Προσωπικά , εδώ και χρόνια δεν τρέφω αυταπάτες για το θέμα της σωτηρίας του κόσμου , όταν αυτό συνδέεται με την εκλογή Προέδρου των ΗΠΑ . Θεωρώ ότι ο εκάστοτε Πρόεδρος , άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο είναι έρμαιο συμφερόντων. Τα λόμπι και τα μυστικοβούλια που εκπροσωπούν τις διάφορες φατρίες της υπερεθνικής ελίτ , είναι αυτά που πραγματικά κάνουν κουμάντο.
Με αυτά τα δεδομένα , δεν συμμερίζομαι την προσμονή κάποιων για την εκλογή Τραμπ , ως αυτή να αποτελέσει την πανάκεια για την επίλυση όλων των σοβαρών θεμάτων που ταλανίζουν τον πλανήτη . Θα ήταν μάλλον ουτοπικό να πιστέψει κάποιος , ότι ο Τραμπ θα μπορέσει να πάρει μόνος του κάποιες αποφάσεις που θα επηρεάσουν τα πολεμικά μέτωπα ή πως οι πόλεμοι θα τερματιστούν αυτόματα. Άλλωστε οι θέσεις του τουλάχιστον για το ”δαιμονικό” Ιράν και το διαρκώς ”αμυνόμενο” Ισραήλ είναι γνωστές.
Ίσως το μόνο που θα μπορούσε να περιμένει κάποιος από τον Τραμπ είναι η αποστασιοποίηση από την ουκρανική παράνοια και η πιθανή, σταδιακή εγκατάλειψη τόσο του παράφρονα ηγέτη του Κιέβου , όσο και των πολεμοχαρών ευρωπαίων ηγετίσκων που θα βρεθούν ξαφνικά ξεκρέμαστοι.
Αυτό όμως που είναι το λιγότερο εξοργιστικό , είναι η τοξική αμετροέπεια των λεγόμενων προοδευτικών του τύπου και της ενημέρωσης . Η μανιχαϊστική λογική δηλαδή του απόλυτα κακού , φασίστα , ρατσιστή και σεξιστή Τραμπ , άρα και της ανάγκης υποστήριξης των Δημοκρατικών και του κάθε ”κοιμισμένου Τζο” ή της Καμάλα Χάρις που συν τοις άλλοις προωθούν και την woke ατζέντα , μην το παραβλέπουμε αυτό .
Όμως πάνω απ’ όλα , η υποστήριξη στους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ , είναι η υποστήριξη στο κόμμα του πολέμου! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο Δημοκρατικό κόμμα βρίσκονται τα μεγαλύτερα ”αστέρια” των πολεμικών λόμπι όπως η Χίλαρυ Κλίντον , ενώ επί προεδρίας του ”πολυαγαπημένου” πρώτου έγχρωμου προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, έγιναν οι περισσότεροι βομβαρδισμοί σε όλο τον κόσμο .
Αυτό το υποκριτικό αφήγημα της ”προοδευτικής ιντελιγκένσιας” , αποτελεί την επιτομή του στρουθοκαμηλισμού και του δόγματος ”διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο” . Η ονομασία ”Δημοκρατικοί” , δεν συνεπάγεται αυτόματα την δημοκρατική ιδιότητα του κόμματος που στηρίζει τον δικτάτορα του Κιέβου και πολύ περισσότερο τον ”κατά συρροή” δολοφόνο , γενοκτόνο Σιωνιστή Πρωθυπουργό Νετανιάχου.
Ζούμε επομένως την εποχή του φαίνεσθαι , την εποχή που οι χαρακτηρισμοί και οι τίτλοι υπερτερούν της ουσίας , την εποχή του ετεροπροσδιορισμού και πάνω απ’ όλα την εποχή που η ιδεολογική χειραγώγηση, φαλκιδεύει τους πάντες , προοδευτικούς , συντηρητικούς , αφού , ουσιαστικά εκπορεύεται ΄πλέον από ένα καί μόνο κέντρο , αυτό που παίρνει τις τελικές αποφάσεις για την τύχη του κόσμου .
Περικλής Δανόπουλος
