Και εκεί, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα σπαράσσεται.
Από τη μία πλευρά, υπάρχουν τα κλασικά «γεράκια» της εξωτερικής πολιτικής — Lindsey Graham, Kevin Cramer, πολιτικοί που βλέπουν στο Ιράν έναν υπαρξιακό εχθρό και ζητούν προληπτικά χτυπήματα.
Από την άλλη, μια νεοπαγής, αλλά ηχηρή πτέρυγα της Δεξιάς, αντιδρά εντονότατα:
«Αυτός δεν είναι ο πόλεμός μας», δήλωσε ο Ρεπουμπλικάνος βουλευτής Thomas Massie , προτείνοντας ψήφισμα για απαγόρευση κάθε εμπλοκής χωρίς έγκριση του Κογκρέσου.
Η επιταγή του κινήματος MAGA (Make America Great Again) που στήριξε με πάθος την επιστροφή του Trump στον Λευκό Οίκο είναι σαφής: καμία συμμετοχή στον πόλεμο Ισραήλ – Ιράν.
Η νέα αντιπολεμική Δεξιά: Από τον Rand Paul στο MAGA
Ο γερουσιαστής Rand Paul , συνεχίζοντας την πολιτική του πατέρα του τόνισε: «Δεν είναι δουλειά των ΗΠΑ να εμπλέκονται στον πόλεμο του Ισραήλ με το Ιράν».
Ο Josh Hawley παραδοσιακά φιλοϊσραηλινός, προειδοποίησε ότι η άμεση εμπλοκή θα ήταν μια εντελώς διαφορετική ιστορία:
«Δεν θέλω έναν ακόμα πόλεμο στη Μέση Ανατολή.»
Και το πιο ηχηρό σήμα ήρθε από την ίδια τη βάση του Trump: η Marjorie Taylor Greene μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του MAGA κινήματος, προειδοποίησε ότι η προώθηση πολέμου από Ρεπουμπλικάνους «θα διασπάσει το κόμμα».
Η Βάση μίλησε: Όχι άλλο αίμα, όχι άλλα τρισεκατομμύρια
Η συντηρητική βάση δεν θέλει άλλους πολέμους. Δεν βλέπει το Ιράν ως άμεση απειλή. Θέλει:
• φτηνά καύσιμα
• σταθερό πληθωρισμό
• ασφαλείς συνοικίες
• και ένα Κογκρέσο που δεν σπαταλά τρισεκατομμύρια για παρεμβάσεις στο εξωτερικό.
Όπως το έθεσε η Green: «Οι Αμερικανοί πληρώνουν με τον ιδρώτα τους. Θέλουν λύσεις για τα προβλήματα τους, όχι άλλον έναν ξένο πόλεμο.»
Η ιστορική μνήμη του Ιράκ πλανάται βαριά
Ο αρθρογράφος Daniel McCarthy υπενθυμίζει τον Ρεπουμπλικάνο βουλευτή Walter Jones , που στήριξε αρχικά τον πόλεμο στο Ιράκ, αλλά αργότερα μετάνιωσε βαθιά.
«Ήταν ντροπιασμένος για το ότι άφησε να τον παρασύρουν.
Αν ζούσε, θα ήταν τρομοκρατημένος από αυτό που επαναλαμβάνεται σήμερα.»
Και η προειδοποίηση του McCarthy είναι ξεκάθαρη:«Η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον των Ρεπουμπλικάνων εξαιτίας των πολέμων του Bush.
Αν επαναληφθεί το ίδιο, η λαϊκή δυσαρέσκεια θα σαρώσει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.»
Πόλεμος ή πατριωτισμός;
Η εσωτερική σύγκρουση στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν είναι μόνο για το Ιράν.
Είναι για το ποιος είναι ο ρόλος της Αμερικής στον κόσμο, και για το τι σημαίνει Δεξιά στη μετά-Trump εποχή.
Όσοι στηρίζουν πόλεμο στο Ιράν μοιάζουν με φαντάσματα του 2003.
Όσοι τον απορρίπτουν, εκφράζουν τη λαϊκή βούληση.
Η ερώτηση για το μέλλον των Ρεπουμπλικάνων είναι απλή: Θα προσαρμοστεί στη νέα του βάση — ή θα ξαναζήσει το πολιτικό Βατερλό του Ιράκ;
Βαθιά η μετάλλαξη στην αμερικανική Δεξιά
Η αμερικανική Δεξιά έχει υποστεί βαθιά μετάλλαξη από τις αρχές του 21ου αιώνα.
Τότε, υπό τον George Bush τον νεότερο, ο πόλεμος στο Ιράκ θεωρούνταν πατριωτικό καθήκον, σχεδόν θεολογική αποστολή.
Οι Ρεπουμπλικάνοι ψήφιζαν υπέρ με ευκολία.
Ο πατριωτισμός ταυτιζόταν με την παρέμβαση.
Σήμερα όμως, το συντηρητικό ακροατήριο:
• έχει πολεμήσει ή χάσει συγγενείς σε άσκοπους πολέμους,
• έχει δει τρισεκατομμύρια να σπαταλώνται για ανοικοδομήσεις σε «μαύρες τρύπες» όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν,
• και έχει συνδέσει την Ουάσινγκτον με προδοσία του εθνικού συμφέροντος.
Η άνοδος του Trump επένδυσε σε αυτή την αγανάκτηση. Το «America First» δεν ήταν μόνο σύνθημα: ήταν απόρριψη του διεθνιστικού ρόλου των ΗΠΑ.
Τώρα, τα παραδοσιακά «γεράκια» των Ρεπουμπλικάνων δεν έχουν πια την ασφάλεια του κοινού τους.
Η βάση δεν είναι πρόθυμη να δώσει λευκή επιταγή για νέες «προληπτικές επιθέσεις».
