Δυναμική παρέμβαση από τους σκηνοθέτες Γιουβάλ Αμπραχάμ, Μπαζέλ Αντρά, Χαμντάν Μπαλάλ και Ραχέλ Σζόρ, οι οποίοι ανέβηκαν στη σκηνή για να παραλάβουν το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ για το «No Other Land», μίας συνεργασίας Παλαιστινίων και Ισραηλινών.
«Καλούμε να ληφθούν σοβαρά μέτρα για να σταματήσει η αδικία και να σταματήσει η εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού», δήλωσε o Αντρά, Παλαιστίνιος δημοσιογράφος και ακτιβιστής. «Πριν από περίπου δύο μήνες, έγινα πατέρας και η ελπίδα μου στην κόρη μου είναι να μην χρειαστεί να ζήσει την ίδια ζωή που ζω εγώ τώρα. Το ‘No Other Land’ αντικατοπτρίζει τη σκληρή πραγματικότητα που υπομένουμε εδώ και δεκαετίες και εξακολουθούμε να αντιστεκόμαστε».
Ο Αμπραχάμ, Ισραηλινός δημοσιογράφος, μίλησε εκτενώς για τους λόγους για τους οποίους η ταινία τους ήταν μια συνεργασία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. «Κάναμε αυτή την ταινία, Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί, γιατί μαζί οι φωνές μας είναι πιο δυνατές», είπε. «Βλέπουμε ο ένας τον άλλον, την καταστροφή της Γάζας και του λαού της, η οποία πρέπει να τελειώσει, τους Ισραηλινούς ομήρους, που συνελήφθησαν βάναυσα και οι οποίοι πρέπει να απελευθερωθούν».
Το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε από μια ισραηλινο-παλαιστινιακή συνεργασία, παρακολουθεί μια παλαιστινιακή οικογένεια καθώς η ισραηλινή κυβέρνηση τους εκτοπίζει από το σπίτι τους στη Δυτική Όχθη. Μπροστά στην καταστροφή που συντελείται και τις ζωές που χάνονται, δύο άνθρωποι συνάπτουν μια απροσδόκητη φιλία.
Στην ομιλία του, ο Αμπραχάμ σημείωσε ότι αυτός και ο Αντρά ζουν «άνισες» ζωές. «Ζούμε σε ένα καθεστώς όπου εγώ είμαι ελεύθερος βάσει του πολιτικού νόμου και ο Βασιλιάς υπόκειται σε στρατιωτικούς νόμους που καταστρέφουν τη ζωή του και δεν μπορεί να ελέγξει», είπε. «Υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος, μια πολιτική λύση χωρίς εθνοτική υπεροχή, με εθνικά δικαιώματα και για τους δύο λαούς μας.
«Γιατί δεν μπορείτε να δείτε ότι είμαστε αλληλένδετοι, ότι ο λαός μου μπορεί να είναι πραγματικά ασφαλής;», είπε.
Από τότε που το «No Other Land» έκανε πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, κερδίζοντας τα κορυφαία βραβεία ντοκιμαντέρ της κριτικής επιτροπής και του κοινού, το ντοκιμαντέρ είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους τίτλους της χρονιάς, συνεχίζοντας να παίζεται στα κινηματογραφικά φεστιβάλ του Τορόντο, του Βανκούβερ και της Νέας Υόρκης.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο κριτικός κινηματογράφου Γκάι Λοτζ έγραψε στην κριτική του για το Variety ότι «η κινηματογράφηση εδώ είναι σφιχτή και μελετημένη», σημειώνοντας πως ενώ η ταινία είναι αναμφισβήτητα επίκαιρη, «υπογραμμίζει ότι η κατάσταση βρίσκεται σε σημείο κρίσης εδώ και πολύ καιρό, ανεξάρτητα από το αν απασχολεί ή όχι τα διεθνή πρωτοσέλιδα».
Παρά την αναγνώριση της ταινίας από τους κριτικούς και τη νίκη της στα Όσκαρ, η ταινία εξακολουθεί να μην έχει διανομή στις ΗΠΑ. Τον Ιανουάριο, ο Άμπραχαμ δήλωσε στο Variety ότι εξέλαβε την έλλειψη διανομής «ως κάτι που είναι εντελώς πολιτικό. Προφανώς μιλάμε για την ισραηλινή κατοχή της Δυτικής Όχθης, και είναι πολύ άσχημη… Η συζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να είναι πολύ λιγότερο διαφοροποιημένη – υπάρχει πολύ λιγότερος χώρος για αυτού του είδους την κριτική, ακόμη και όταν αυτή έρχεται με τη μορφή μιας ταινίας».