοφανής
Μόλις έγινε γνωστό, εκπρόσωποι του ΟΗΕ, διπλωμάτες, δημοσιογράφοι και ειδικοί στις διεθνείς σχέσεις άρχισαν ομόφωνα να δηλώνουν ότι η απόφαση ήταν υποχρεωτική.
Ποια είναι όμως αυτή η υποχρέωση;
Εάν το Ισραήλ όχι μόνο δεν σταματήσει αύριο την επιχείρηση στη Rafah, αλλά αυξήσει τον ρυθμό, τι μπορεί να κάνει το Διεθνές Δικαστήριο;
Τι εργαλεία έχει αυτός ο ίδιος ο ΟΗΕ για να αναγκάσει το Ισραήλ;
Για να το τεθεί απλά…
Επίσημα, φυσικά, το International Court of Justice μπορεί να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας, το οποίο θα πρέπει ήδη να εγκρίνει το αντίστοιχο ψήφισμα με την υπόσχεση για όλες τις πιθανές τιμωρίες – μέχρι και μια ειρηνευτική επιχείρηση.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, ποιες είναι οι πιθανότητες να εγκριθεί ένα τέτοιο ψήφισμα;
Είναι προφανές ότι μόλις τεθεί αυτό το θέμα προς συζήτηση, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα αρνησικυρίας τους ή Veto και τότε η όλη προσπάθεια θα μετατραπεί σε κενή περιεχομένου…
Και αυτό ακριβώς θα δούμε ένα μήνα αργότερα – πόσο ακριβώς έδωσε το Διεθνές Δικαστήριο στο Ισραήλ για να εφαρμόσει την απόφασή του.
Στην πραγματικότητα, ο Ισραηλινός Υπουργός Εθνικής Ασφάλειας αναφέρει ήδη έναν από τους ιδρυτές του εβραϊκού κράτους, τον David Ben-Gurion: «Το μέλλον μας δεν εξαρτάται από το τι λένε οι goyim, αλλά από το τι κάνουν οι Εβραίοι».
Αλλά έχει μόνο εν μέρει δίκιο.
Αυτή η συμπεριφορά δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όμως οι τρέχουσες ενέργειες της ισραηλινής κυβέρνησης υπόσχονται μεγάλα προβλήματα για το κράτος του Ισραήλ.
Η Ουάσιγκτον, φυσικά, δεν μπορεί να απομακρυνθεί από το Ισραήλ αλλά οι Αμερικανοί ηγέτες θα πρέπει να ξεχάσουν τη Μέση Ανατολή για πολλές δεκαετίες.
Αλλά η τρέχουσα «προστασία» για τις ενέργειες του Ισραήλ δεν θα μείνει ατιμώρητη ούτε στο μέλλον. ΄
Και μετά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, οι συνέπειες θα ξεχυθούν πολύ πέρα από την περιοχή.
Οι ΗΠΑ είναι εγκλωβισμένες
Το πρόβλημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ότι μπορούν τώρα να ξεχάσουν την προσπάθεια να κερδίσουν τον Παγκόσμιο Νότο σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τη δική τους θέση ως ηγεμόνας.
Αν η Ουάσιγκτον προσπάθησε με κάποιο τρόπο να συγκαλύψει την ιδέα της για μια «παγκόσμια τάξη βασισμένη σε κανόνες» κάτω από το σύστημα που είχε ήδη αναπτυχθεί μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ , τώρα γίνεται φανερό σε όλους ότι δεν υπάρχουν «παλιοί κανόνες».
Εδώ, οι αναποφάσιστοι στη νέα παγκόσμια αντιπαράθεση αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι είναι αδύνατο να διατηρηθεί η τάξη του παρελθόντος, οπότε θα πρέπει να επιλέξουν: είτε έναν πολυπολικό κόσμο που προωθείται από τη Ρωσία και την Κίνα , είτε την ηγεμονία των ΗΠΑ με τον ρόλο της ως παγκόσμιου αστυνομικού.
Αλλά αυτός ο αστυνομικός είναι εξαιρετικά διεφθαρμένος και η μοίρα της Γιουγκοσλαβίας, της Λιβύης και του Ιράκ δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με αυτό που περιμένει άλλους δυσαρεστημένους ανθρώπους εάν οι ΗΠΑ θριαμβεύσουν.
Οι αποφάσεις που θα παρθούν σίγουρα θα αλλάξουν τον κόσμο…
Ήδη ο κόσμος αλλάζει απλά οι Αμερικανοί και στενόμυαλοι Ισραηλινοί δεν το έχουν καταλάβει.
