Απαλλαγμένος από επίσημες ευθύνες και θεσμικούς ρόλους, ελεύθερος να εκφραστεί απλά, με βάση την εμπειρία και την κατανόηση του κόσμου, ο Mario Draghi μιλάει πλέον διαφορετικά.
Η διπλωματική του δεινότητα έχει δώσει τη θέση της σε έναν διαφορετικό τύπο ανθρώπου, ο οποίος επικεντρώνεται στην αποτελεσματικότητα και στην περιγραφή δυσάρεστων αληθειών για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αλλά και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Αυτό συνέβη σήμερα Τετάρτη 8 Νοεμβρίου στο Παγκόσμιο Συνέδριο της αίθουσας συνεδριάσεων των Financial Times.
Ο πρώην Πρόεδρος του Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που έδωσε συνέντευξη στον Martin Wolf, δεν έδειξε έλεος για την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη χρονική συγκυρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όπως είπε, «είτε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ενεργήσει από κοινού και θα υπάρξει εμβάθυνση, ώστε να καταστεί μια ένωση ικανή να εκφράσει μια ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική -πέρα από τις οικονομικές πολιτικές-, ή πολύ φοβάμαι ότι η δεν θα επιβιώσει παρά μόνο ως ενιαία αγορά».
Αν μη τι άλλο, η προειδοποίηση, από τον άνθρωπο που έσωσε το ευρώ με το «ό,τι χρειαστεί» του 2012 δεν θα μπορούσε να είναι πιο… εκκωφαντική.
Η εμφανής ευαλωτότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στις μεγάλες γεωπολιτικές κρίσεις που αντιμετωπίζει τα βορειοανατολικά της (επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας) και στα νοτιοανατολικά (πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Hamas) καταδεικνύεται, σύμφωνα με τον Draghi, «από μακριά».
«Του πολέμου στην Ουκρανία», είπε ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός, προηγήθηκε μια μακρά σειρά υποχωρήσεων από τις θεμελιώδεις αξίες μας: την ένταξη της Ρωσίας στην G8 παρά τη μη αναγνώριση της ουκρανικής επικράτειας, την αποτυχημένη υπόσχεση για επέμβαση στη Συρία σε περίπτωση που ο πρόεδρος Bashar al-Assad χρησιμοποιούσε το αέριο ως όπλο, την Κριμαία, την αποχώρηση της Δύσης από το Αφγανιστάν».
Μάλιστα, ο Draghi είπε: «Το δίδαγμα που μπορεί να εξαχθεί από αυτό είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να συμβιβαζόμαστε σε ό,τι αφορά τις θεμελιώδεις αξίες μας».
«Αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να καθίσουμε ακίνητοι, χωρίς να αντιδράσουμε.
Ανακαλύψαμε ότι αυτό που θεωρούσαμε δεδομένο για πολλά χρόνια δεν ήταν καθόλου δεδομένο και πρέπει να αγωνιστούμε για να το υπερασπιστούμε. Αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία για την τελική επιτυχία», είπε ο Draghi, επαναλαμβάνοντας ότι «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από το να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο».
«Σε όλο τον κόσμο βλέπουμε την άνοδο των απολυταρχιών και των ανελεύθερων δημοκρατιών, τις αρνήσεις των πολιτικών δικαιωμάτων και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πρέπει να αγωνιστούμε, ο καθένας στην προσωπική του σφαίρα αλλά και συλλογικά, για να μην επικρατήσει η άρνηση των αξιών μας», πρόσθεσε.
Χάνει δομικά έδαφος…
Αλλά και για τη δομική κατάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας, ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης προσπάθησε να εκφράσει την άποψή του χωρίς φίλτρα.
«Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι μέχρι το τέλος του έτους θα έχουμε ύφεση στην Ευρώπη.
Είναι ξεκάθαρο ότι τα δύο πρώτα τρίμηνα θα το αναδείξουν αυτό» είπε καθώς αναμένεται να «προσγειωθούν» τα τελευταία μακροοικονομικά στοιχεία για το τελευταίο εξάμηνο του έτους.
Ο Draghi εξήγησε ότι σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση του πληθωρισμού «η νομισματική πολιτική ήταν λίγο πολύ αργή, αλλά υπάρχει λόγος: Το σοκ στην πλευρά της προσφοράς οφειλόταν αποκλειστικά στην τιμή του φυσικού αερίου, μια αύξηση που είναι αποτέλεσμα μιας σκόπιμης πολιτικής της Ρωσίας.
Σε κάθε περίπτωση, τώρα «ο πληθωρισμός πέφτει», και τα δύο πρώτα τρίμηνα του επόμενου έτους θα δείξουν αν θα έχουμε ύφεση που σε κάθε περίπτωση «δεν θα είναι αποσταθεροποιητική».
Σύμφωνα με τον Draghi, δεν υπάρχουν μόνο οικονομικά προβλήματα… που ίσως επιδεινώνονται από τις επακόλουθες συνέπειες της ενεργειακής κρίσης και του πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Η Ευρώπη χάνει δομικά έδαφος στις Ηνωμένες Πολιτείες – και όχι μόνο.
«Χρειαζόμαστε πολύ μεγαλύτερη παραγωγικότητα για να στηρίξουμε μια κοινωνία που γερνάει» είπε ο πρώην πρωθυπουργός.
Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο μέσω επενδύσεων υψηλής προστιθέμενης αξίας και τεχνολογίες υψηλού επίπεδου».
Ο Draghi, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στον αμυντικό τομέα και στη δυνατότητα περί κοινών ενεργειακών προμηθειών στην Ευρώπη, προκειμένου να μειωθούν οι τιμές.
