Άρθρο – προειδοποίηση δημοσιεύτηκε από την Διευθύντρια ρωσικού “think tank” μία μόλις ημέρα μετά το πρώτο βέτο του Ρ.Τ.Ερντογάν στο ΝΑΤΟ για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στην Συμμαχία.
Το άρθρο έχει τίτλο: «Η Μέση Ανατολή θα καεί» Το φάντασμα μιας μυστικής συμφωνίας Σάικς-Πίκο δεσπόζει πάνω από την Τουρκία!
Eίναι ξεκάθαρο πως στόχος του άρθρου, το οποίο υπογράφει η Elena Panina, διευθύντρια ρωσικού Ινστιτούτου στρατηγικών αναλύσεων, μέλος της Δούμα και του κόμματος “Ενωμένη Ρωσία” του Β.Πούτιν, είναι να υπενθυμίσει στον Ρ.Τ.Ερντογάν τι ακριβώς περιμένει την Τουρκία αν “κάνει το λάθος” και προδώσει Ρωσία και Κίνα.
Ακριβώς αυτός φαίνεται πως είναι ο στόχος, της ιστορικής αναδρομής η οποία περιέχει σαφέστατα μηνύματα προς τον Ερντογάν και την Τουρκία.
«Η Μέση Ανατολή θα καεί»
“106 χρόνια έχουν περάσει από την υπογραφή της συμφωνίας Sykes-Picot για τη διαίρεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ημερομηνία έχει πάντα έντονη αντίδραση τόσο στην Τουρκία όσο και σε κάποια άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής. Υπάρχουν καλοί λόγοι για αυτό.
Τον Μάιο του 1916, στο αποκορύφωμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βρετανοί και Γάλλοι διπλωμάτες Mark Sykes και Georges Picot υπέγραψαν μια μυστική συμφωνία, μοιράζοντας κυρίαρχα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που τότε δεν είχε ακόμη καταρρεύσει.
Η Αγγλία απέκτησε τον έλεγχο σε περιοχές που καλύπτουν το έδαφος της Ιορδανίας και του Ιράκ, πάνω από την Αίγυπτο, καθώς και μια μικρή περιοχή γύρω από τη Χάιφα.
Οι Γάλλοι θα έλεγχαν το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής νοτιοανατολικής Τουρκίας, το βόρειο Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο. Η Παλαιστίνη επρόκειτο να τεθεί υπό διεθνή έλεγχο.
Τα τουρκικά στενά, συμπεριλαμβανομένης της χερσονήσου της Καλλίπολης, καθώς και το ανατολικό τμήμα της σημερινής Τουρκίας (Δυτική Αρμενία) τέθηκαν υπό ρωσικό έλεγχο.
Στην Ιταλία δόθηκαν ορισμένα από τα νησιά του Αιγαίου, καθώς και μια σφαίρα επιρροής γύρω από τη Σμύρνη και τα νοτιοδυτικά της σημερινής Τουρκίας.
“Η Βάση για την Συνθήκη των Σεβρών – Ο ρόλος των Μπολσεβίκων”
Η συμφωνία Sykes-Picot αποτέλεσε τη βάση της μεταγενέστερης Συνθήκης των Σεβρών το 1920, σύμφωνα με την οποία επρόκειτο να σχηματιστεί ένα αρμενικό κράτος στα ανατολικά της Τουρκίας και ένα κουρδικό κράτος στα νοτιοανατολικά.
Αλλά μετά την άνοδο των Μπολσεβίκων στην εξουσία στη Ρωσία, η κατάσταση άλλαξε δραματικά. Τον Νοέμβριο του 1917, η σοβιετική κυβέρνηση αντιτάχθηκε στις μυστικές συνθήκες. Δημοσιεύτηκε το κείμενο της συμφωνίας Σάικς-Πικό και χαρακτηρίστηκε «ιμπεριαλιστική συνωμοσία» πίσω από τις πλάτες των λαών, εκδήλωση της πολιτικής των προσαρτήσεων και των αποζημιώσεων. Η Ρωσία εγκατέλειψε τον πόλεμο και έπαψε να είναι συμβαλλόμενο μέρος στη συμφωνία των δυνάμεων της Αντάντ.
Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου του Σαν Ρέμο, δημιουργήθηκαν δύο εντολές «Α» από την παλιά οθωμανική επαρχία της Συρίας: το βόρειο μισό (Συρία και Λίβανος) ανατέθηκε στη Γαλλία, το νότιο μισό (Παλαιστίνη) στη Μεγάλη Βρετανία. Η επαρχία της Μεσοποταμίας (Ιράκ) ανατέθηκε επίσης στη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με τους όρους της εντολής «Α», οι μεμονωμένες χώρες θεωρήθηκαν ανεξάρτητες αλλά υπόκεινται σε υποχρεωτική εξουσία μέχρι να φτάσουν στην πολιτική ωριμότητα.
H Παλαιστίνη παρέμεινε υπό βρετανική κυριαρχία μέχρι το 1948. Το ίδιο συνέβη και με το Ιράκ. Από την άλλη πλευρά, η Γαλλία τελείωσε την εντολή και την αιγίδα της στη Συρία μόλις το 1946. Τα σύνορα της σύγχρονης Τουρκίας ανακηρύχθηκαν με την «Εθνική υπόσχεση» που ενέκρινε το τουρκικό κοινοβούλιο το 1923.
“Το φάντασμα μιας μυστικής συμφωνίας Σάικς-Πικό δεσπόζει πάνω από την Τουρκία”
Φαίνεται ότι όλα αυτά είναι απλώς ιστορία. Αλλά μία ιστορία που αιμορραγεί ακόμα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ερντογάν κάνει λόγο για «απειλή νέας ανακατανομής των συνόρων της περιοχής» και «απαράδεκτη υιοθέτηση νέας συμφωνίας Sykes-Picot για τη διαίρεση της Μέσης Ανατολής».
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και οι άλλοι δυτικοί εταίροι της Άγκυρας, δεν κρύβουν το γεγονός ότι εκκολάπτουν ένα σχέδιο για τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, που θα καλύπτει το έδαφος της Τουρκίας, του Ιράκ, της Συρίας και του Ιράν.
Δεν είναι τυχαίο ότι Αμερικανοί ειδικοί από την έγκυρη έκδοση “Foreign Policy in Focus” προβλέπουν μια πιθανή διαίρεση του Ιράκ και της Συρίας και την εμφάνιση τουλάχιστον έξι νέων μικροκρατών, με εθνική και θρησκευτική ομοιογένεια.
Οι ανησυχίες του Ερντογάν ακούγονται βάσιμες. Φοβάται ότι η Τουρκία μπορεί να φτάσει σε ένα σημείο όπου μπορεί να παιχτεί οποιοδήποτε παιχνίδι μέσω της ανάπτυξης φυγόκεντρων διεργασιών στη Μέση Ανατολή.
“Η Ευρύτερη Μέση Ανατολή”
Επιπλέον, η Δύση δεν έχει παραιτηθεί από το γεωπολιτικό σχέδιο της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής (GME) (Greater Middle East).
Είναι αλήθεια ότι πολλά από αυτά που είχαν σχεδιάσει οι Αμερικανοί δεν πέτυχαν. Ωστόσο, οι πιο οξυδερκείς Τούρκοι ειδικοί προτρέπουν την Άγκυρα να μην εφησυχάζεται. Ο γνωστός Τούρκος αρθρογράφος Yusuf Kanli της εφημερίδας Hürriyet θέτει το ερώτημα:
«Γιατί τα αμερικανικά περιοδικά και οι ημιεπίσημοι ιστότοποι δημοσιεύουν συχνά έναν νέο χάρτη της Τουρκίας, στον οποίο αναγράφεται το κουρδικό κράτος με πρωτεύουσα το Ντιγιάρμπακιρ στο ανατολικό τμήμα του, σε 13 επαρχίες;»
Από αυτή την άποψη, είναι σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τον χάρτη του μελλοντικού GME , ο οποίος εκπονήθηκε από έναν βετεράνο αξιωματικό των πληροφοριών της Αμερικής, τον συνταγματάρχη Ralph Peters, και το 2006 δημοσιεύτηκε σε ένα άρθρο για το Armed Forces Journal με τον συμβολικό τίτλο “Bloody Borders “.
Ο Peters δεν κρύβει το γεγονός ότι «σχεδόν εκατό χρόνια μετά την υπογραφή της συμφωνίας Sykes-Picot, η Μέση Ανατολή θα καεί ξανά, ισορροπώντας στα πρόθυρα μιας νέας ανακατανομής των σφαιρών επιρροής».
Αν ναι, τότε η Τουρκία πρέπει να είναι προετοιμασμένη για γεωπολιτικές ανατροπές” καταλήγει το ρωσικό άρθρο.
Αυτός είναι ο χάρτης του Ralph Peters
