Όμως, το τίμημα αυτής της σχέσης είναι βαθύτερο, πολυπλοκότερο και σαφώς βαρύτερο από τα 3,8 δισεκατομμύρια δολάρια ετήσιας στρατιωτικής βοήθειας που αναφέρεται συχνά στις δημόσιες συζητήσεις.
Οικονομικό κόστος: Πέρα από το ορατό
Το νούμερο των 3,8 δισ. δολαρίων, που προβλέπεται στο δεκαετές Μνημόνιο Κατανόησης (MOU), αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Από το 1948, το Ισραήλ είναι μακράν ο μεγαλύτερος αποδέκτης αμερικανικής βοήθειας, ακόμα και αν λάβουμε υπόψη τις εξαιρέσεις της Ουκρανίας τα τελευταία έτη.
Το Ισραήλ λαμβάνει περισσότερο από 400 δολάρια ανά Αμερικανό φορολογούμενο ετησίως, ενώ φτωχότερες χώρες όπως η Αιθιοπία λαμβάνουν μόλις 15 κατά κεφαλή.
Δηλαδή το Τελ Αβίβ λαμβάνει συνολικά 64.400.000.000 τους Αμερικανούς πολίτες.
Το κόστος αυξάνεται δραματικά με τη συμπερίληψη των έκτακτων χρηματοδοτήσεων.
Μόνο κατά το πρώτο έτος του πολέμου στη Γάζα, οι ΗΠΑ ενέκριναν επιπλέον 14,1 δισ. δολάρια πέρα από τα συμβατικά, ανεβάζοντας το ετήσιο ποσό στα 17,9 δισ.
Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο διαρκούς ελλείμματος και δημόσιου χρέους, που μεταφράζονται σε μελλοντική φορολογική και πληθωριστική πίεση για τον Αμερικανό πολίτη.
Έμμεσο κόστος: Πολεμικές επιχειρήσεις και περιφερειακή αποσταθεροποίηση
Οι ΗΠΑ δεν στηρίζουν απλώς το Ισραήλ με οικονομικά μέσα — αναλαμβάνουν και το στρατιωτικό βάρος των συνεπειών των ενεργειών του.
Ο πόλεμος στη Γάζα, και η ευρύτερη αντιπαράθεση με το Ιράν, έχει οδηγήσει σε αυξημένες στρατιωτικές αποστολές των ΗΠΑ, όπως το ναυτικό σκέλος στη Μέση Ανατολή που κόστισε σχεδόν 5 δισ. δολ την πρώτη χρονιά.
Επιχειρήσεις όπως το Operation Rough Rider στην Υεμένη και οι επιθέσεις κατά ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων —συχνά με ασαφή ή προσχηματικά επιχειρήματα— έχουν απορροφήσει επιπλέον 1-2 δισ. η καθεμία.
Επιπλέον, το τίμημα των πολέμων στη Μέση Ανατολή για την υποστήριξη του Ισραήλ έχει καταγραφεί στα 2,9 τρισ. δολ για τις περιπτώσεις Ιράκ και Συρίας, συμπεριλαμβανομένης της περίθαλψης βετεράνων.
Το ανθρώπινο κόστος: Θάνατοι, Τραυματισμοί και ψυχολογικά τραύματα
Οι πόλεμοι που δικαιολογήθηκαν στο όνομα της «ασφάλειας του Ισραήλ» είχαν καταστροφικές επιπτώσεις όχι μόνο στους λαούς της Μέσης Ανατολής αλλά και στις ίδιες τις ΗΠΑ.
Πάνω από 4.600 Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στο Ιράκ, και άλλοι 32.000 τραυματίστηκαν, ενώ δεκάδες χιλιάδες υποφέρουν ακόμη από αόρατα τραύματα — PTSD, αυτοκτονικές τάσεις και αίσθημα προδοσίας.
Δεν είναι πλέον λίγοι οι βετεράνοι που δηλώνουν ότι πολέμησαν σε πολέμους που δεν ήταν υπέρ της πατρίδας τους, αλλά προς όφελος μιας ξένης δύναμης, επισημαίνοντας τον ανεκδιήγητο στρατηγικό παραλογισμό που επιβάλλει το φιλοϊσραηλινό λόμπι στην Ουάσινγκτον.
Tο τίμημα της τρομοκρατίας ως απόρροια της Συμμαχίας με το Ισραήλ
Ένα από τα πιο σκοτεινά και παραγνωρισμένα κόστη της σχέσης αυτής είναι η τρομοκρατία. Η αμερικανική υποστήριξη προς το Ισραήλ υπήρξε, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες και αναλύσεις, βασικό κίνητρο για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Ο Osama Bin Laden αναφέρθηκε στις σφαγές του Ισραήλ στον Λίβανο και την Παλαιστίνη ως θεμελιώδεις λόγους για τον πόλεμο του ενάντια στην Αμερική.
Οι τρομοκράτες δεν μίσησαν τις ΗΠΑ για τις αξίες τους αλλά για την εξωτερική πολιτική τους υπέρ του Ισραήλ. Οι επιθέσεις κόστισαν 2.977 ζωές, άνοιξαν την πόρτα για τον «Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας» και προκάλεσαν οικονομικές ζημιές άνω των 2,3 τρισ. δολ.
Σήμερα, η καταστροφή στη Γάζα, με πάνω από 56.000 νεκρούς και το 60% αυτών γυναίκες και παιδιά, αποτελεί εύφορο έδαφος για νέες ριζοσπαστικοποιήσεις.
Αν μια νέα επίθεση κατά των ΗΠΑ γίνει στο όνομα της Παλαιστίνης, δεν θα αποτελεί «τυφλό μίσος» — θα είναι η προβλέψιμη συνέπεια μιας ηθικά και στρατηγικά χρεοκοπημένης πολιτικής.
Η αντίστροφη μέτρηση της κοινής γνώμης
Καθώς η αμερικανική κοινωνία αποκτά πρόσβαση σε νέες πληροφορίες και εικόνες από τον πόλεμο στη Γάζα, η κοινή γνώμη μεταβάλλεται. Δημοσκοπήσεις της Pew δείχνουν πτώση της θετικής εικόνας του Ισραήλ, ακόμη και στους Ρεπουμπλικάνους κάτω των 50 ετών — παραδοσιακά τη βάση στήριξης του Τελ Αβίβ.
Ο πρώην επικεφαλής της Mossad, Meir Dagan, είχε προβλέψει το 2010: «Το Ισραήλ μετατρέπεται από πλεονέκτημα των ΗΠΑ σε βάρος».
Το 2025, αυτό το βάρος είναι αδύνατον να αγνοηθεί.
Ένα παράλογο, αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα
Η πιο επικίνδυνη πτυχή αυτής της σχέσης είναι η κυκλική λογική που τη στηρίζει: Το Ισραήλ είναι «κρίσιμος σύμμαχος» επειδή μας προστατεύει από το Ιράν — και το Ιράν είναι εχθρός επειδή απειλεί το Ισραήλ. Με αυτόν τον τρόπο, κάθε απειλή, κάθε σύρραξη, κάθε επίθεση αντιμετωπίζεται ως αφορμή για περισσότερη στήριξη, όχι για αναθεώρηση της πολιτικής.
Σε αυτό το σύστημα, ακόμη και οι τρομοκρατικές επιθέσεις που γεννιούνται από την αμερικανική εμπλοκή υπέρ του Ισραήλ γίνονται τελικά εργαλείο υπέρ της… εμπλοκής αυτής.
Η σχέση ΗΠΑ–Ισραήλ δεν είναι δωρεάν, ούτε ακίνδυνη. Είναι ένα δυσβάστακτο φορτίο, οικονομικά, γεωπολιτικά και ηθικά για τους Αμερικανούς.
Όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να θέτουν το συμφέρον ενός ξένου κράτους πάνω από το δικό τους, δεν προστατεύουν τους Αμερικανούς φορολογούμενους, στρατιώτες και πολίτες — θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την ασφάλειά τους, γράφει ο γεωπολιτικός αναλυτής Brian McGlinchey.
Οι Αμερικανοί πολίτες αρχίζουν να το καταλαβαίνουν.
Η κοινωνία αλλάζει, όπως και η πολιτική ατμόσφαιρα.
Η αυθεντική συζήτηση για το πώς και γιατί η Αμερική υποστηρίζει το Ισραήλ είναι πιο αναγκαία από ποτέ.
bankingnews.gr
