Το Λονδίνο των “ίσων αποστάσεων” που κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να βοηθήσει την κατοχική Τουρκία, βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή όταν η Άγκυρα χρειάζεται χείρα βοηθείας. Και στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά. Στο Κυπριακό το βιώνουμε τούτο διαχρονικά.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά, η Κυπριακή Δημοκρατία δέχεται τρικλοποδιές και πισώπλατες μαχαιριές, είτε είναι στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη συμφωνίας είτε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Την ίδια στάση τηρούσαν οι Βρετανοί και στην Ευρωπαϊκή Ένωση πριν την έξοδο τους, από τον Οργανισμό αυτό. Και τώρα στα ελληνοτουρκικά. Έχει ενδιαφέρον η τοποθέτηση του Φόρεϊν Όφις, όπως αυτή εκφράσθηκε πρόσφατα.
Το ανεξάρτητο μέλος της βρετανικής Άνω Βουλής λόρδος Χίλτομ υπέβαλε στην κυβέρνηση ερώτημα για το κατά πόσο το Λονδίνο «θα επιδιώξει να εγκαθιδρύσει έναν διάλογο μέσω του ΝΑΤΟ» με σκοπό να επιλυθούν όλα τα εκκρεμή ζητήματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η απάντηση του λόρδου Άχμαντ ήταν η εξής: «Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι στενοί φίλοι και σύμμαχοι του Ηνωμένου Βασιλείου. Ενθαρρύνουμε αμφότερες τις χώρες να επιλύσουν τα ζητήματα μέσω διαλόγου».
Ο Βρετανός υφυπουργός Εξωτερικών συνέχισε σημειώνοντας τα εξής: «Υποστηρίζουμε μέτρα, όπως η χρήση ισχυόντων μηχανισμών αποφυγής συγκρούσεων εντός των δομών του ΝΑΤΟ, που θα στοχεύουν στην αποκλιμάκωση και στη μείωση των εντάσεων. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίσει να εργάζεται με όλα τα μέρη προς υποστήριξη αυτού».
Τακτική ίσως αποστάσεων
Κοντολογίς, εξισώνεται ο επιτιθέμενος, ο παραβάτης, με το θύμα. Παραπέμπει το θέμα, ως και να υπάρχει διαφορά για να επιλυθεί, στους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ. Λες και είναι η Ελλάδα, που προβαίνει σε παραβιάσεις και εξαπολύει απειλές για κατάληψη νησιών, για αμφισβήτηση της κυριαρχίας της χώρας. Η εξίσωση που επιχειρείται προσφέρει άλλοθι στην ταραχοποιό Τουρκία.
Αυτή η τακτική, που δεν είναι ίσων αποστάσεων, αλλά προσφέρει κάλυψη στην κατοχική δύναμη και την αποθρασύνει, ενισχύει το κλίμα έντασης και… επιτρέπει στην Άγκυρα να συντηρεί αυτή τη παραβατική στάση. Το Λονδίνο έχει συμφέροντα στην Τουρκία. Μετά δε την αποχώρηση του από την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή η σχέση είναι στενότερη.
Η Βρετανία χρειάζεται συμμαχίες, αναβαθμίζει το ρόλο της στο ΝΑΤΟ, στην περιοχή ενώ παράλληλα και η Τουρκία θεωρεί χρήσιμη τη χώρα αυτή. Χρειάζεται κυρίως την ανοχή που επιδεικνύει η Βρετανία στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά. Αυτή η ανοχή είναι που βοηθά την κατοχική δύναμη να υλοποιηθεί βαθμηδόν και ανενόχλητα τους επεκτατικούς σχεδιασμούς της σε βάρος του Ελληνισμού. Σε αυτά είμαστε απέναντι στη Βρετανία. Και είμαστε όσο βοηθά την κατοχική Τουρκία σε βάρος μας.
