Το ότι δεν ακούμε και δεν μαθαίνουμε τίποτα για την Ουκρανία κατά το τελευταίο διάστημα δεν αποτελεί τεκμήριο απραξίας. Αντιθέτως, αυτή η σιωπή των ΜΜΕ μαρτυρά μια εύγλωττη έως και φλύαρη πραγματικότητα. Στο μέτωπο, τα πράγματα εξελίσσονται αρνητικά για τους Ουκρανούς, για τους μισθοφόρους που πλέον κατά πλειοψηφία έχουν εγκαταλείψει τα συμβόλαιά τους και την προσπάθεια, για τους νατοϊκούς αξιωματικούς που ηγούνται της προσπάθειας. Η αντεπίθεση εν ολίγοις απέτυχε αλλά δεν το μάθαμε. Και κανείς εκ των μαχητικών, ερευνητών δημοσιογράφων δεν μας το είπε και δεν μας το λέει. Γιατί πλέον δεν υπάρχει ίχνος ενημέρωσης, παρά μόνο ένα συνεχές κοινωνικό πείραμα εξημέρωσης και εξοικείωσης με αυτό που προβάλλεται κατά περίπτωση. Στόχος η συναισθηματική χειραγώγηση του κοινού χωρίς ίχνος αλήθειας.
Το 2022 ξεκινήσαμε με οργή κατά της Ρωσίας, αγανάκτηση, κυρώσεις, πάνδημη και διακομματική καταδίκη της εισβολής, αλληλεγγύη προς την Ουκρανία, βοήθεια στους πρόσφυγες… Ύστερα η αγωνιστική διάθεση, ο θυμός, η θέληση να τιμωρηθεί ο “κατακτητής εισβολέας”. Στη συνέχεια παγίωση, ρουτίνα, συνήθεια και σιγά σιγά “diminuendo”, πτώση της έντασης , κάποιες πολιτικές θέσεις πιο ουδέτερες, φωνές πιο λογικές, προτάσεις για ειρήνευση “κατά λάθος”, “προσωπικές απόψεις” επίσημων αξιωματούχων. Στο τέλος, έρχεται η αποσιώπηση των εξελίξεων και η κοινή γνώμη συνήθισε στο να πιστεύει ότι μάλλον…
Δεν υπάρχει πλέον πόλεμος εκεί!
Δεν ακούμε τίποτα, δεν βλέπουμε τίποτα, άρα μάλλον δεν θα υπάρχει κάτι το ενδιαφέρον… Δεν μας συμφέρει, δεν μας χρειάζεται, άρα δεν μας αφορά…
Τώρα ο Ευρωπαίος συνήθισε τη σιωπή για την Ουκρανία, όπως πέρυσι συνήθισε την οργή και τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Και πολλά τα ερωτήματα που οι έγκριτοι δημοσιογράφοι- ερευνητές δεν αγγίζουν:
-Τελικά τελείωσαν ή δεν τελείωσαν τα λεφτά και οι πύραυλοι της Ρωσίας μέσα σε λίγες εβδομάδες από την έναρξη του πολέμου;
– Τι έγινε με τον αγωγό Nord Stream 2 και το μαφιόζικο τέλος του;
– Πώς εξάγεται το ρωσικό πετρέλαιο ;
– Πώς ζει ο κόσμος στην Ρωσία και την Ουκρανία;
– Γιατί τα 2 εκατομμύρια πρόσφυγες από τα 6 (και πλέον) συνολικά, έχουν βρει καταφύγιο στον εισβολέα Ρωσία ;
– Τι απέγινε η Ελληνική κοινότητα της Μαριούπολης; Το προξενείο μας εκεί; Το μαιευτήριο που θα ξαναέχτιζε η ελληνική κυβέρνηση; Οι ομογενείς μας ποιον υποστηρίζουν και τι πιστεύουν για τον πόλεμο;
– Γιατί και από ποιον σκοτώνονταν τελικά οι άμαχοι από τι 2014 ως το 2022 στο Ντονμπάς;
– Πού γίνονται πλέον μάχες;
– Χρησιμοποιούνται απαγορευμένα όπλα όπως οι νάρκες σε κατοικημένες περιοχές και από ποιον;
– Τι συνέβη ή τι συμβαίνει με τον πυρηνικό σταθμό στη Ζαπορίζιε που κάποτε μας απασχολούσε καθημερινά και μας έλεγαν τα ΜΜΕ ότι “οι Ρώσοι που τον κατέχουν τον βομβαρδίζουν”;(sic)
Η αλήθεια είναι πως τα ερωτήματα παραμένουν εύλογα και με ελλιπείς απαντήσεις και γίνονται εν καιρώ ρητορικά. Εδώ και μήνες υπάρχει μια έντονη διαμάχη ανάμεσα στον πρόεδρο Ζελένσκυ και τον αρχιστράτηγο Ζαλούζνυ. Ελλείψεις στο μέτωπο, δυσανάλογα πολλές απώλειες, έλλειψη πυρομαχικών και χρημάτων, διασπάθιση της ξένης βοήθειας, λαθρεμπόριο όπλων, έριδες στο ΝΑΤΟ, απογοήτευση του στρατού αλλά και του κόσμου, επικείμενη υποχώρηση. Παρότι επί της ουσίας η αντιπολίτευση έχει απαγορευτεί στην Ουκρανία, όλο και περισσότερες φωνές μιλούν για να απαραίτητο τέλος του πολέμου και για την αδυναμία συνέχειας της χρηματοδότησης και του εξοπλισμού της Ουκρανίας. Ο πρώην προεδρικός σύμβουλος Αρεστόβιτς έχει πάρει προ πολλού αποστάσεις και προτείνει ευθέως την ανατροπή του προέδρου και εδαφικές παραχωρήσεις. Ο υπαρχηγός του Ζαλούζνυ δολοφονήθηκε πριν λίγες μέρες λαμβάνοντας μια χειροβομβίδα ως δώρο γενεθλίων.
Το βασικό για εμάς όμως είναι ότι πλέον δεν μαθαίνουμε τίποτα από όλα αυτά. Ακόμα κι αν κάνει κάποιος μια πρόχειρη έρευνα για να δει τους χάρτες εξέλιξης των πραγμάτων, θα δει δημοσιεύσεις περασμένων μηνών ή του 2022. Υπάρχει μια συστηματική, οργανωμένη και σταδιακή προσπάθεια αποσιώπησης και παραπληροφόρησης.
Το άλλο βασικό σημείο καμπης του πολέμου είναι ότι ο στόχος του επετεύχθη :
Άδειασαν τα αποθέματα όπλων σοβιετικής, ρωσικής και ανατολικοευρωπαϊκής κατασκευής στο ουκρανικό μέτωπο. Οι ευρωπαϊκές χώρες πλέον θα πρέπει να δανειστουν και να καταχρεωθούν για να ανανεώσουν τα αποθέματα, αυτή τη φορά από την πολύ πιο ακριβή Δύση. Μία μία απο τις χώρες της ΕΕ παίρνουν αποφάσεις για νέα οπλικά συστήματα. Επίσης, η ενέργεια γίνεται πολύ πιο ακριβή και το υγροποιημένο φυσικό αέριο επιβάλλεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ως βέλτιστη λύση. Ο Ευρωπαίος βλέπει τρομαγμένος τη νέα οικονομική κρίση να του χτυπά την πόρτα. Δεν συγκινείται τόσο πλέον από τις ουκρανικές σημαίες στα δημόσια κτίρια. Αλλά δεν πτοείται. Τώρα ασχολείται με το Ισραήλ και τη Γάζα. Ό,τι του δώσουν…
Ενημέρωση έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει. Θα αλλάξουμε τον όρο και θα τον πούμε “εξημέρωση” της κοινής γνώμης. Εθισμός σε μια εικονική και ρυθμιζόμενης έντασης πραγματικότητα. Χωρίς γνώση, χωρίς έρευνα, χωρίς τεκμήρια, χωρίς κρίση. Γνώμονας της νέας τεχνικής ενημέρωσης – εξημέρωσης είναι να υπάρχει πάντοτε ένας παράγοντας φόβου και ανασφάλειας. Ο πόλεμος, η κλιματική αλλαγή, ο ιός, η μολυσμένη ατμόσφαιρα, η μετανάστευση, η εγκληματικότητα, οι τρομοκράτες… Ποτέ, καμία δημιουργική και θετική είδηση.
Και τα κυρίαρχα δυτικά ΜΜΕ και το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα κρατούν κάτι σαν κεντρί και μπαγκέτα μαζί και μας οδηγούν σε ένα τσίρκο αποχαύνωσης κι εξημέρωσης, να γυρίζουμε σαν έναν δύστυχο, εκπαιδευμένο και αλυσοδεμένο ελέφαντα, γύρω από την αρένα ενός ατέρμονου και άχαρου κύκλου. Απλά για να περάσει ο χρόνος της παράστασης, η ίδια μας η ζωή…
ΥΓ. Πριν λίγες μέρες, αφαιρέθηκε και από το Κίεβο το εμβληματικό μνημείο του Ρώσου ποιητή Πούσκιν, αυτού που “έπλασε” τη σύγχρονη μητρική γλώσσα του Ουκρανού προέδρου. Σειρά νόμων έχει βάλει στο στόχαστρο οτιδήποτε ρωσικής προέλευσης, πολιτιστικό, λογοτεχνικό, καλλιτεχνικό… Και στην Ουκρανία αλλά και στις χώρες της Βαλτικής, όπου οι ρωσόφωνοι καταπιέζονται και ταπεινώνονται καθημερινά, διώκονται με κάθε τρόπο, έως ότου τελικά φύγουν.
Δημήτρης Σαρρής
Ιστορικός – Ξεναγός
