Αποδεικνύεται ότι η Χαμάς είχε δικαίωμα βέτο στη διπλωματία και τη μεγαλόπνοη στρατηγική των ΗΠΑ, της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ. Αυτές οι τρεις χώρες -κάπως αθόρυβα, με την προτροπή του Λευκού Οίκου- όδευαν προς μια τριμερή συμφωνία η οποία θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει τη γεωπολιτική στην περιοχή και πέρα από αυτήν. Η διευθέτησή μεταξύ τους, ωστόσο, θα άφηνε τους Παλαιστίνιους με τον “μουτζούρη” στο χέρι. Έτσι η Χαμάς, η πιο βίαιη οργάνωση που εκπροσωπεί Παλαιστίνιους, αποφάσισε να ανατινάξει το όλο πράγμα.
Και “ανατινάξει”, το εννοούμε κυριολεκτικά. Τις τελευταίες 48 ώρες, η Χαμάς εκτοξεύει χιλιάδες ρουκέτες από τη Λωρίδα της Γάζας προς το Ισραήλ, σκοτώνοντας δεκάδες Ισραηλινούς και αφήνοντας τμήματα της Ασκελόν και άλλων ισραηλινών πόλεων να μοιάζουν με την Ουκρανία μετά από μπαράζ πληγμάτων ρωσικών πυραύλων. Ταυτόχρονα, μαχητές της Χαμάς διείσδυσαν στο Ισραήλ από ξηράς, θάλασσας και αέρα, πιάνοντας ομήρους Ισραηλινούς πολίτες μέσα στα σπίτια τους.
Πόλεμος
“Είμαστε σε πόλεμο”, απάντησε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου, καθώς ο ισραηλινός στρατός σφυροκοπά τη Λωρίδα της Γάζας ως αντίποινα. Ούτε ο Μπίμπι ούτε οι ακροδεξιοί εταίροι του στον κυβερνητικό συνασπισμό χρειάστηκαν ποτέ την έγκριση ή την πίεση κανενός εξωτερικού παράγοντα για να πατάξουν σκληρότερα τους Παλαιστινίους – ή για να χτίσουν νέους ισραηλινούς οικισμούς σε παλαιστινιακή γη στη Δυτική Όχθη. Τώρα, όμως, η υπερεθνικιστική κυβέρνηση του Νετανιάχου έχει το casus belli το οποίο χρειάζεται για να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει.
Στη διεστραμμένη λογική αυτής της περιοχής, αυτό προωθεί και τα συμφέροντα της Χαμάς. Οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν ευχαριστημένοι για την αργή προσέγγιση μεταξύ των υποτιθέμενων προστατών τους στη γη της Μέκκας και της Μεδίνας, των Σαουδάραβων, και των Ισραηλινών, υπό την επιστασία του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.
Οι Σαουδάραβες δεν έχουν αναγνωρίσει ποτέ το Ισραήλ ως κράτος και πάντα τάσσονταν, τουλάχιστον επισήμως, στο πλευρό των Παλαιστινίων. Την ίδια στιγμή, ο διάδοχος του θρόνου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, ντε φάκτο ηγέτης της χώρας, επιθυμεί να επανατοποθετήσει τη Σαουδική Αραβία στο παγκόσμιο πολιτικό παιχνίδι εξουσίας. Βλέπει τον χειρότερο ανάμεσα στους περιφερειακούς του εχθρούς στο πρόσωπο του Ιράν, όχι του Ισραήλ. Και για να βρει συνεργάτες, μπορεί να λαμβάνει προσφορές είτε από την Κίνα είτε από τις ΗΠΑ, καθώς αυτό το ζεύγος μεγάλων δυνάμεων μονομαχεί για παγκόσμια υπεροχή.
Έτσι, ο MBS, όπως είναι γνωστός ο διάδοχος, ήταν ανοιχτός σε ένα τολμηρό σχέδιο από πλευράς της κυβέρνησης Μπάιντεν. Οι Σαουδάραβες θα έκαναν επίσημη και γνήσια ειρήνη με το Ισραήλ, σε αντάλλαγμα για αμερικανικές εγγυήσεις ασφάλειας και βοήθεια στο πεδίο της μη στρατιωτικής πυρηνικής τεχνολογίας. Το Ισραήλ θα μετακινούσε ακόμη μια αραβική χώρα, την πιο σημαντική από όλες, από τη λίστα των εχθρών του στη λίστα των εταίρων του. Σε αντάλλαγμα, θα υποσχόταν να μεταχειρίζεται καλύτερα τους Παλαιστινίους, χωρίς να χρειαστεί να διευκρινίσει πώς ακριβώς.
Οι ΗΠΑ, εν τω μεταξύ, θα έσπρωχναν την Κίνα εκτός της περιοχής και θα έχτιζαν τις απαρχές μιας συμμαχίας η οποία θα μπορούσε επίσης να κρατά υπό έλεγχο το Ιράν. Ταυτόχρονα, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτή τη νέα μόχλευση για να ξεπαγώσει τις σχέσεις της με την Τεχεράνη.
Οι πιο αδύναμοι κρίκοι σε αυτό το σχέδιο ήταν η ισραηλινή κυβέρνηση και οι Παλαιστίνιοι. Οι εταίροι του κυβερνητικού συνασπισμού του Νετανιάχου δεν πιστεύουν σε μια λύση δύο κρατών για τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους και θα προτιμούσαν να καταπιούν ολόκληρη τη Δυτική Όχθη, χωρίς να τους ενοχλεί και μια μετατροπή της σε κράτος-απαρτχάιντ. Οι Παλαιστίνιοι, εν τω μεταξύ, γνώριζαν ότι τα συμφέροντά τους κατατάσσονταν χαμηλά ακόμη και για το Ριάντ. Από την οπτική της Λωρίδα της Γάζας ή της Δυτικής Όχθης, τα πράγματα έμοιαζαν να χειροτερεύουν.
“Μπουρλότο”
Έτσι η Χαμάς έβαλε μπουρλότο σε μια περιοχή η οποία έχει ένα τόσο ατελείωτο απόθεμα κυριολεκτικά “εκρηκτικών” αντιθέσεων. Η λεπτή κατάπαυση του πυρός μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων έχει πλέον ακυρωθεί, τα σπιράλ του μίσους και της δυστυχίας αναδεύονται ξανά και η πίεση στους Σαουδάραβες και σε άλλους να συμπάσχουν με τους Άραβες αδελφούς τους θα σταματήσει κάθε περαιτέρω θέρμανση των σχέσεων με το Ισραήλ.
Μόλις τον περασμένο μήνα, ένας υπουργός Τουρισμού έγινε το πρώτο μέλος του ισραηλινού Υπουργικού Συμβουλίου που πραγματοποίησε δημόσια επίσκεψη στη Σαουδική Αραβία, όταν και παρακολούθησε μια διάσκεψη στο Ριάντ. Ήταν ένα από τα πολλά μικρά βήματα τα οποία προορίζονταν να οδηγήσουν στη μεγαλύτερη συμφωνία όπως την είχε οραματιστεί η Ουάσιγκτον. Πλέον, αυτή η χειρονομία φαίνεται να ανήκει ήδη σε μια άλλη εποχή.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ζητήσουν αυτοσυγκράτηση από όλους τους εμπλεκόμενους – τη Χαμάς, φυσικά, αλλά και τον Μπίμπι, τον MBS και τους υπόλοιπους. Εν τω μεταξύ, η μεγάλη στρατηγική του Μπάιντεν για τη Μέση Ανατολή έχει έρθει τα πάνω-κάτω, αν όχι πυρποληθεί.
Ο Λευκός Οίκος πάλευε ήδη να κρατήσει το Κογκρέσο δίπλα του στην υποστήριξη της Ουκρανίας, καθώς οι Ρεπουμπλικανοί της Βουλής των Αντιπροσώπων στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου και γκρεμίζουν το ίδιο τους το οικοδόμημα. Αυτοί οι ίδιοι τύποι θα κατηγορούν τώρα τον Μπάιντεν για ήπια συμπεριφορά απέναντι στο Ιράν, για όχι αρκετή υποστήριξη προς το Ισραήλ και για τον κλονισμό στη Μέση Ανατολή.
Η Χαμάς δεν εκτόξευσε απλώς ρουκέτες στο Ισραήλ. Στέλνει επίσης ωφέλιμα φορτία μέχρι την Ουάσιγκτον και πέρα από αυτήν.
