Σημειώσεις πάνω στο «Μισθός, Τιμή, Κέρδος» του Καρόλου Μαρξ…
Ιστιοδρομώντας σε εγχώρια αριστερόστροφη ειδησεογραφική σελίδα, είχα την ατυχία να σκοντάψω σε ύφαλο: ένα άρθρο που επιχειρούσε να σχολιάσει – με κάποια χιουμοριστική διάθεση – τις πρόσφατες, ανεκδιήγητες δηλώσεις του Κυριάκου Βελόπουλου στη Βουλή. Πριν περάσει στα καθ’ ημάς, το κείμενο αναφέρει πως «συνδικάτα διεθνώς (μεταξύ των οποίων και το ΠΑΜΕ) καταγγέλλουν “επίθεση των κυβερνήσεων της Ουκρανίας και της Ρωσίας εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων”…»
Για να μην μακρηγορώ, το άρθρο μας πληροφορεί πως «η κυβέρνηση Ζελένσκι, κατοχύρωσε νομοθετικά δυο νομοσχέδια στο ουκρανικό κοινοβούλιο (όπου έχουν απαγορευθεί σχεδόν όλα τα αντιπολιτευτικά κόμματα), με τα οποία καταργεί το δικαίωμα των συνδικάτων σε Συλλογικές Διαπραγματεύσεις. Παράλληλα, αλλοιώνει ή καταργεί μέτρα προστασίας των εργαζομένων και δίνει το δικαίωμα στους εργοδότες να θέτουν σε αναστολή το 10% του προσωπικού (συμβόλαιο μηδενικών ωρών) Επίσης, με νέα νομοσχέδια που προωθούνται, η Κυβέρνηση ουσιαστικά θα κατάσχει τα περιουσιακά στοιχεία των συνδικάτων, παρά το γεγονός ότι ήταν φιλοκυβερνητικά». Λίγο παρακάτω εξηγεί πως «η κυβέρνηση Ζελένσκι είχε επιχειρήσει να κατοχυρώσει νομοθετικά αυτές τις ρυθμίσεις πριν τον πόλεμο, αλλά δεν το κατάφερε λόγω των σφοδρών αντιδράσεων».
Όσον αφορά τον Ρωσσικό πόλο της καταγγελίας, μαθαίνουμε πως «η κυβέρνηση Πούτιν, δίνει το δικαίωμα μονομερούς μεταβολής των συμβάσεων των εργαζομένων σε διάφορους κλάδους της οικονομίας. Επιπλέον, προωθεί ρύθμιση η οποία θα επιτρέψει στις αρχές να “καθιερώσουν τους νομικούς όρους των εργασιακών σχέσεων σε μεμονωμένους οργανισμούς”, συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού “των προϋποθέσεων απασχόλησης πέραν των καθορισμένων ωρών εργασίας, τη νύχτα, τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, καθώς και την παροχή ετήσιων αδειών με αποδοχές”…»
Ομολογώ πως δεν είχα το κουράγιο να αναζητήσω ολόκληρη την καταγγελία των συνδικάτων. Υποθέτω ωστόσο πως εκεί παραπέμπουν τα εισαγωγικά στο άρθρο: αυτά τα σημεία τα παρέθεσα με italics, εντός εισαγωγικών πληκτρολογίου US, μπας και θυμηθεί το ΠΑΜΕ μπροστά σε ποιανής χώρας την πρεσβεία χτυπιόταν κάποτε… Δεν γνωρίζω κατά πόσον το πνεύμα του εν λόγω άρθρου αντικατοπτρίζει τις θέσεις του συγγραφέα του ή της καταγγελίας. Μεγάλοι άνθρωποι είστε, βρείτε τα και διαβάστε τα, να σχηματίσετε ιδίαν άποψη. Παρακολουθώντας ωστόσο εδώ και χρόνια τη στάση του ΚΚΕ για τα τεκταινόμενα στην περιοχή και όπως ήδη θα αντιλήφθηκαν οι τακτικοί αναγνώστες, έχω βγει έξω από τα – όποια, ελέω ζέστης και φυλετικής παράδοσης – ρούχα μου… Ορίστε λοιπόν η δική μου γνώμη και μάλιστα από αμιγώς εργατοσυνδικαλιστική σκοπιά, δίχως γεωπολιτικές παρεμβολές:
Πρώτον, τι εντύπωση νομίζετε πως θα κάνει η «αντεργατική μεταρρύθμιση Ζελένσκι» σε όποιον έχει την ατυχία να ζει στην Ελλάδα των ατομικών, «μιλητών» συμβάσεων, των απροειδοποίητων απολύσεων «δια ψύλλου πήδημα», των ξαφνικών λουκέτων και των καθημερινών εργατικών δυστυχημάτων; Νιώθετε καθόλου, σύντροφοι ή σας βάρεσε το Pfizer στο κεφάλι; Δεν κοιτάμε λίγο τα δικά μας, προτού πιάσουμε στο στόμα μας τους άλλους; Στο σπίτι του ψεκασμένου, δεν μιλάνε για 5G – όπως έλεγε και μια σειρούλα που υπηρετούσαμε μαζί στο Ου-Μπονάμπι. Έτσι δηλαδή, μπας και κάνουμε καμμιά κινητοποίηση της προκοπής, προτού μας μαντρώσουν για το πατροπαράδοτο φθινοπωρινό λοκντάουν…
Δεύτερον, σαν να υπονοείται πως η ταξική πάλη πήγαινε μια χαρά στην Ουκρανία, ώσπου εισέβαλε ο Πούτιν κι έδωσε επιτέλους αφορμή στον πεοκλειδοκυμβαλιστή να κάνει το κομμάτι του. Σε αντάλλαγμα ο Πρόεδρος της Μόρντορ πέρασε το δικό του αντεργατικό πακέτο, με μονομερείς μεταβολές, (βλέπεις Μήτσο εσένα σε ρωτάνε…) θεσμοθέτηση υπερωριών (που δεν γίνονταν μέχρι τώρα, ποτέ!) και ετήσιες άδειες μετά αποδοχών, το τέρας! Τα ακούτε ρε κορόιδα υγειονομικοί που ψωμολυσσάτε σε αναστολή, πως ζει ο κόσμος παραέξω; Ευτυχώς τα μέτρα αφορούν μεμονωμένους κλάδους, οπότε εσύ Μαράκι που κάνεις έξι ώρες απλήρωτες υπερωρίες στη Μύκονο, να μην ανησυχείς… Κανείς βέβαια δεν μας λέει τι λέει η Ρωσσική αντιπολίτευση για όλα αυτά, ούτε ποιοι είναι αυτοί οι κλάδοι και κατά πόσον συνδέονται με την πολεμική προσπάθεια της Μόσχας, ούτε αν όντως εξυπηρετούν συμφέροντα των ολιγαρχών ή αν απλά πλήττονται από τις δυτικές κυρώσεις.
Τρίτον, πραγματικά υπήρξε εργατική αντίσταση στην Ουκρανία – και επί Ποροσένκο και επί Ζελένσκι – και μάλιστα κατάφερνε να μπλοκάρει πολλά πράγματα. Όποιο βέβαια κόμμα ή συνδικάτο έμπαινε μπροστά, βαφτιζόταν «δάκτυλος του Κρεμλίνου» και έβγαινε εκτός νόμου με διαδικασία fast track. Για τα φυσικά πρόσωπα τα πράγματα ήταν – και είναι – πολύ, πολύ χειρότερα. Ξέρετε, μιλάμε για τη χώρα όπου «επιθετική εξαγορά» μιας επιχείρησης σημαίνει πραγματική εισβολή μπράβων, με αυτόματα και αλυσσοπρίονα, όπου το επάγγελμα μισθοφόρος παίρνει κανονικά ΚΑΔ από την εφορία, (όπως εδώ στο “Survivor”) και όπου «Υπόγειο» σημαίνει πλέον κάτι πολύ πιο σκοτεινό από το ομώνυμο έργο του Ντοστογιέφσκι. Αυτές ακριβώς τις πρακτικές επιδιώκει να σταματήσει η Επιχείρηση «Ζ» κι αυτές ακριβώς τις πρακτικές θέλει να διαιωνίσει η πολύμορφη στήριξη της Δύσης στο καθεστώς του Κίεβου.
Τέταρτον, ο γραφειοκρατικός κρετινισμός του ΠΑΜΕ βλέπει αντεργατικό κρεσέντο όποτε ψηφίζονται νομοσχέδια στην Άνω Βουλή της Ουκρανίας και αλλαχού, αλλά όχι όταν χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινη ασπίδα όσοι δουλεύουν ακόμη και σε σχολεία ή νοσοκομεία, ούτε όταν επιστρατεύονται βίαια, ακόμη και στους χώρους της εργασίας τους για να χρησιμοποιηθούν ως τροφή για τα κανόνια. Δεν είναι ανάλγητη ταξική πολιτική, όταν τα παιδιά των ολιγαρχών κι όποιος άλλος έχει τη δυνατότητα να πληρώσει το «Απαλλαγόσημο» (κοστίζει – ανάλογα – από 3000 μέχρι πάνω από 10000 €) λιάζονται στα θέρετρα της Κροατίας και της Χαλκιδικής, ενώ οι φτωχοδιάβολοι σκοτώνονται στα χαρακώματα; Ούτε όταν στις απελευθερωμένες περιοχές δολοφονούνται οι υπάλληλοι των υπηρεσιών πολιτικής υποδομής, μόνο και μόνο επειδή επέμειναν να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον λαό τους;
Πέμπτον – όταν οι ανθρακωρύχοι του Ντονμπάς ξεσηκώθηκαν το 2014 για να κρατήσουν τις δουλειές τους, ενάντια στη συμφωνία που απειλούσε με λουκέτο τα τρία τέταρτα των ορυχείων τους, τι έλεγε το ΠΑΜΕ; Γιατί αναμασούσε τις ανοησίες του ΚΚΕ περί ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αντί να μιλήσει ξεκάθαρα για ταξικό εμφύλιο; Γιατί δεν έστελνε επιτόπου αντιπροσώπους, όπως έκαναν αρκετά ευρωπαϊκά σωματεία, για να διαπιστώσουν τι τράβαγε η εργατική τάξη στην περιοχή της «Ειδικής Αντιτρομοκρατικής Επιχείρησης» των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων; Δεν είναι αρκούντως αντεργατικό να εγκλωβίζεται κανείς στο βομβαρδισμένο ορυχείο, να σκοτώνεται στην αίθουσα διδασκαλίας ή καθώς επισκευάζει έναν αγωγό ύδρευσης στο Αλτσέφσκ, το Περβομάισκ ή τη Γκορλόφκα; Σε τελική ανάλυση, αν δεν μπορείς να πάρεις θέση μεταξύ εκείνων που θέλουν να γκρεμίσουν τα αγάλματα του Λένιν και του Σταχάνωφ και σε εκείνους που τα υπερασπίζονται, πόσα κιλά μαλάκας είσαι;
Έκτον – και για να σοβαρευτούμε: ο καθένας μπορεί να πέφτει από τα σύννεφα όταν ο κλόουν της Δύσης και του ΝΑΤΟ επιτάσσει τα περιουσιακά στοιχεία των σωματείων, όμως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παραγράφει το έγκλημα της 2ας Μαΐου του 2014, όταν δεκάδες άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί στο Κτήριο των Συνδικάτων της Οδησσού, υπερασπιζόμενοι τίποτε λιγότερο από την εργατική παράδοση του αυτοπροσδιορισμού και της αυτοδιάθεσης των εθνοτήτων. Κανένας, σύντροφοι του ΚΚΕ και των άλλων οργανώσεων της αριστεράς που εσχάτως καβαλήσατε το καλάμι των ίσων αποστάσεων. Κανένας.
Η εξίσωση της – όποιας – «αντεργατικής πολιτικής» της κυβέρνησης της Ρωσσίας με τα εγκλήματα του καθεστώτος-μαριονέτας που κυβερνά την Ουκρανία από το 2014, δεν είναι συνδικαλιστική παρέμβαση, ούτε αμερόληπτη ταξική πολιτική στο όνομα της κοινής πάλης των λαών ενάντια στην εκμετάλλευση – είναι χυδαία, φτηνή lip service στο ΝΑΤΟ. Για να αποφύγω το λατινικό fellatus και τις συμπαραδηλώσεις του, στρέφομαι για την αναγκαία μετάφραση στη βυζαντινή μας παράδοση: όσοι παρέχουν πρόθυμα τέτοιου είδους υπηρεσίες, δεν είναι τίποτε περισσότερο από σφουγγοκωλάριοι του Δυτικού ιμπεριαλισμού – τελεία.
Αντιλαμβάνομαι βέβαια πως κάπου εδώ κινδυνεύω να θεωρηθώ από κάποιους ως ένοχος βεβήλωσης των συνδικαλιστικών των τοτέμ. Οφείλω να τους προειδοποιήσω ότι προς αποφυγή κακόβουλων υπερβολών, ελήφθησαν ορισμένα μέτρα: κόκκαλα, βουντού, προσκύνημα στις βραχογραφίες της φυλής, κατάδεσμοι – όλα έγιναν όπως έπρεπε και στην ώρα τους. Επαφίεται λοιπόν στην κρίση του συνετού αναγνώστη να αποφύγει την μήνιν των σκοτεινών, αρχέγονων δυνάμεων που επικαλείται η αφρικανική σοφία – τουλάχιστον μέχρι να διαβάσει και το δεύτερο μέρος του κειμένου, που ακολουθεί οσονούπω…
