Συνέντευξη του Ιταλού συγγραφέα και δημοσιογράφου Πίνο Απρίλε στην Εφ. Συν στον Θεόδωρο Ανδρεάδη Συγγελάκη
Δηλώσατε ότι ο ιταλικός Νότος ψήφισε Πέντε Αστέρια επειδή «του σπάσανε τους όρχεις». Τι ακριβώς εννοείτε;
Ναι, είπα ακριβώς αυτό σε Ιταλό συνάδελφο και η έκφραση προκάλεσε αρκετό θόρυβο. Εννοώ ότι δεν θέλουμε να ανεχθούμε άλλο τα όσα εδώ και τουλάχιστον είκοσι πέντε χρόνια, το ιταλικό κράτος, με κέντρο εξουσίας τον Βορρά της χώρας, κάνει στον Νότο. Διότι η τακτική αυτή μας τσακίζει.
Είναι ένα φαινόμενο που μπορώ να παρομοιάσω με τον αποδεκατισμό του πληθυσμού που ζήσαμε τον περασμένο αιώνα εξαιτίας της ισπανικής γρίπης. Συμβαίνει το ίδιο και τώρα. Οχι με θανάτους, αλλά με μαζική, πρωτοφανή μετανάστευση.
Ολοι προσεγγίζουν τη γεωγραφική εκλογική επικράτηση των Πέντε Αστέρων, που θριάμβευσαν στην Κάτω Ιταλία, σαν να πρόκειται για κάτι απρόσμενο. Αλλά δεν είναι έτσι.
Οι περιοχές που ψήφισαν τους «πεντάστερους» είναι ακριβώς εκείνες που απέρριψαν εμφατικά και τη συνταγματική μεταρρύθμιση του Ρέντσι, τον Δεκέμβριο του 2016.
● Tι ζητά η Νότια Ιταλία με την ψήφο αυτή; Πολλοί λένε ότι ο στόχος είναι η απεριόριστη κρατική στήριξη των πολιτών και ότι υπήρξε επιρροή της μαφίας.
Μπορεί να υπήρξαν και επιρροές της μαφίας. Αλλά όποιος τις καταγγέλλει, προφανώς, έχει κακιώσει διότι οι μαφιόζοι, στη φάση αυτή, έπαψαν να τον στηρίζουν.
Οσο για τη διά βίου οικονομική στήριξη από το κράτος, είναι μια αισχρή ερμηνεία. Δεν υπήρξε ψηφοθηρία ή υποσχέσεις για παράνομα δούναι και λαβείν.
Προς το παρόν, τα Πέντε Αστέρια δεν μπορούν να δώσουν τίποτα, δεν πρόσφεραν αντάλλαγμα για τις ψήφους που έλαβαν.
● Υπάρχει, όμως, η υπόσχεση των 780 ευρώ τον μήνα για τους ανέργους, «το εισόδημα του πολίτη» δηλαδή, για να αποκτά ο κάθε άνεργος νέες επαγγελματικές γνώσεις και να μπορεί να παίρνει τα χρήματα αυτά μέχρι να του γίνουν τρεις προτάσεις εργασίας.
Ναι, αλλά είναι σαν να λέμε «σου δίνω τα χρήματα και κάποια στιγμή θα μου δώσεις ένα αυτοκίνητο. Οι πραγματικές υπόγειες ανταλλαγές για να πάρεις ψήφους δεν λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο.
● Γιατί, λοιπόν, οι πολίτες ψήφισαν το κίνημα του Γκρίλο και του Ντι Μάιο;
Οι παράγοντες είναι πολλοί. Κυρίως, όμως, εκφράζεται σαφής απέχθεια για την παλιά πολιτική τάξη: για τον Μπερλουσκόνι, τον Σαλβίνι, αλλά και για τον Ματέο Ρέντσι.
Ο Μπερλουσκόνι και οι κυβερνήσεις του λεηλάτησαν την Κάτω Ιταλία, ακόμη και σε ό,τι αφορά τα χρήματα των ευρωπαϊκών κονδυλίων και προγραμμάτων που έπρεπε να μας στηρίξουν. Και στη συνέχεια, η Κεντροαριστερά φέρθηκε χειρότερα από τους δεξιούς.
Ο κόσμος, λοιπόν, είπε: αυτούς τους δυο τους γνωρίζω ήδη, είναι εχθροί μου. Μένει μόνον ένας, ο οποίος δεν έχει ακόμη κυβερνήσει και που ίσως μπορεί να φερθεί διαφορετικά. Ας τον δοκιμάσουμε.
Αν θέλεις, μπορείς και να τη χαρακτηρίσεις ψήφο διαμαρτυρίας ή όπως αλλιώς προτιμάς. Υπάρχουν, παράλληλα, και οι καθαροί οπαδοί των Πέντε Αστέρων και εκείνοι που θεωρούν ότι μιας καινούργια πολιτική δύναμη είναι κάτι το υγιές.
Αλλά ο κόσμος, προκειμένου να μην ψηφίσει Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά, θα ψήφιζε και τον Βελζεβούλ.
● Πιστεύετε ότι η αδιαφορία προς τον Νότο είναι τόσο ιταλικό όσο και ευρωπαϊκό φαινόμενο;
Πρόκειται σίγουρα και για ευρωπαϊκό φαινόμενο. Θεωρώ ότι ισχυρές, διεθνείς οικονομικές εξουσίες θέλουν να διασπάσουν την Ευρώπη και να μοιραστούν τα κομμάτια της.
Ιδίως σε ό,τι αφορά τις ασθενέστερες οικονομικά περιοχές. Μετά την Ελλάδα, στο πρόγραμμα σειρά έχουν η Ιταλία και η Πορτογαλία.
Μιλώντας ειδικότερα για την Ιταλία, ο Βορράς της χώρας είναι εκ των πραγμάτων ο ιδιοκτήτης της κυβέρνησης. Το λόμπι εξουσίας του Βορρά ελέγχει την κυβέρνηση και τις πολιτικές δυνάμεις. Και η μόνη εναλλακτική τώρα είναι τα Πέντε Αστέρια.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, από τις ετήσιες δαπάνες του ιταλικού κράτους, 850 δισεκατομμύρια ευρώ που έπρεπε να βοηθήσουν τη Νότια Ιταλία πήραν άλλη κατεύθυνση.
Ουσιαστικά, το κράτος έκλεψε χρήματα από τους φτωχότερους για να πλουτίσουν ακόμη περισσότερο οι ήδη πλούσιοι του Βορρά. Και για να γίνει αυτό, καταστρατηγήθηκε και το Σύνταγμά μας.
Ολες οι σημαντικές επενδύσεις, επίσης, σε δημόσια έργα, έγιναν στη Βόρεια Ιταλία. Πρόκειται για μια τεράστια ληστεία, για τη μεγαλύτερη που έγινε ποτέ στην Ευρώπη από την εποχή του Ναπολέοντα.
● Γι’ αυτό έχετε απορρίψει οποιαδήποτε συμφωνία των Πέντε Αστέρων με τη Λέγκα για τυχόν συγκυβέρνηση;
Ασφαλώς. Αν τα Πέντε Αστέρια κάνουν κάτι τέτοιο, θα υπογράψουν και την πολιτική τους αυτοκτονία.
● Θεωρείτε ότι οι «πεντάστεροι» θα συνεργαστούν με το Δημοκρατικό Κόμμα;
Είναι δύσκολο. Θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν ο Ρέντσι τεθεί πολύ σύντομα εκτός παιχνιδιού και υπερισχύσει η μειοψηφική, έως τώρα, θέση του περιφερειάρχη της ευρύτερης περιοχής του Μπάρι, Μικέλε Εμιλιάνο. Ο οποίος είναι σαφές ότι τάσσεται υπέρ της συμφωνίας αυτής.
Θεωρώ πιο πιθανό να γίνουν και πάλι εκλογές τον Οκτώβριο, ίσως με έναν νέο εκλογικό νόμο.
● Τι πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί αν οι πολιτικοί δεν κατανοήσουν σε πόσο δύσκολη θέση βρίσκεται ο ιταλικός Νότος;
Τα πάντα. Δεν θα απέκλεια ούτε την πιθανότητα να αποφασίσει η περιοχή αυτή της Ιταλίας να αποσχιστεί από την υπόλοιπη χώρα. Μένοντας, φυσικά, μέσα στην Ευρώπη.
Οι περιφέρειές μας γίνονται πιο φτωχές από την Ελλάδα και η ανεργία των νέων μας στην Καλαβρία αγγίζει το 57%.
Τουλάχιστον, σε περίπτωση απόσχισης, τα χρήματα των ευρωπαϊκών κονδυλίων θα μένουν εδώ, δεν θα τα εκμεταλλεύεται ο Βορράς μας.
Η λεηλασία αυτή συνεχίζεται, ενώ εμείς αγοράζουμε το 70% των προϊόντων που παράγονται στο Τορίνο και στο Μιλάνο.
● Δηλαδή, στη φάση αυτή, τα Πέντε Αστέρια αποτελούν μια εγγύηση για να παραμείνει ενωμένη η Ιταλία;
Σε μεγάλο βαθμό, ναι. Αλλά θα πρέπει και όλη η Ιταλία να καταλάβει ότι δεν είναι στο χείλος του γκρεμού, αλλά, δυστυχώς, έχει ήδη πέσει στον γκρεμό. Και ότι ο μόνος τρόπος για να πιαστεί από την πλαγιά και να μην τσακιστεί είναι να εργαστεί για μια ίση, δίκαιη χώρα.
Με τρένα, υποδομές, νοσοκομεία στον Βορρά, αλλά και στον Νότο. Και δεν θέλω να ακούσω πια τη δικαιολογία ότι υπάρχει το πρόβλημα της μαφίας.
Διότι η μαφία στη Νότια Ιταλία σκοτώνει, αλλά στις πλούσιες περιοχές του Βορρά κάνει τις καλύτερες μπίζνες.
